رابطه امیر عابدینی با استانکو پوکله پوویچ به قدری خوب و نزدیک بود که عابدینی در مدت کوتاهی که مسئولیت فدراسیون فوتبال را به عهده داشت، استانکو را به سمت سرمربیگری ایران گماشت، هر چند استانکو در آن روزها علی‌رغم فوتبال خوبی که تیم تحت هدایتش ارائه می‌کرد، در تیم ملی موفق نشد و در بازی‌های آسیایی ۱۹۹۴ با تیم ملی ایران از مسابقات کنار رفت تا ازبکستان قهرمان آن مسابقات شود.
شاید این تنها نکته تاریک استانکو در فوتبال ایران بود، ایران در آن سال‌ها و در ۴ دوره برگزار شده رقابت‌ها از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۲ با پروین، پورحیدری و برانکو به مقام قهرمانی بازی‌های آسیایی رسید و تنها جام ۹۴ را به ازبکستان و در زمان سرمربیگری استانکو داد.
رابطه حسنه استانکو و عابدینی در آن روزها که خرداد سال ۷۵ بود بعد ازچندسال، بالاخره به تیرگی گرایید تا روزنامه آینه این نوشته را از امیر عابدینی در سرتیتر خود بیاورد: استانکو دبه در آورده است.
جمله‌ای که بعدها با اظهارات غیر رسمی استانکو کالبد شکافی شد و در آن از دخالت‌های عابدینی گله کرد. دخالت‌هایی که بعدها به کرات در تیم‌هایی که عابدینی مدیریت آن را به عهده داشت دیده شد و خود عابدینی نیز در مصاحبه‌های مختلف در تیم‌های تحت مدیریتش به آن اشاره کرد.
بعد از رفتن استانکو، پرسپولیس به درخشان رسید و درخشان هم پس از مدت کوتاهی و با به جا گذاشتن نتیجه درخشان پیروزی سه بر صفر برابر استقلال در تیر ماه سال ۷۶ جای خود را به مت کویچ داد.
