برای بازیهای آسیایی لیگ تعطیل شده و مهم‌ترین عامل تقویت فوتبال از بین رفته است. ما تیمی را به چین فرستاده‌ایم که نه جوان هستند تا برای آینده فوتبال تجربه کسب کنند و نه آنقدر قوی که مدال طلا بیاورند!
قبلاً ما و بقیه رسانه‌ها این انتقاد را بارها نوشته‌ایم؛ اینکه بقیه کشورها به این تورنومنت به چشم تدارک نگاه می‌کنند و فقط ما دنبال نتیجه هستیم و هرگز به آن نمی‌رسیم! جوانان با درخشش در لیگ می‌توانند حضور در چنین مسابقاتی را هدیه بگیرند اما ما لیگ را هم تعطیل می‌کنیم! به چه بهانه؟ به خاطر بازیکنان بزرگسالی که از استقلال رفته‌اند! آیا واقعاً نمی‌شد از همان استقلال، جوانی مثل خالدآبادی را برد تا برای آینده ملی تجربه کسب کند؟
بیرانوند در مقایسه فوتبال ما با تیم‌های عربستانی حرف درستی زد و آن اینکه قدرت آنها سوای پول و ستاره و مدیریت درست، در آماده بودن آنهاست. تیم در شرایط مسابقه آماده می‌شود و برای همین است که هر مسابقه به اندازه ۱۰۰ جلسه تمرین ورزشکار را آماده می‌کند اما ما لیگ را تعطیل کرده‌ایم تا تیم‌هایمان در آسیا بدرخشند، زهی خیال باطل!
تاریخ و تجربه نشان داده که ما هر بار این راه را رفته‌ایم به شکست منتهی شده است. نه مدال گرفته‌ایم و نه لیگ توانسته کار خود را انجام دهد. هربار که مسابقات تعطیل می‌شود تیم‌ها دوباره چند بازی فرصت میخواهند تا به هماهنگی و آمادگی برسند و این بار هم تا شروع شود، دوباره برای جام ملت‌ها تعطیل خواهد شد!
دنیا دنیای معامله است و سود و ضرر، چیزی می دهی تا بگیری. ما لیگ را رها کردیم به حال خودش؛ آیا ارزشش را داشت؟
