هری کین هرگز چنین چیزی ندیده بود؛ تصویر کاپیتان انگلیس بر آسمانخراشی شیشهای در مرکز دوحه. تصویر او بخش غالبی از چشمانداز بصری در مسیر مرکز رسانهای جام جهانی شد، جایی که هر کنفرانس مطبوعاتی قبل از بازی در طول مسابقات در آن برگزار میشود. او تنها نیست، لوئیس سوارس، لوکا مودریچ، ویرجیل فاندایک و سادیو مانه هم در میان ۱۳ بازیکنی هستند که تصاویرشان دور تا دور ساختمان دیده میشود. از هر کشور یک نماینده تا تاریخ ۲۰ نوامبر تصویر خواهد شد.
اما در پشت پرده این زرق و برقها، این ملت کوچک چطور برای هجوم یک میلیون هوادار آماده شده است؟ و این تجربه برای حامیان به چه صورت خواهد بود؟
رسیدن به قطر
به محض اینکه سوار بر هواپیمای قطر میشوید تب جامجهانی به سراغتان خواهد آمد. تصویر روبرت لواندوفسکی و نیمار روی ویدیوی ایمنی نقش بسته است. روی بالشها نوشته شده: «فوتبال اشتیاق است». فرودگاه بینالمللی حمد دارای ایستگاه مترو است که جلوی ۵ استادیوم از ۸ استادیوم مخصوص توقف میکند. اما خیلی مواظب باشید که سوار واگن اشتباه نشوید! بعضی از واگنها فقط مخصوص خانواده و بانوان هستند. برای اولین بار طرفداری که بلیت مسابقه داشته باشد میتواند از مترو به صورت رایگان استفاده کند.
محل اقامت
یکی از بزرگترین نگرانیها همین اسکان دادن مسافران است. ۸۰ درصد ظرفیت هتلهای اصلی دوحه را فیفا گرفته تا برای خودش بازاریابی کند. خیلی از ویلاها و آپارتمانهای ارزانقیمت (شبی ۷۰ پوند - ۸۰ یورو) از قبل رزرو شدهاند و قرار است ۲۰ هزار اتاق دیگر تا چند هفته آینده برای اسکان مسافران آماده شود، که قطعا مردم برای رزرو آنها هجوم خواهند آورد.
برای روزهای اول تورنمنت در تاریخ ۲۴ و ۲۵ نوامبر تقاضای زیادی وجود دارد و مسئولین اسکان مسافران گفتهاند که اگر کسی میخواهد دو هفته بماند باید محل اقامت خود را از جایی به جای دیگر تغییر دهد و اینگونه در هزینههایش هم صرفهجویی کند. به مردم محلی هم اجازه داده شده که ویلاهای خود را در اختیار مسافران قرار دهند. بسیاری از پیمانکاران در حال ساخت تاسیسات هستند. قطر میگوید ۱۰۰ هزار اتاق در هر شب در دسترس خواهد بود.
زندگی در چادر
دهکده چادری به نام «کمپ الخور» یکی از گزینههای رسمی اقامتی است که با اینکه تنها دو ماه تا شروع تورنمت باقی مانده، هنوز به طور کامل ساخته نشده است. مقامات امنیتی به شدت از این محل محافظت میکنند، اما گفتهاند که در آنجا استخر مشترک، باشگاه، زمینهای تنیس و تهویه هوا وجود دارد. کیوسکهای چوبی کوچک مواد غذایی هم در این اقامتگاه ساخته شدهاند.
قطر میگوید ۱۰۰۰ چادر به سبک بادیهنشینی برپا خواهد شد. ارزانترین چادری که در الخور وجود خواهد داشت «چادر پادشاهی لوکس برای دو نفر» است که کمد لباس و تلویزیون صفحه تخت دارد اما شبی ۳۶۵ پوند (۴۱۷ یورو) است. الکل هم در این مجموعه ممنوع است.
همچنین شهر کاروان هم برای اقامت سیار مسافران وجود خواهد داشت.
مطمئنا این چادرها بسیار جذابتر از کابینهایی هستند که برگزارکنندگان جامجهانی برای اقامت مسافران در نظر گرفتهاند. وقتی نشریه «میل» از آنجا دیدن کرد هنوز در حال ساخت و ساز بودند اما چیزی به جز ساختمانهای بیروح فلزی به رنگ زرد و صورتی و فیروزهای در آنجا به چشم نمیخورد. تخت خواب و دوش حمام دارند و قیمت ابتدایی ۷۴۰ ریال قطر (۱۷۶ پوند - ۲۰۱ یورو) برای چنین اقامتگاهی زیاد به نظر میرسد. مشخص نیست که آیا توالتها مشترک هستند یا خیر. قرار است ۳۵۰۰ کابین دیگر از طریق آژانس رسمی اقامت قطر به صورت آنلاین ارائه شود.
زندگی در اقیانوس؟
دو کشتی کروز برای اسکان طرفداران به بندر دوحه خواهند آمد. کروز ۱۹۰۰ کابینی در ماه اکتبر از فرانسه حرکت میکند و به کروز دیگری میپیوندد. آنها با هم ۳۸۹۸ کابین، ۴۵ بار و ۱۰ رستوران فراهم خواهند کرد. اقامت در آنها هم ارزان نیست و به طور میانگین شبی ۵۳۰ پوند (۶۰۶ یورو) هزینه در بر خواهند داشت. گمان میرود یک کشتی کروز سوم هم به بندر دوحه بیاید.
بسیاری از طرفداران تصمیم گرفتهاند در دبی اقامت کنند. هواداران آرژانتین، که همیشه جان و روح تورنمنت هستند، با کشتی کروز خود از آمریکای جنوبی وارد خواهند شد.
بهترین قسمت دوحه برای طرفداران، تفرجگاه زیبای ساحلی در حاشیه دریا است که به وضوح بهعنوان مکان اصلی تجمع در نظر گرفته شده است. این منطقه عریض و محوطهسازی شده، رستوان و کافههای زیادی دارد و صندلیهای موقت گذاشته خواهند شد. مسئله فقط کوچکی این محیط است و شاید ازدحام جمعیت زیاد بشود.
گلستنبری در دریا
قطریها قرار است فستیوال موزیک و جشن به سبک گلستنبری برگزار کنند اما مانند بقیه مسائل در قطر، در این مورد هم اطلاعات زیادی وجود ندارد و آنها همه چیز را به لحظه آخر موکول میکنند. نمایشهای زنده و دیجی خواهند داشت، اما کسی اعلام نکرده که چه مدت و در چه زمانی این فستیوال اجرا خواهد شد.
اما یک منبع آگاه اعلام کرده که ممکن است این فستیوال تنها جای عمومی باشد که غیر از استادیوها و مناطق مخصوص هواداران، الکل در آن آزاد خواهد بود. و ممکن است برای ساعت ۱۰ صبح تا ۵ صبح مجوز این کار داده شود. این خبر تایید نشده است. این تجربه هم مانند بقیه تجربهها ارزان نخواهد بود، گمان میرود هزینه ورود به فستیوال ۷۵ پوند (۸۵ یورو) در روز باشد.
جشن بزرگ فیفا
آنها در حال ساخت یک منطقه مخصوص هواداران با گنجایش ۴۰ هزار نفری هستند. در این مکان میتوان الکل نوشید و بازی را بر روی صفحه نمایش بزرگ تماشا کرد. اما فروش الکل فقط بین ساعات ۶:۳۰ عصر تا ۱ بامداد مجاز خواهد بود، به این معنی که بازی ساعت ۱ و ۴ عصر را نمیتوان آبجو در دست تماشا کرد. قطر تصور میکرد که دو بازی اول بدون الکل احترام به کشور میزبان تلقی میشود، کشوری که در آن بسیاری از مردم به نوشیدن الکل با سوءظن مینگرند.
فیفا وعده کنسرت رایگان با ستارههای بینالمللی را داده اما هنوز نامی برده نشده است.
استادیومها
هر هشت استادیوم شاهکار معماری هستند. طرفدارانی که از دروازههای امنیتی و اشعه ایکس عبور کردند و وارد ورزشگاه شدند میتوانند نوشیدنی الکی بخرند. ورود نشریه اسپورتمیل در بازدید از ورزشگاه برای دیدن بازی مصر و عربستان سعودی بدون مشکل پیش رفت. ۲۵ دقیقه پیادهروی مستقیم از مترو تا استادیوم. اما رطوبت و گرمای هوا همجنان بالا بود و سیستم تهویه مطبوعی که قولش را داده بودند آنطور که باید انتظارات را برآورده نمیکرد. حداقل دمای هوا در ماه نوامبر کمی پایینتر آمده و ۲۵ درجه سانتیگراد خواهد بود.
شروع تورنمنت
هنگام بازدید به نظر نمیرسید که نیروهای امنیتی قطری که به صورت تشریفاتی با شتر راه میرفتند، برای اتفاقات احتمالی قبل از بازیها کاملاً مجهز باشند. مقامات قطری حاضر نشدند به نشریه میل بگویند که چه تعداد مامور برای بازیها تعیین میشوند.
در بازی هفته گذشته و بازدید به نظر میرسید شرکتهای مختلف با یونیفرمهای متفاوت امنیت را برقرار میکنند و هیچ شناسهای برای اینکه معلوم شود چه کسی واقعاً مسئول است وجود ندارد. اگر مثلاً طرفداران انگلیس و ولز اختلاف نظر داشته باشند و یکی از این مردان یونیفورمپوش بخواهد کسی را دستگیر یا بیرون کند، شاید مشکلاتی ایجاد شود. اما ارتباط قوی با پلیسهای خارج از کشور برقرار شده است. مارک رابرتز، رئیس واحد پلیس فوتبال بریتانیا، در ماه آگوست از قطر بازدید کرد و جتهای RAF به عنوان بخشی از همکاری طولانیمدت بین قطر و بریتانیا، در راههای هوایی این کشور گشتزنی خواهند کرد.
خطر ایجاد دردسر از سوی هواداران انگلیسی کمی دور از ذهن است زیرا مسابقات آنقدر دور و آنقدر گران است که بعید است آنها بتوانند در گروههای پرتعداد به قطر سفر کنند و درگیریهایی شبیه به درگیری با هواداران روسیه در مارسی در یورو ۲۰۱۶ را تکرار کنند.
کنترل جمعیت
کافیست در یکی از مکانهای عمومی قدم بزنید تا دوربینهای مداربسته را در هر نقطهای مشاهده کنید. قانون، قانون است. یکی از تابلوهای درون بزرگراه نسبت به جریمه ۱۰۰۰۰ ریال قطری (۲۴۰۰ پوند) برای ریختن زباله هشدار میدهد.
همه جا دوربین کار گذاشته شده و هر هشت استادیوم همزمان توسط مرکز کنترل ناسا-مانند (برای اولین بار در جام جهانی) نظارت میشوند و تک تک تماشاچیان شناسایی شده و رفتارشان تحت نظر خواهد بود. در هر استادیوم ۱۵۰۰۰ دوربین با وضوح بالا وجود دارد و فناوری هوش مصنوعی به صورتی است که اگر گروهی از هواداران به سمت قسمتی از استادیوم حرکت کنند که ورود به آن ممنوع است، زنگ هشدار به صدا درمیآید.
شاید این اقدامات زیادهروی باشد اما مقامات مسئول در قطر میگویند که اجازه نمیدهند اتفاقاتی نظیر هرج و مرج در فینال لیگ قهرمانان ماه می گذشته در فرانسه، در اینجا هم تکرار شود.
سمت روشن ماجرا
نکته کلیدی این است که انتظار تجربه معمول فوتبال را نداشته باشید. طرفدارانی که درک کردهاند که در این کشور هر لحظه که میخواهند نمیتوانند آزادانه مشروبات الکلی بنوشند احساس بهتری خواهند داشت. اما محل اقامت نگرانکننده است. «لحظه آخری» روش قطریهاست، و به نظر میرسد تجربه اقامت یک شبه شاید برای برخی خوب پیش نرود.
فرهنگ خدمات در میان کارگران بخش خدمات مهاجر بسیار عالی است. فاصله استادیومها طولانی نیست و این امکان وجود دارد که چندین بازی را به راحتی تماشا کنید. قطر برای این تورنمنت و بالا بردن کیفیت مسابقات حسابی پول خرج کرده است.