هر فوتبالیستی به خصوص بازیکنان ایرانی آرزوی حضور در جام جهانی را دارد. بسیاری از بازیکنان با هدف درخشش در جام جهانی و انتقال به یک تیم بزرگ یا یک تیم اروپایی تلاش خود را به کار می‌گیرند تا شاید پای خود را فراتر از فوتبال ایران بگذارند.
در ادوار گذشته جام‌های جهانی نیز، برخی از فوتبالیستهای ایرانی در این رقابت‌ها دیده شده و توانستند مشتریان خارجی برای ورود به بازار فوتبال ایران ترغیب کنند. جواد نکونام، آندارنیک تیموریان و حتی مسعود شجاعی از جمله فوتبالیست‌هایی بودند که با بازی‌های خوب خود در جام جهانی مورد توجه تیم‌های خارجی قرار گرفتند.
با این حال جام جهانی ۲۰۲۲ به شکل دیگری پیش رفتند. در این رقابت‌ها مهدی طارمی بهترین آمارهای انفرادی را در تیم ملی ایران به نمایش گذاشت و کارشناسان و مفسران فوتبال به ستایش از این فوتبالیست پرداختند. با این حال درباره سایر فوتبالیستهای ایران اختلاف نظرهایی وجود ندارد.
در واقع نمی‌توان درباره یک بازیکن دیگر با قاطعیت گفت که توانسته در جام جهانی بیش از سایر فوتبالیستهای ایرانی دیده شود. تیم ملی در تمام خطوط در این دوره از جام جهانی تغییراتی داشت و در نهایت تیم ملی آنطور که باید، ظاهر نشد.
از دفاع تا دروازه، ایران با نفرات و ترکیب‌های مختلفی به میدان رفت که حاصل این جابجایی‌ها فقط یک بازی درخشان مقابل ولز بود. در این دیدار تمام تکه‌های پازل ترکیب ایران عالی بودند اما درباره دیدار با انگلیس و آمریکا نمی‌توان از کلمه عالی و حتی معمولی استفاده کرد.
ارزش‌گذاری‌های سایت ترانسفرمارکت بعد از جام جهانی نیز نشان می‌دهد که فوتبالیستهای ایران پیشرفت چندانی نداشتند و در یک نگاه کلی می‌توان گفت که تیم ملی با کاهش ارزش مواجه شده است. بیشترین افت را در فاصله قبل و بعد از جام جهانی سردار آزمون با ۶ میلیون یورو تجربه کرده است که عملکرد او در تیم بایر لورکوزن و مصدومیت‌های متعدد در این بازه زمانی نیز بی تاثیر نبوده است.
به جز این مهاجم، سایر بازیکنان مانند علیرضا جهانبخش و علی قلی‌زاده نیز افت کردند اما بیشترین رشد را محمدحسین کنعانی‌زادگان تجربه کرده که در جام جهانی فقط در یک نیمه از بازی با انگلیس به میدان رفت. در میان دروازه‌بان‌ها حسینی رشد اندکی داشت.
اکثر کاهش‌ها در تیم ملی ایران در فاز تهاجمی و رشد بازیکنان در فاز تدافعی رقم خورده که در ادامه مشاهده می‌کنید:
