لحظه‌ای که در همان دقایق نخست کشتی تکراری بین حسن یزدانی و دیوید تیلور روی تشک‌های سالن اشتارک آرنا بلگراد اتفاق افتاد، مهمترین سوژه اخیر ورزش ماست. برخورد اولیه ایرانی‌های احساساتی به دلیل تغییر رای داوری، طبیعتاً ناامید کننده بود. پژمان درستکار از شوک این داوری گفت و اینکه نمی‌توانسته اعتراض کند، پدر حسن یزدانی هم از نفوذ آمریکایی‌ها در داوری گفت و خیلی‌ها هم روی همین موج سوار شدند.
پس تکلیف مردم عادی که مشخص است؛ همه از شکست سنگین پهلوانشان ناراحتند و همه کاسه کوزه‌ها را سر داوری می‌شکنند، درست مثل فوتبال که عادت هم داریم اما حقیقت چیست؟ وقتی کمک داور ویدیویی به فوتبال آمده به لطف تکنولوژی جزئی‌ترین اتفاقات هم قابل دسترس است و داوران می‌توانند به راحتی قضاوت کنند.
در کشتی هر قهرمان یا مربی می‌تواند به رای داور در لحظه اعتراض کند. فیلم توسط ارشدترین داوران بازبینی می‌شود و اگر اشتباه داوری بود همانجا تصحیح می‌شود تا حق کشتی‌گیری ضایع نشود. اگر هم به اشتباه درخواست چلنج کرده باشند، یک امتیاز به رقیب داده می‌شود و دیگر حق اعتراض را از دست می‌دهند. در تمام این سالها دیگر خبری از حق‌کشی‌های گذشته نبوده ولی متاسفانه توهم توطئه و کارشکنی دشمن هنوز کاربرد دارد تا عده‌ای پشت اشتباهات مخفی بمانند...
در کشتی یزدانی و تیلور وقتی در آن کش و قوس داور وسط امتیاز از بالا به پل زدن را به حسن یزدانی داد، کشتی گیر ما که تا آن لحظه یک امتیاز جلو بود با این چهار امتیاز به عدد ۵ رسید و چون کشتی گیر آمریکایی رو کرد، یک امتیاز هم به او دادند. همان لحظه مربیان آمریکا و خود دیوید تیلور درخواست چلنج کردند. به حرکات دست تیلور و مربی آمریکا نگاه کنید؛ هر دو در یک زمان به باز شدن دست حسن یزدانی موقع کنده کشی اشاره داشتند و اینکه هر دو پای قهرمان ما از تشک بلند شده ... در کشتی قوانین صراحت مشخصی دارند. مثلاً اگر فاعل فن برای کول انداز یا پیچ پیچک برود ولی خودش خاک شود، به حریف امتیازی نمی‌دهند و داور سرپا می‌دهد.
وقتی کشتی‌گیر به دو خم می‌رسد و در مایه درخت کن هر دو پای حریف را از روی تشک بلند می‌کند - حتی اگر برای یک لحظه که با چشم غیرمسلح هم دیده نشود، درست مثل عبور پا از خط - او فاعل فن شناخته می‌شود. چون از بالا به را به پل بزنید ۴ امتیاز می‌گیرید فرقی نمی‌کند با چه فنی، پس تیلور که دو خم را به درخت کن تبدیل و یزدانی را از بالا به پل زد باید ۴ امتیاز می‌گرفت و یزدانی هم چون کنده کشید باید کرد دو امتیاز می‌گرفت. پس رای داوران بعد از چلنج کاملاً درست بود. نباید با احساس برخورد کنیم، همه دوست داشتیم یزدانی غول آمریکایی را ببرد اما همه دیدیم که تیلور هر وقت اراده کرد به پاهای یزدانی رسید و او را خاک کرد...
قهرمان ما حتی یک بار هم به پای تیلور نرسید، در حالی که یکسال از تغییر تاکتیک او شنیده بودیم و اینکه قرار است زیر بگیرد. او خود را باخته بود، برنامه‌ای برای برگشت نداشت و از همه بدتر زورش هم به تیلور نمی‌رسید. فقط کافی است به آن صحنه‌ای که سر و گردن تیلور در اختیار یزدانی بود نگاه کنید، هرچه زور زد حتی نتوانست یک سانتی‌متر او را از تشک بکند! و در نقطه مقابل وقتی تیلور روی فن حسن یزدانی عقربک کرد، خیلی راحت شانه‌های او را به تشک دوخت. در یک کلام و به زبان عامیانه؛ زور یزدانی نرسید، زور تیلور رسید!
