لیگ برتر ایران نه ‌تنها نسبت به جام جهانی بلکه نسبت به تمام لیگ‌های اروپایی و حتی بسیاری از لیگ‌های آسیایی، کم‌گل‌تر است و فقط گلزنی در آن بیداد می‌کند. عجیب اینکه پرسپولیس با میانگین یک گل زده در هر بازی (۱۳ گل در ۱۳ بازی) صدرنشین است ولی به فرض در اسپانیا، رئال و بارسا در ۱۴ بازی ۳۳ گل زده‌اند و یا در ایتالیا، ناپولی در ۱۵ بازی ۳۷ گل به ثمر رسانده است. در انگلیس، آرسنال در ۱۵ بازی ۳۶ گل و منچسترسیتیِ گواردیولا در ۱۴ بازی ۴۰ گل زده‌اند که آمار قابل توجهی است و ما کمبود مربیانی با طرز فکر گواردیولا را کاملاً حس می‌کنیم. حتی وضعیت گلزنی الهلال و النصر در لیگ عربستان هم به مراتب بهتر از پرسپولیس و استقلال است. البته آنجا هم دربی ۲-۲ شد ولی از هر زاویه‌ای به لیگ ایران نگاه کنیم، می‌بینیم تماشاچی حق دارد از آن رویگردان شود و البته بازی‌ها هم که کلاً بدون تماشاگر است.

اینطور که پیداست اکثر تیم‌های لیگ برتری هجومی بازی نمی‌کنند و به همین دلیل خیلی کم گل می‌زنند تازه در نیم‌فصل دوم بازی‌ها دفاعی‌تر هم می‌شود و این نکته جای نگرانی دارد. تیم‌های بالای جدول که چون جام می‌خواهند، اول به فکر دفاع هستند. در پایین جدول هم که چند تیم برای ماندن مبارزه می‌کنند، به طور طبیعی می‌خواهند گل نخورند اما عجیب اینجاست که در وسط جدول هم که تیم‌ها نه قهرمان می‌شوند و نه سهمیه می‌گیرند و نه سقوط می‌کنند، باز هم خبری از بازی تهاجمی و تماشاگرپسند نیست.