چند نکته را فهرست وار مرور می‌کنیم تا به ورطه تکرار مکررات نیفتیم؛ پرسپولیس در حساس‌ترین ماه تاریخ خود ۶ بازی بسیار حیاتی در لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا داشت، پرسپولیس مهم‌ترین نام فوتبال ماست و مدافع سه جام قهرمانی فصل قبل که میلیون‌ها طرفدار دارد و با نتایج این تیم مردم زندگی می‌کنند. پرسپولیس بدترین فصل نقل و انتقالات را داشت، از هیاهوی بیرانوند تا محدودیت و نگرفتن بازیکن، پرسپولیس به خاطر قوانین جدید با جریمه کسر امتیاز روبرو شد و درست درهمین شرایط حساس پرسپولیس با اشتباهات مدیران و بزرگترهایش وارد بحران و حاشیه شد، دیگراز بازیکنان چه توقعی باید داشت؟
تصمیمات یحیی گل محمدی و مصاحبه‌های او بعد از بازی اشتباهات زیادی داشت، وقتی او رعایت نکرد و همزمان وارد دعوا با استقلال و مدیریت باشگاه شد، انتظار از رضا درویش این بود که حداقل او شرایط را مدیریت کند اما اوهم کوتاه نیامد و جواب داد تا جریمه ۱۰ درصدی باشگاه حکم بنزین روی آتش داشته باشد و درست در همین شرایط بدترین اتفاق ممکن هم افتاد تا مشخص شود اتفاقات قبلی فقط شوخی بوده!
یارکشی در سطح کلان مدیریتی بدترین اتفاق برای یک تیم است که به قول «وحید امیری» بیشتر از همیشه در این روزها به اتحاد نیاز داشت. پرسپولیسی که وقتی متحد بوده حتی با ۱۳ بازیکن و بدون پول دبل کرده و به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسیده است. چرا و چطور می‌شود که تیمی با داشتن این تجربه به این نقطه می‌رسد؟ پرسپولیس باید برای مصاف با النصر عربستان سوار هواپیما شود اما تمرین نمی‌کند و بازیکنان دست به بیانیه می‌شوند! فوتبال درون مستطیل سبز است و باید با پاهایتان بازی کنید اما بازیکنان ما به دست‌هایشان رو آورده‌اند و در فضای مجازی نامه می‌نویسند! یقه چه کسی را باید بابت این آشفته بازار بگیریم؟
قصد تکرار جملات بیانیه بازیکنان را نداریم که حتماً آن را خوانده‌اید اما فقط به این نمونه‌ها دوباره دقت کنید:
*ما از مدیرعاملی که بعد از کسب سه‌گانه، بارها در رسانه‌ها مصاحبه کرد که ای کاش قهرمان نمی‌شدیم (!) دیگر توقع هیچ احترام و رفتار درستی نداریم.
*شما که از پرداخت آپشنهای ساده قرارداد اعضای تیم عاجزید، چطور خودتان را مناسب جایگاه مدیریت بر باشگاه بزرگ پرسپولیس می‌دانید؟ چرا اینقدر راحت تیم را به حاشیه بردید؟ مطمئنید که شما دشمن پرسپولیس نیستید؟
*اگر نمی‌توانید، فضا را باز کنید تا یک مدیر دلسوز که از قهرمانی تیمش ناراحت نشود و توان درآمدزایی داشته باشد، بیاید و به پرسپولیس کمک کند.
*هنوز که هنوز است باورمان نمی‌شود که به خاطر اولین باخت بعد از ۲۰ بازی داخلی باشگاه، تیم را ۱۰ درصد جریمه کرده باشد!
و حالا به یاد بیاورید که پرسپولیس در چه شرایطی است، بعد از ۳ مساوی در لیگ قهرمانان و لیگ برتر به سپاهان رقیب مستقیم خود باخته و حالا باید برای صعود به مرحله بعدی لیگ قهرمانان به مصاف النصر عربستان در خانه حریف و الدحیل قطر در آزادی برود! آیا واقعاً الان وقت این کارهاست؟ و چه دردآور اینکه بازیکن و مربی و مدیر همیشه در شعار از هواداران حرف می‌زنند و خود را خدمتگزار آنها می‌دانند، خواسته میلیون‌ها نفر را ارجح بر منافع خود می‌دانند اما در عمل همیشه دعوا بر سر پول است و گذشت زمان هم تغییر در ماجرا نمی‌دهد! البته که در هر دعوا دو طرف در مواردی حق دارند اما مگر دعوا بر سر برد و باخت و نتایج است؟ کیست که نداند دعوای قدرت در پرسپولیس بالا گرفته و به طور کاملاً مشخص مربیان و بازیکنان از مدت‌ها قبل دیگر پشت سر رضا درویش نبودند، همان مدیر «اینکاره» و موفق تا دو ماه پیش!
اصلاً کاری به اینکه حق با کیست نداریم. اصلاً مهم نیست که چه کسی مدیرعامل و چه کسی سرمربی است، مهم نام پرسپولیس است که روی زندگی میلیون‌ها نفر تاثیر دارد و حالا همه نگران تصمیم گیران و سیاستگذاران ارشد هستند. آنها که انگارهیچ اهمیتی برای خود فوتبال میلیون‌ها طرفدار پرسپولیس قائل نیستند وگرنه زمان برای دعوا که همیشه بود، حرف نزده را همیشه می‌توان زد، چرا الان؟ و تلخ‌تر اینکه هنوز در دل همه ما کورسویی از امید هست که همین پرسپولیس نیمه‌جان برود و در لیگ قهرمانان آسیا برایمان افتخارآفرینی کند. متاسفانه این بار نه می‌توان ماجرا را گردن داوران انداخت و نه رسانه‌ها چون که همه ما تماشاگریم و بازیگران اصلی درون میدان خود بازیکنان و مربیان و مدیران هستند!
