درگذشت فرزند خردسال محمدرضا اکبریان دل جامعه داوری و فوتبال و البته هر انسانی را به درد می‌آورد؛ پارسا اکبریان ۱۳ ساله که در رشته بسکتبال با شیب تند در حال پیشرفت بود و پدر و مادرش برای طی کردن مراحل ترقی توسط او در این رشته ورزشی نقشه‌ها کشیده بودند، ناگهان صبح روز شنبه بر اثر سکته قلبی دار فانی را وداع گفت تا یک اتفاق تلخ به جامعه فوتبال و به خصوص داوری تحمیل شود. آنهایی که با اکبریان نزدیک‌تر هستند، پارسا را بارها در محافل فوتبالی و حتی برخی مسابقاتی که پدرش قاضی آن بود، دیده بودند و همین مساله سوگ درگذشت او را برای آنها سنگین‌تر می‌کند. در روزهایی که خانواده اکبریان عزادار درگذشت ناگهانی پارسا هستند، علی خسروی داور بازنشسته فوتبال مطالبی را در این خصوص بیان می‌کند که می‌تواند تاثیر گذار باشد. مشروح صحبت‌های خسروی را در ادامه می‌خوانید:
بچه‌هایمان را روانی قوی نکرده‌ایم
خسروی صحبت‌های خود را اینطور شروع کرد:«فوت ناگهانی فرزند محمدرضا اکبریان همه ما را شوکه کرده و یکبار دیگر به او و خانواده‌اش تسلیت می‌گویم و برای این داور عزیزمان از خداوند طلب صبر دارم. اما این مسائل به این برمی‌گردد که ما بچه‌های خود را فراموش کرده‌ایم. در ارتباط با مسائل روانی، اجتماعی، فرهنگی و عاطفی هیچ درسی به بچه‌ها در مدارس داده نمی‌شود. بچه در مدرسه چیزهای دیگری می‌شنود و در خانه حرف‌ها فرق دارد. ما یاد نگرفتیم که بچه‌های خود را از نظر روانی قوی بار بیاوریم. نتیجه این می‌شود فشارهایی که به پدر یا مادر خانواده از بیرون وارد می‌شود،سریعا به بچه انتقال می‌یابد.»
یادتان هست چقدر اکبریان را تهدید کردید؟
این داور بازنشسته با اشاره به اتفاقاتی که در گذشته برای اکبریان رخ داده بود، تاکید کرد:«یادمان نرفته در دوران قضاوت محمدرضا اکبریان چقدر به او بابت داوری‌هایش فشار وارد شد. تهدید و ارعاب‌های که در فضای مجازی شد را به خاطر بیاورید؛ یادتان هست بعد از بازی استقلال و نفت آبادان با او چه کردند؟ همین فشارها به خانواده اکبریان و پارسا منتقل شده است؛ من درک می‌کنم. وقتی ۹ ماه در داوری نبودم، می‌دانم خانواده‌ام چه فشاری تحمل کردند. ما همه چیز را فراموش کرده‌ایم؛ در مدرسه و دانشگاه به هیچ کدام از بچه‌هایمان یاد نمی‌دهیم که چگونه فشارها را تحمل کنند و با آن کنار بیایند. همین فشارها به قلب و مغز آدم اثر می‌گذارد و آدم ها را عصبی می‌کند. در نهایت کار به جایی می‌رسد که نباید... وقتی اتفاقی مثل پارسا اکبریان هم رخ میدهد همه ما از پاپ کاتولیک تر می‌شویم و افسوس می‌خوریم در حالی که گذشته را از یاد برده‌ایم.»
ما به این بچه وابستگی داشتیم
خسروی افزود: «دیروز من یزد بودم، آقای خانبان با من تماس گرفت و خبر تلخ را داد. واقعا شوکه شدم. ما این بچه را دیده بودیم. محمدرضا(اکبریان)او را بارها سر تمرینات و روزهای تست داوران آورده بود، به این بچه وابستگی داشتیم. او می‌دید که پدرش چه تمرینات سخت و آزمون‌هایی را تحمل می‌کند. پارسا بسکتبالیست بود و در یک رشته ورزشی کلاسیک کار می‌کرد. شاید اگر این اتفاق نمی‌افتاد و ادامه می‌داد در سطح تیمهای ملی نیز او را می‌دیدیم. از دیروز به این مساله فکر می‌کنم که آیا آنهایی که پدرش را مورد سرزنش قرار دادند، الان چه حسی دارند؟»
بچه‌ای که مثل پدر فشار تحمل کرده، دچار عارضه می‌شود
عضو کمیته داوران در ادامه در حالی که عصبانی‌تر میشد، گفت:«فوتبالمان بد شده، هر اتفاقی می‌افتد، داوران سیبل می‌شوند. با هر قضاوتی داور شدیدترین تهمت‌ها و فحش‌ها و تهدیدها را می‌شنوند. این فشارها به خانه آدم‌ها می‌رود، در آخر هم بچه ای که مثل پدر یا حتی بیشتر از او فشارها را تحمل کرده، دچار عارضه قلبی ناگهانی می‌شود.»
خوشحالید که به اکبریان فحش دادید؟
خسروی در ادامه صدایش را بالاتر برد و در شرایطی که تقریبا فریاد می‌زد، افزود: «الان خوشحال هستید که به اکبریان فحش دادید؟ فکر می‌کردید بچه‌اش نمی‌فهمد پدرش چقدر تحت فشار است؟ پارسا هم مثل بچه همه داوران تهمت‌ها و فحش‌ها را می فهمید. اکبریان ۱۰ سال سخت‌ترین بازی‌های فوتبال ایران را سوت زد. هر موقع بازی سخت بود، به اکبریان می‌دادند. حالا خوشحال هستید از اینکه خانواده‌اش را تحت فشار گذاشتید؟»
بازهم به خاطر یک اوت به داوران تهمت بزنید
این کارشناس داوری صحبت‌های خود را اینطور ادامه داد: « این اتفاقات مبارک باشگاه‌های بزرگ فوتبال ایران باشد که اینطور به داوران فشار می آورند. خودتان بلد نیستید تیم را ارنج کنید، به داور تهمت می‌زنید که چه بشود؟بازیکن میلیاردی خریده‌اید، گل نمی‌زند، مقصر داور است؟ باز هم بروید به خانواده داوران ناسزا بگویید و تهمت بزنید، آنهم به خاطر یک اوت! نتیجه‌اش می‌شود همین اتفاقی که برای پارسا اکبریان نازنینم افتاد.»
آقای مدیرعامل! می‌توانی خودت را جای اکبریان بگذاری؟
خسروی در بخش بعدی حرفهای خود گفت: «آقای مدیرعامل باشگاه بزرگ، این همه به داور فحش دادند ،یک مصاحبه نکردی که جلوی اعضای تیمت را بگیری، بعد هم گفتی فلان داور در چیدمان دخالت نکند. الان می‌توانی خودت را یک لحظه جای اکبریان بگذاری؟ ارتش فحاش و ارتش مجازی درست می‌کنید که به داوران فحش بدهید، آیا ارزش دارد؟ آن بچه فشار تحمل کرده که دچار چنین مشکلی شده است.»
به من گفتند پسرت را می‌دزدیم و روی دخترت اسید می‌ریزیم!
خسروی با بیان خاطره ای از دوران قضاوت خودش افزود: «سال ۷۹ بازی استقلال رشت و استقلال تهران در ورزشگاه عضدی برگزار شد. جلال مرادی و مسعود مرادی رفته بودند و آن بازی را کنسل کرده بودند. از فدراسیون فوتبال به من گفتند هرطور شده بازی را برگزار کن! ۲۵ اسفند بود، رفتم آنجا سوت زدم و ستار همدانی و محمود فکری را اخراج کردم. یک نیمکت ناصر حجازی و یک نیمکت منصور پورحیدری؛ یک بر صفر بازی تمام شد. فردای آنروز شماره تلفن خانه ام را پیدا کردندو زنگ زدند. گفتند خانه ات شهرزیبا است و مدرسه پسرت فلانجا. می‌آییم در راه مدرسه پسرت را می‌دزدیم، گفتند خانه ات را آتش می‌زنیم و اسیر روی زن و دخترت می‌ریزیم. آیا نهادهای نظارتی و هواداران می‌دانند خانواده داوران چه فشاری تحمل میکنند؟ آن آقای مدیرعامل در جریان این مسائل هست؟»
نقشه می‌کشند و دام پهن میکنند
داور بازنشسته فوتبال در پایان گفت:«من با هر کارشناسی داوری که می‌کنم هزاران فحش و ناسزا روی صفحه‌ام می‌شنوم. خانم‌ها الفاظی را به کار می‌برند که رویم نمی‌شود آنها را ببینم. برای داوران دام پهن میکنند، نقشه می‌کشند و دنبال اسکرین شات گرفتن هستند. هر داوری و کارشناسی داوری هرکاری می‌کند، فحش می‌شنود؛ نتیجه‌اش این می‌شود که این فشارها به خانه داوران می‌رود و بعد اتفاقی می‌افتد که همه مان افسوس می‌خوریم. درست مثل اتفاقی که برای پارسای عزیزم، فرزند دلبند محمدرضا اکبریان افتاد. روحش شاد و یادش گرامی.»
