مهدی یکتا؛ روزی کارلوس کی‌روش مهمان برنامه ورزش و مردم در استودیوی شبکه اول سیما بود. چند ماهی بیشتر به آغاز جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل باقی نمانده بود و مرد پرتغالی کمی زودتر به استودیوی برنامه آمده بود. بنابراین فرصتی دست داد که کمی در خصوص شرایط تیم ملی و برخی بازیکنان گپی کوتاه بزنیم.
کارلوس کی‌روش با افسوس اسم علی کریمی را آورد و با ناراحتی گفت: «فوتبال ایران دیگر بعد از علی کریمی بازیکنی تهاجمی و شورانگیز ندارد که بتواند چند نفر را دریبل زده و وارد محوطه جریمه حریفان شود. داشتن چنین بازیکنی می‌توانست خیلی به تیم ملی ایران کمک کند و حیف که علی کریمی پا به سن گذاشته و ...» آن لحظه متوجه شدم علی کریمی دیگر جایی در برنامه‌های کارلوس کی‌روش برای مسابقات جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل ندارد.
برهمین اساس به ذهنم خطور کرد که چند بازیکن تکنیکی را که شاید در جام جهانی برزیل بتوانند کمک حال تیم ملی باشند را آوردم. از سرمربی تیم ملی پرسیدم: محمدرضا خلعتبری هم بازیکن تکنیکی و خوبی است. این طور نیست؟ جواب کی‌روش یک کلمه بود: نه! اسم محسن مسلمان، محمد ابراهیمی (ستاره آن زمان تراکتور تبریز)، سروش رفیعی و ... را آوردم اما پاسخ سرمربی پرتغالی همان یک کلمه بود: نه!
در این میان فقط یک اسم کمی کارلوس کی‌روش را وادار به سکوت کرد. از مرد پرتغالی پرسیدم: پیام صادقیان چه طور؟ او خیلی جوان تکنیکی و مستعدی است. قبول دارید؟ این مرتبه دیگر کارلوس کی‌روش جواب منفی نداد بلکه عبارتی به کار برد که شاید نتوان آن را نوشت ولی مفهوم جمله سرمربی تیم ملی این بود که این جوان تکنیکی، استعداد دارد منتهای مراتب اعصاب ندارد و اگر او را به جام جهانی ببرم ممکن است تیم من را ۱۰ نفره کند!
آری، گرچه کارلوس کی‌روش خودش کنار زمین مربی آرام و خونسردی نیست و حتی گاهی دیده شده جارو جنجال به پا کرده است اما اصلا دوست ندارد شاگردانش داخل زمین حاشیه ساز شوند.
او تمایل ندارد یکی از بازیکنانش در زمین عصبی شود یا کارت‌های زرد و قرمز بی مورد بگیرد و بر همین اساس هم پیام صادقیان مستعدترین فوتبالیست ایران پیش از جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل را از لیست خودش خط زد!
