سارا عبدالملکی را احتمالا از روزهای درخشش در راگبی به‌خاطر دارید و حالا او یکی از مطرح‌ترین دختران پاراقایقرانی ایران است. آخرین مدالش را اردیبهشت امسال در مسابقات آب‌های آرام بخش پاراکانو آسیا گرفت و پس از آن مدال اتفاقی افتاد که خبرساز شد. مسئولان شورای شهر در اتفاقی عجیب و باورنکردنی با حضور در منزل او یک دست کتری و قوری به پاس مدال‌ها و افتخارآفرینی‌هایش به او هدیه دادند و جنجالی عجیب در رسانه‌ها به وجود آمد. اما این روزها که بحث حواله خودروهای گرانقیمت بازیکنان فوتبال به سبب حضورشان در جام‌جهانی داغ است، گفت‌وگو با سارا عبدالملکی شاید مسائلی را که باید به یاد مسئولان بیاورد. قهرمانی که با تمام بی‌مهری‌ها کماکان برای هدف اصلی‌اش یعنی گرفتن مدال پارالمپیک می‌جنگد.
شما اردیبهشت‌ماه یک مدال ارزشمند گرفتید. درباره آن توضیح می‌دهید؟
بله، مسابقات در سمرقند ازبکستان بود و من مدال نقره مسابقات را گرفتم. این اولین مدالی بود که در بخش KL1 برای ایران ثبت شد که من آن را به‌دست آوردم.
پس از آن اتفاقی برای شما افتاد که بسیار تلخ بود و شما آن را در شبکه اجتماعی خود بازگو کردید.
بله، مسئولان شورای شهر با خودشان هدیه‌ای آوردند و آن را کادو هم کرده بودند، بعد از رفتن‌شان کادو را باز کردم و دیدم که یک کارتن است که تصویر قوری و کتری روی آن است، با خودم گفتم شاید می‌خواهند با من شوخی کنند، اما وقتی کارتن را باز کردم، دیدم واقعا قوری و کتری است!
و البته در مصاحبه‌هایشان هیچ اثری از پشیمانی هم نبود.
اتفاقا می‌خواستند کارشان را توجیه هم بکنند. گفته بودند ما لطف کردیم و دست خالی به خانه قهرمان‌مان نرفتیم. جالب است بدانید شورای شهر به ووشوکاران ما نمکدان کادو داد و به بعضی دیگر از ورزشکاران هم استکان و دیس دادند!
شما سال‌هاست در ورزش ایران فعالیت می‌کنید. بزرگ‌ترین پاداشی را که در تمام این سال‌ها به شما دادند به یاد دارید؟
من تا به حال برای ورزشم هیچ پاداشی دریافت نکرده‌ام. بزرگ‌ترین پاداشی که به من دادند همان کتری و قوری بود و آنقدر پاداش بزرگی بود که تا مدت‌ها در ذهن خودم و همه مردم می‌ماند!
اگر به عقب برگردید، دوباره مساله کتری و قوری را رسانه‌ای می‌کنید؟
حتما، دیدن احترام حق ما ورزشکاران است و نباید از حق گذشت؛ چه من باشم و چه دیگر دوستان و ورزشکاران این کشور که همه برای این سرزمین و بالا بودن پرچمش می‌جنگیم.
این روزها بحث حواله خودروهای لوکس به بازیکنان فوتبال بسیار مطرح است، نظری در این‌باره نداری؟
ورزشکار بودن در هر رشته‌ای کار بسیار سختی است. برای درخشیدن و مدال آوردن باید از بسیاری لذت‌ها، تفریح، مسافرت و... بگذری ولی متاسفانه یک ورزشکار بابت زحماتی که می‌کشد، نه‌تنها احترام نمی‌بیند، بلکه هیچ بهایی هم به او داده نمی‌شود. همه‌جای دنیا بین فوتبال و دیگر رشته‌ها فرق هست ولی تبعیض نیست. ما همه ورزشکاریم و باید دیده شویم و احترام ببینیم. اگر آنها ورزش میکنند، ما هم ورزش می‌کنیم ولی حقوق یک‌سال ما اندازه پول یک مکمل هم نیست. حداقل انتظار هر ورزشکاری احترام است اما در ماجرای تقدیر شورای شهر، به من واقعا توهین شد و من مدت‌ها حالم بد بود تا اینکه آن پست را به اشتراک گذاشتم. شاید آنها هم قصدشان توهین نبود ولی واقعا در جایگاه درستی نیستند. رئیس تربیت بدنی استان البرز یک زنگ به من نزد. من به‌عنوان تنها قایقران ملی‌پوش استان البرز، هیات قایقرانی استان را نمی‌شناسم، حمایت هیچ کس را هم نداشتم و فقط به پشتوانه خودم و خانواده جلو رفتم و متاسفانه مسئولان در خواب و فکر منافع خودشان هستند. سوال من این است. شما مگر مسئول ما نیستی؟ وقتی اصلا ما را نمی‌شناسی، دقیقا چه کار می‌کنی؟ البته فدراسیون پاراقایقرانی خیلی به من کمک کرد و هیچ فرقی بین ما و دیگر ورزشکاران نگذاشت ولی مسئولان هیچ. شورای شهر هم کاری کرد که بیشتر توهین بود. وقتی کتری و قوری را دیدم به مادرم گفتم دارند با من شوخی میکنند؟ واقعا نمی‌دانم چه منظوری داشتند! بعد به من گفتند برو کتری و قوری‌ات را عوض کن ولی هم قیمت این بردار! شما تمام زحمات مرا زیرسوال بردید. آنقدر عصبانی شدم که گفتم دیگر ورزش نمی‌کنم. من از دیدگاه خودم هنوز مبتدی هستم و هرگز خودم را دست بالا نمی‌بینم ولی احترام و قدرشناسی خواسته زیادی نیست.
الان مسابقات پیش روی شما چیست؟
مسابقات جهانی آلمان که انتخابی پارالمپیک است ولی شرایط اعزام هنوز مشخص نیست و مسابقات پاراآسیایی که مهرماه برگزار می‌شود و سهمیه آن را گرفتم.
شما بی‌مهری‌های زیادی دیدید. با این وضعیت هنوز هدف بزرگ قبلی را در ذهنت دارید؟
صددرصد. هدف من هرگز تغییر نخواهد کرد. سال‌ها قبل هم گفته بودم که هدف من پارالمپیک است و به محض گرفتن مدال پارالمپیک با ورزش حرفه‌ای خداحافظی می‌کنم. فکر می‌کنم هر ورزشکار دیگری هم آرزویی جز این ندارد. وقتی کسی به مدال پارالمپیک می‌رسد یعنی تا آخر ماجرای ورزش را دیده است.
