متاسفانه دوستان در سازمان لیگ وقتی قوانینی را وضع می‌کنند، اصلا پرسشی از باشگاه‌ها نمی‌کنند و حتی آن را با فرهنگ فوتبال ایران تطبیق نمی‌دهد. زیر باد کولر و پا روی پا تصور می‌کنند هر آنچه فکر می‌کنند درست است. در حالی قانونی خوب است که پیش از وضع در میدان پرسش و پاسخ شود. به واقع قانونگذار باید از دفتر خارج شود و با حضور در تمرین تیم‌ها این‌ها را از سرمربی، مدیر عامل و حتی بازیکن در میان بگذارد و بعد از جمیع نظرات به قانون گذاری برسد. در غیر این صورت می‌شود قانونی که به ضرر فوتبال تمام می‌شود.
نمونه اش در استقلال؛ حذف قانون ۲۵ ساله‌ها این فصل موجب شد، یکی از دروازه بانان جوان بدون تیم بماند. علیرضا رضایی که در پیکان چهره شد و به استقلال آمد و در زمان فرهاد مجیدی بازی‌های حذفی را بازی کرد. او این فصل به بهانه ورود به لیست بزرگسال و کاهش لیست بزرگسال تیم‌ها به ۱۹ بازیکن از لیست آبی‌ها خارج شده و هنوز وارد تیم جدیدی نشده است! در صورتی که اگر قانون ۲۵ ساله‌ها به قوت خود باقی می‌ماند او می‌توانست دو فصل در این لیست جای بگیرد و در استقلال بماند. نمونه ی دیگرش آرمان رمضانی. این بازیکن هم همانند علیرضا رضایی وارد لیست خروج استقلال شده بود اما به سبب اینکه تیمی‌برای بازی انتخاب نکرد، بار دیگر به اردوی تیم آبی برگشت. استقلال با هر دو بازیکن قرارداد دارد و درصورتی که این بازیکنان راهی تیم جدیدی نشوند، می‌بایست دستمزد این‌ها را پرداخت کند.
اشاره کردیم به فرهنگ فوتبال‌ها. فرهنگ فوتبال ایران نتیجه گرایی است نه بازیکن سازی. دراین صورت نباید لیست بزرگسال تیم‌ها کاهش پیدا می‌کرد. اتفاقی که اگر رخ نمی‌داد اکنون هم علیرضا رضایی صاحب تیم بود و هم آرمان رمضانی و دستمزد این دو بازیکن روی دوش استقلال بار نمی‌شد. جوانگرایی قانونی در فوتبال نداریم. سوال اینجاست آیا فصل گذشته وقتی جواد نکونام در فولاد به محمد امین حزباوی بازی داد یا مجتبی حسینی در پیکان از سامان فلاح بهره برد، چنین قانونی وجود داشت که به بهانه ی جوانگرایی این قانون عجیب و غریب وضع شد؟
دوستان احتمالا نمی‌دانند نقطه نقطه قانونشان به سود همه است الان تیم‌های ایرانی. به طور مثال قانونی وضع شده که تیم‌های ایرانی نمی‌توانند لژیونر را به صورت قرضی به خدمت بگیرند. به طور حتم سپاهان و تراکتور برای پیام نیازمند و امیر حسین حسین زاده عدد زیادی هزینه کرده اند. استقلال وقتی امیر حسین حسین زاده را می‌خواست با رقم ۸۰۰ هزار یورویی برای رضایتنامه اش مواجه شد و اینجا بود که دست از این بازیکن شست چراکه برای در اختیار گرفتن قرضی این بازیکن به توافق ۳۰۰ هزار یورویی دست پیدا کرده بود.
این قانون به طور حتم باید بازنگری شود.
