در قسمت دوم این گزارش، به ادامه معرفی و بررسی ستارگان امروز و فردای فوتبال اروپا می‌پردازیم؛ ستارگانی که در سال‌های آتی، به بازیکنان شاخص و تراز اول تیم‌های بزرگ بدل می‌شوند و آینده روشنی برای آنها تصور می‌شود.

بخش اول این گزارش را در لینک روبه‌رو بخوانید: کلوب| این‌ها ستاره‌های آینده فوتبال هستند

آرنائو مارتینس (اسپانیا/ خیرونا)

سن: ۲۰

مارتینس که در آکادمی لاماسیا رشد کرده، توانسته نام خود را به عنوان یکی از بهترین فول بک‌های سمت راست لالیگا بر سر زبان‌ها بیندازد. سرعت بسیار بالایش، به او کمک کرده تا بیشتر در حملات تیم خیرونا شرکت کند. اندام تراش خورده او، دقیقا لازمه یک فول بک یا وینگ بک جناحین را دارد. بنا به گفته خودش، عاشق بارسلونا است و دوست دارد روزی برای تیم اصلی آبی و اناری‌ها، به میدان برود. فصل گذشته، ژاوی با شناخت کافی، به دنبال جذب مارتینس بود اما مدیران خیرونا به مارتینس اجازه ندادند که با داشتن قرارداد، تیم را ترک کند. همچنین منابع محدود مالی ناشی از فشارهای مالی باشگاه بارسلونا، در این امر دخیل بود و تاثیر داشت. ضمن اینکه علاوه بر بارسلونا، اتلتیکو مادرید هم در این تابستان برای به خدمت گرفتن او تلاش خود را انجام داد اما اتفاق خاصی در این مسئله رخ نداد. بسیاری از کارشناسان فوتبال اسپانیا، معتقدند اگر مارتینس به اتلتیکو مادرید بپیوندد، ال چولو از او در پست مدافع میانی، بازی خواهد گرفت و استفاده خواهد کرد.

اوود پلتینککس (بلژیک/ اودهوورلی لوون)

سن: ۲۲

قطعا با تماشای چهره او، یاد مدافعان سنتی و قدیمی‌دهه هشتاد و نود میلادی می‌افتید. به عبارت دیگر، چهره و ظاهر او، هیچ شباهتی به یک فوتبالیست بیست و دو ساله ندارد. سگرمه‌های درهم کشیده و صورت سنگی اش، تجربه و پخته بودنش را به اهالی فوتبال نشان می‌دهد. اوود از نظر دفاعی، مهره قابل اطمینانی است؛ به سختی مصدوم می‌شود و به ندرت پیش می‌آید که او دیداری را به علت مصدومیت از دست دهد. این مدافع یک متر و نود سانتی، فیزیک و جثه بسیار تنومندی دارد. سبک و سیاق دفاع کردن او، به مدافعانی شبیه است که با وضعیت خونین و سر بانداژ شده، به کار خود ادامه می‌دهند و دست از جنگیدن نمی‌کشند. اوود چهار سال در تیم زولته وارخم توپ زد و آنقدری خوب بود که به موجب همین قضیه، نظر کادرفنی تیم اوه لوون بلژیک را به خود جلب کرد. او همانند دیگر بازیکنان جوان، در تمامی‌رده‌های تیم ملی کشورش یعنی بلژیک، بازی کرده و مطمئن باشید طی سال‌های آتی، از او به مثابه یک دفاع میانی قدرتمند در فوتبال بلژیک و اروپا، بیشتر حرف به عمل خواهد آمد.

ساموئل ریچی (ایتالیا/ تورینو)

سن: ۲۱

در اختیار داشتن مهره ای به شکل ساموئل ریچی، برای هر سرمربی در این فوتبال کاملا مدرنیته، آرزو است. ریچی، امکاناتی در سبک خود دارد که می‌تواند بازی را در زمان‌های گره خورده و آچمز ‌شده، به وسیله هوش و ظرافت در امر بازی‌سازی، باز کند. ابتدا او در پس ‌هافبک دفاعی در زمین نقش آفرینی می‌کرد اما بعد از پیوستن به تیم تورینو، ورق برگشت و به طرز چشمگیری پیشرفت کرد و در حال حاضر، فراتر از یک هافبک دفاعی در چمن، پا به توپ می‌شود. در چهار سال اخیر، مثل یک ستاره در آسمان فوتبال ایتالیا درخشید و این درخشش، مانچو را قانع کرد که او را برای لیگ ملت‌های اروپا به تیم ملی ایتالیا دعوت کند. حتی مانچینی به ریچی، مقابل آلمان بها و میدان داد. بدون هیچ شک و ابهامی، این هافبک باکس تو باکس ایتالیایی در چندین سال پیش رو، به یکی از بازیکنان اصلی لاجوردی پوشان در تورنمنت‌های مهم ملی تبدیل خواهد شد. با در پیش گرفتن چنین رویه‌ ای از سوی مانچینی، صحنه آماده است تا استعدادهای بیشتری در فوتبال ایتالیا، به منصه ظهور برسند.

روکو شیمیچ (کرواسی/ سالزبورگ)

سن: ۱۹

باید اذعان کرد که آینده درخشانی در انتظار این مهاجم چارچوب شناس کروات می‌باشد. شیمیچ تمام ویژگی‌های یک مهاجم کلاسیک را دارد. دوندگی فراوان، هوش و ذکاوت مثال زدنی اش و شناخت عالی از نقاط ضعف خط دفاع تیم رقیب، باعث شده که کادرفنی سالزبورگ بر روی استعداد او، حساب ویژه ای باز کند. او در لیگ سوئیس و اتریش چهره شد و مثل همیشه، مدیران ورزشی سالزبورگ، چنین الماسی را کشف کردند و این بازیکن را به خدمت گرفتند. روکو شیمیچ، فرزند داریو شیمیچ، مدافع سابق تیم‌های موناکو، آث میلان و اینتر است. داریو شیمیچ در تیم طلایی ۹۸ کرواسی حضور داشت و توانست در کنار هم تیمی‌هایش، به مقام سوم و مدال برنز جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه دست پیدا کند. حالا روکو شیمیچ، ادامه دهنده راه پدر است. آمار گلزنی روکو در دور مقدماتی جام ملت‌های اروپا زیر بیست و یک سال، بسیار قابل توجه بود و با زدن هفت گل از جمله هت تریک برابر آذربایجان، نشان داد که شم بالایی در گلزنی و باز کردن دروازه رقبا دارد.

یانیک کایتل (آلمان/ فرایبورگ)

سن: ۲۳

کایتل یک فرمانده واقعی و تمام عیار برای تیم فرایبورگ در میانه زمین است. او به خوبی می‌داند که چگونه فضای جلوی مدافعان تیم خود را پوشش دهد. از هر دو پایش به درستی در جریان مسابقه، استفاده می‌کند. توانایی عجیبی در تصمیم گیری دارد؛ بسیار سریع فکر می‌کند و اغلب افکار و تصمیماتش، اثر مثبتی در روند و نتیجه فرایبورگ دارد. استاد تکل زدن است و تکل‌هایش با کمترین خطا و بیشترین دقت،همراه می‌باشد. در مالکیت توپ هم شکی به او نیست و مربیان تیم، اعتماد ویژه ای به کایتل برای حفظ توپ در وسط زمین دارند. کایتل، وقت شناس است و همه چیز را در بهترین حالت ممکن خود، می‌سنجد؛ چرا که می‌داند چه زمانی، هنگام حمله است و چه موقعی، برای ضد حمله. ریتم و نبض بازی تیم فرایبورگ در دست اوست و به شکل حیرت انگیزی، تیم را در حمله و دفاع، بالانس می‌کند. شاید فصل‌های آتی، او را به جای پیراهن فرایبورگ، با پیراهن بایرن مونیخ در میانه زمین مشاهده کنیم.

معین احمدوند| باشگاه خبرنگاران آزاد