پس از اینکه ریکاردو ساپینتو با مسئولان باشگاه استقلال به توافق نرسید و تهران را به مقصد قبرس ترک کرد، اسامی مختلفی (اعم از داخلی و خارجی) برای هدایت این تیم مطرح شدند.
مهمترین گزینه‌ها در بین آنها محمد ربیعی، جواد نکونام و لوپز کاروی اسپانیایی بودند که البته مطابق آخرین اخبار، لوپز به دلیل امکانات نامناسب باشگاه حاضر به هدایت آبی‌ها نشد و ایران را ترک کرد.
حال از باشگاه استقلال خبر رسیده که ساکت الهامی گزینه اصلی مدیران باشگاه برای مذاکره و هدایت این تیم است که این هم در نوع خودش جالب است.
فارغ از این صحبت‌ها، چند نکته درباره انتخاب سرمربی برای استقلال وجود دارد که گفتنش خالی از لطف نیست.
هر فوتبال‌دوستی این را می‌داند که کار کردن در تیم‌های پرطرفداری مثل استقلال، پرسپولیس، سپاهان و... نیازمند یک شخصیت کاریزماتیک و در عین حال بی‌حاشیه، باتجربه و قوی است؛ زیرا شرایط مربیگری در چنین تیم‌هایی با سایر تیم‌ها بسیار متفاوت است و کوچک‌ترین لغزشی می‌تواند به قیمت خداحافظی از تیم تمام شود.
فردی که سرمربی یک تیم پرطرفدار و مدعی است، می‌بایست از نظر فنی و علم فوتبال، حرف تازه‌ای برای گفتن داشته باشد و علاوه بر ایده‌های نو در طراحی تمرین و مدیر بودن، قدرت آنالیز بالایی داشته باشد و روانشناس خوبی باشد. به عنوان مثال پپ گواردیولا در منچسترسیتی تمامی این ویژگی‌ها را دارا بود و با توجه به همین ویژگی‌ها توانست قهرمان سه‌گانه شود (گرچه نمی‌توان نقش بودجه و امکانات این باشگاه را هم در موفقیت‌هایش نادیده گرفت).
علاوه بر ویژگی‌های ذکرشده، شخصی که سرمربی یک تیم پرطرفدار می‌شود، می‌بایست دستیاران مناسبی در نیمکت داشته باشد تا هم بتوانند حواشی را کنترل کنند، هم بتوانند خلاءهای موجود در تیم را به خوبی پرکنند، هم در مواقع حساس مسابقه به کمک سرمربی بیایند.
حال باید دید مدیران استقلال معیارهای لازم را در انتخاب سرمربی لحاظ می‌کنند یا با انتخابی عجولانه تیم را به قهقرا می‌برند؟
فرهنگ دانش| باشگاه خبرنگاران آزاد
