هر چند این نیمکت جای هر فرد و اسمی نیست و کسی را می‌خواهد که در حد و قواره اش باشد..

اینجا استقلال جای دیده شدن است، اما این نیمکت جای دیده شدن نیست، این نیمکت مرد میدان می‌خواهد نه هر اسمی که آرزویش نشستن روی این نیمکت است حتی برای یک لحظه و به عواقب بعدش فکر هم نکند.

بارها و بارها گفتیم و نوشتیم که این نیمکت هیچ گزینه داخلی و ایرانی شایسته ای ندارد، اسم‌هایی که پشت سر هم قطار شدند شاید برای هر تیمی در لیگ برتر یا دسته‌های پایین بزرگ و شناخته شده باشند اما برای استقلال و نیمکتش اندازه نبودند.

اما از این میان تنها میشد نام جواد نکونام را بیرون آورد، مرد ۴۲ ساله ای که خیلی زود به این نیمکت رسید و از گفته‌های ابتدایی اش معلوم ایت خیلی فکرهای خوب در سر دارد.

نکونام تصمیم دارد استقلالی باب میل خود بسازد، یک تیم با انگیزه و متعصب، سخت کوش، با برنامه و موفق و برای این امر چند نفر دیگر می‌ خواهد.

نکونام خوب می‌داند در این راه سخت و پر فراز و نشیب نباید تنها باشد، اتفاقا اینجا نمی‌شود تنهایی جلو رفت، اینجا باید چند نفر را همراه خود کرد و آنگاه که این وزنه سنگین شد قدرت انجام هر کاری ممکن است.

استقلال در طی یک دهه گذشته ۱۲ بار نیمکت خود را دچار تغییر و تحول کرد و از این ۱۲ مرتبه تنها دو بار با قلعه‌نویی و مجیدی توانست فاتح لیگ برتر شود و هواداران اینبار بسیار امیدوار هستند با جواد نکونام تولد فصلی نو را جشن بگیرند و بتوانند پس از مدت‌ها دوباره خود خود واقعی استقلال را ببینند.

محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد