جام‌جهانی فوتبال همواره با نیمار ظالم بوده، همیشه او را به مدت ۴ سال منتظر می‌گذاشت و در حساس‌ترین لحظه شیرینی را به کامش تلخ کرده است. زمانی که جام‌جهانی آفریقای جنوبی در سال ۲۰۱۰ برگزار می‌شد، نیمار که ستاره بزرگی در برزیل بود در لیست نهایی قرار نگرفت. در سال ۲۰۱۴، آن مصدومیت کمر باعث شد تا وقتی آلمان با نتیجه ۷-۱ آنها را شکست داد، در زمین غایب باشد. در طول جام‌جهانی ۲۰۱۸ روسیه، به دلیل مصدومیت مچ پا حضوری نه چندان فعال داشت. ولی امیدش به این دوره از جام‌جهانی بود و با هزار آرزو پا به قطر گذاشت.

قبل از گل تساوی کرواسی، به نظر می‌رسید که سرنوشت می‌خواهد به او لبخند بزند و او را به قهرمان برزیل تبدیل کند. اما ارواح خبیث گذشته مجدداً به سراغش آمدند و شیرینی گل را به کامش تلخ کردند. او حتی نتوانست پنالتی بزند. این بار هم فوتبال با نیمار بی‌رحمانه برخورد کرد. او که همیشه تمام شکست‌های برزیل را گردن می‌گرفت، این بار هیچ تقصیری متوجهش نبود. نیمار هرچه در توان داشت برای این تورنمنت گذاشت اما فوتبال می‌تواند همینقدر بی‌رحم باشد.

قبل از اینکه تیته اعلام کند که می‌خواهد از سمت خود کناره‌گیری کند، نیمار با مطبوعات صحبت کرد و گفت که ممکن است کنار برود. حس نیمار بسیار شبیه احساس مسی در زمانی است که در دومین فینال پیاپی کوپا آمریکا مقابل شیلی شکست خورده بود. تنها تفاوت در این است که اگر نیمار تصمیم خود را علنی کند، ممکن است هرگز برنگردد. الان ولی آنقدر پریشان است که نمی‌تواند درست فکر کند و تصمیم بگیرد.

بیش از یک دهه است که فشار زیادی بر نیمار وارد شده است. برزیلی‌ها اصلا تمایل ندارند که او را با بزرگترین شخصیت‌ فوتبالی کشورشان مقایسه کنند. این طرد شدن از سوی مردم خودش چیزی است که نیمار دیگر نتواند آن را تحمل کند. او پس از بازی به رسانه‌ها گفت: «الان باید به خیلی چیزها فکر کنم، نمی‌خواهم در این حال و هوا چیزی بگویم. می‌خواهم زمان بگذارم و خوب فکر کنم به اینکه چه چیزی برای من خوب است، چه چیزی برای تیم ملی خوب است. من درها را نمی‌بندم، همچنین نمی‌خواهم ۱۰۰ درصد و با اطمینان بگویم که برمی‌گردم.»