این روزها دراگان اسکوچیچ، نقش عذاب روح و آیینه دق فدراسیون فوتبال را ایفا می‌کند. سرمربی پیشین تیم ملی که پس از صعود به جام‌جهانی از سمتش برکنار شد، ماه‌ها سکوت کرد تا محکوم نشود که آرامش این تیم را به هم ریخته است. او حتی از نوشتن نامه خداحافظی هم خودداری کرد و پس از شکست سنگین تیم ملی دربرابر انگلیس نیز حاضر نشد موضع‌گیری تندی علیه این مجموعه داشته باشد. مربی کروات که آن روزها در نقش مفسر تلویزیونی مشغول فعالیت بود، ادعا کرد تیمی که مقابل انگلیس ۶‌تایی شد، «ایران واقعی» نبود. با این حال بدیهی به‌نظر می‌رسید که سکوت سرمربی سابق تیم ملی ابدی باشد. پس از پایان مسابقات، او طعنه و کنایه‌هایی علیه کادرفنی فعلی تیم ملی به زبان آورد. مجموع واکنش‌های تند دراگان، مخصوصا پس از اظهارنظرهای عجیب اعضای کادرفنی تیم ملی و نیز فدراسیون فوتبال تندتر شد. زمانی که مهدی محمدنبی از دودستگی بازیکنان در دوران اسکوچیچ سخن می‌گوید یا مارکار آقاجانیان توپ را به زمین این مربی می‌اندازد، طبیعی است که مرد کروات به دفاع از خودش بپردازد. حالا تعداد واکنش‌های اسکو زیادشده و این موضوع، فدراسیون را عصبانی کرده است. از این مسئله اما راه گریزی نیست. آنچه در این داستان می‌گذرد، مکافات عمل خود آقایان است.

به جای دراگان بودید، چه می‌کردید؟

فرض کنید یکی از منتقدان امروز دراگان اسکوچیچ، به جای خود این مربی بود و اتفاقاتی را که طی چند ماه گذشته در تیم ملی رخ داد، تجربه می‌کرد؛ در این صورت واکنش او چه می‌توانست باشد؟ اتفاقات رخ داده در این فقره، به‌صورت تیتروار به این شرح است: اسکوچیچ در بدترین وضعیت ممکن هدایت تیمی را که در آستانه حذف از مرحله پیش‌مقدماتی جام‌جهانی بود پذیرفت، به محض دریافت حکم مورد شدیدترین هجمه‌ها قرار گرفت، در عین حال اما با ارزان‌ترین قرارداد ممکن، بهترین نتایج تاریخ را گرفت و سریع‌ترین صعود ادوار به جام‌جهانی را رقم زد، پاداشی برای فوتبال ایران فراهم کرد که کفاف پرداخت غرامت مارک ویلموتس را می‌داد و تازه یک چیزی هم ته حساب فدراسیون باقی می‌گذاشت، اما در مقابل همه این دستاوردها، او را در کمترین فاصله تا جام‌جهانی حذف کردند، بدون اینکه حتی یک جلسه تودیع محترمانه برایش برگزار کنند. حالا جانشین نام‌آشنای او بدترین شکست تاریخ تیم ملی در جام‌جهانی را رقم زده، از این مسابقات حذف شده و دستیارانش هم در حال طعنه‌زنی به کادر قبلی هستند. خب در این شرایط اگر شما جای دراگان بودید چه می‌کردید؟ سعه‌صدر به خرج می‌دادید و همچنان خودتان را به ندیدن و نشنیدن می‌زدید؟ یا حداقل همین سطح از واکنش‌های کلامی را حق مشروع خودتان قلمداد می‌کردید؟

از کدام موفقیت حرف می‌زنید؟

این داستان اما زمانی جالب‌تر می‌شود که به بیانیه واکنشی فدراسیون فوتبال بر می‌خوریم. آقایان در مقابل انتقادهای دراگان اسکوچیچ (حالا چه درست و چه نادرست) او را تهدید به اقدام قانونی کرده‌اند و از موفقیت‌های فوتبال ایران سخن گفته‌اند! احتمالا منظورشان شکست ۶گله در برابر انگلستان یا از بین رفتن افتخار ۲۴ساله پیروزی بر آمریکا است، وگرنه ما که در قطر موفقیت دیگری ندیدیم. بعد هم روشن نیست با کسی که از حق خودش دفاع می‌کند و به جانشین ناموفقش کنایه می‌زند، چطور می‌توان اقدام قانونی انجام داد! برخلاف باور دوستان، راه گریزی از شرایط فعلی وجود ندارد. آنها تصمیم پرریسکی گرفتند که اشتباه از آب درآمد و حالا باید تاوانش را بپردازند. از آشی که پختید نوش جان کنید و کنایه‌های اسکو و موافقانش را به جان بخرید. به همین راحتی.