دو روز قبل از آغاز دیدار دوستانه تیم‌های ملی ایران و بلغارستان، سرمربی تیم حریف گفته بود بازیکنانم در بازی با ایران چمن را هم خواهند خورد! این اصطلاح که برای تهییج بلغارها مقابل ایران به کار گرفته شد اما پس از شکست این تیم سوژه رسانه‌های بلغاری شد و به‌نوعی به دیده طنز این موضوع را نگاه کردند و نوشتند «علاوه بر چمن، درخت را هم خوردیم.»
بلغارستان در این مسابقه، طبعا نشانی از تیم خوب دهه ۹۰ میلادی نداشت و بازیکنِ شاخصی هم که تعیین‌کننده باشد، در این تیم مشاهده نشد. البته حرکات ترکیبی تیم ملی ایران در برخی دقایق، منهای زمانی که توپ را در پاس سوم لو می‌دادیم، قابل توجه بود. گلی هم که به خاطر عملکرد قابل تحسین سامان قدوس به ثمر رساندیم باعث شد تا نتیجه بازی را مال خود کنیم اما تیم فعلی ما برای حضور در جام ملت‌های آسیا، حالا حالاها کار دارد.
برای ایجاد هماهنگی بیشتر، لونرفتن توپ‌ها، زیر توپ نکشیدن و پناه بردن به سانترهای بی‌حاصل، به‌ویژه بازی‌سازی از یک‌سوم خط دفاعی و پر کار شدن هافبک‌ها و فرصت‌طلبی مهاجمان، هنوز باید خیلی سخت کار کنیم.
حریف تدارکاتی ایران که یک نتیجه خوب را به ما تقدیم کرد، بیشتر از این‌که به ما خدمت کند به خودش بابت شناسایی ضعف‌های متعدد تیمی خدمت کرد اما در جام ملت‌های آسیا، مسلما چنین نیست و حریفان ایران مشمول خوش‌خدمتی نمی‌شوند. در واقع این تیم‌هایی که ما به مصاف آن‌ها می‌رویم، باید خیلی بیشتر از این‌ها تیم ملی را تحت فشار بگذارند تا در بازی‌های آسیا مقابل حریفانی که به سادگی اشتباه نمی‌کنند، سورپرایز نشویم. بلغارستان با این کیفیتی که مقابل ایران ظاهر شد، نشان داد بی‌دلیل نیست در رنکینگ فیفا در رتبه ۷۷ قرار گرفته است.
برای حضور در رقابت‌های نفس‌گیر جام ملت‌ها، تیم ملی ایران باید زحمات فراوانی را برای تیم‌شدن متقبل شود؛ چون با وضعیت فنی فعلی، بی‌تعارف نمی‌توانیم برای رسیدن به فینال این رقابت‌ها خوش‌بین باشیم.
در همین ارتباط: تیم ملی فوتبال ایران مقابل بلغارستان را دوست نداشتیم!
