پرسپولیس از لیگ هفتم که به قهرمانی رسید،سال‌ها در کسب قهرمانی در لیگ ناکام بود و نمی‌توانست به این عنوان برسد. برانکو در میانه‌های لیگ چهاردهم هدایت این تیم را برعهده گرفت و تغییرات را در پرسپولیس استارت زد.
پرسپولیسِ برانکو در لیگ پانزدهم تا هفته آخر مدعی قهرمانی بود ولی با ۵۷ امتیاز و فقط به دلیل تفاضل گل کمتر نتوانست قهرمان شود. دوران حکمرانی پرسپولیس با برانکو از لیگ شانزدهم شروع شد و این تیم ۳ فصل متوالی با پروفسور قهرمان شد. بعد از رفتن برانکو خیلی‌ها فکر می‌کردند دوران افول پرسپولیس شروع خواهد شد ولی این اتفاق رخ نداد.
کالدرون بعد از پشت سر گذاشتن یک نیم فصل موفق در لیگ نوزدهم، جای خود را به یحیی گل محمدی داد. یحیی تیم را قهرمان کرد و سال بعدش هم یعنی در لیگ بیستم پرسپولیس به مقام قهرمانی رسید.
لیگ بیست و یکم تیم یحیی نتایج بدی نگرفت ولی استقلال بهتر کار کرد و موفق شد در نهایت عنوان قهرمانی را با فرهاد مجیدی کسب کند. نکته جالب در خصوص این سال‌ها این است که پرسپولیس از لیگ شانزدهم تا سال قبل در همه سال‌ها بالای ۶۰ امتیاز کسب کرده و در این فصل هم تنها تیمی است که در فاصله ۲ هفته مانده تا پایان بازی‌ها به ۶۰ امتیاز می‌رسد.
تیم یحیی در این فصل مدعی اول قهرمانی در لیک محسوب می‌شود و در جام حذفی هم در نیمه نهایی حضور دارد. برانکو به همراه پرسپولیس ۳ جام قهرمانی لیگ ،یک قهرمانی جام حذفی،۳ سوپر جام را به دست آورد و یک بار هم نایب قهرمان لیگ قهرمانان آسیا شد. گل محمدی هم تا به حال یکبار فینال آسیا را تجربه کرد، ۲ قهرمانی در لیگ کسب کرده و یکبار هم سوپرجام را بدست آورده است.
حالا یحیی این فرصت را دارد تا با دبل در این فصل، سومین قهرمانی خود در لیگ و اولین جام حذفی را به همراه پرسپولیس بدست بیاورد. اگر پرسپولیس هر دو جام این فصل را بگیرد، خود به خود قهرمان سوپرجام هم خواهد شد و گل محمدی از نظر قهرمانی‌ها در نزدیک ترین حالت به برانکو قرار می‌گیرد.
در صورت وقوع این اتفاقات تنها تفاوت مربی سابق و فعلی سرخ پوشان در یک قهرمانی سوپرجام خواهد بود. گل محمدی در موقعیتی تاریخی برای خودش و پرسپولیس قرار دارد و با کسب ۴ برد در لیگ و جام حذفی می‌تواند ۳ جام به افتخارات خودش و پرسپولیس اضافه کند.
