امیر عابدینی در تازه‌ترین مصاحبه خود در خصوص مسائل مختلفی صحبت کرد و در بخشی از این گفت‌وگوی اختصاصی به نکته جالبی اشاره کرد و اظهار داشت: یک زمانی ما در پرسپولیس دو مهاجم نوک سرزن و به قول معروف سنترفروارد داشتیم. علی دایی فیکس بازی می‌کرد و جمشید شاه‌محمدی هم ذخیره او بود. یک روز مهدی دادرس نزد من آمد و گفت که شما دو مهاجم سرزن و نوک دارید که یکی بازی می‌کند و دیگری نیمکت نشین است و کلی مقدمه چینی کرد که پرسیدم حرف آخرت چیست؟ او درخواست کرد که جمشید شاه‌محمدی را به او بدهیم که پرسیدم نظر خودش چیست؟ اگر اشتباه نکنم ما به جمشید شاه‌محمدی سالی ۳ میلیون تومان می‌دادیم اما مهدی دادرس پیشنهاد ۶ میلیون تومانی داده بود. از خودش پرسیدم که دوست دارد برود یا نه؟ گفت که متأهل است و به شدت به پول نیاز دارد و من هم رضایت دادم برود. بازیکنی می‌رود و بازیکن دیگری می‌آید و این رفت و آمدها در فوتبال طبیعی است. من علی دایی را داشتم اما بعد از جدایی جمشید شاه‌محمدی رفتم و ادموند بزیک را آوردم. او و مهدی مهدوی کیا را به پرسپولیس آوردم که خیلی جوان بودند و شاید انتقاداتی هم به جان خریدم. آن روز که جمشید رفت من به روزی فکر کردم که علی دایی برود و به همین خاطر بزیک را به پرسپولیس آوردم. علی دایی هم ابتدا به قطر و سپس آلمان ترانسفر کردم و خیلی هم دچار مشکل نشدم. عیسی آل‌کثیر مهاجم تأثیرگذاری بود اما پرسپولیس باید بدون او هم راه خودش را برود.

گفت‌وگوی خبرورزشی با امیر عابدینی را بخوانید: امیر عابدینی: بازیکنان پرسپولیس به مدیریت بی‌اعتماد شده‌اند/ برای حفظ پرستیژِ مدیریت جلوی پروین ایستادم/ من بودم گل‌محمدی را به جلسه هیئت‌مدیره دعوت می‌کردم

به همین بهانه سراغ جمشید شاه‌محمدی رفتیم که مهاجم اسبق پرسپولیس به خبرورزشی گفت: خدا پدرو مادر حاج مهدی دادرس و مهندس امیر عابدینی را بیامرزد که باعث شدند من خانه بخرم و صاحبخانه شوم. آن زمان من مستأجر بودم و قراردادم با باشگاه پرسپولیس ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان بود. حاج مهدی دادرس مدیرعامل باشگاه سایپا پیشنهاد ۶ میلیون و ۵۰۰ هزار تومانی داد و مهندس عابدینی هم کمک کرد تا این قرارداد را ببندم و صاحبخانه شوم.

وی ادامه داد: من یک سال قبل از آن هم پیشنهاد خوبی داشتم اما مهندس عابدینی همه چیز را به خودم واگذار کرد. من هم تصمیم گرفتم بمانم و مبارزه کنم. آن دوره فرشاد پیوس، علی دایی و من در خط حمله پرسپولیس بودیم و کمتر بهم بازی می‌رسید اما سال بعد تصمیم گرفتم بروم. خوب شد یادی از مهندس امیرعابدینی کنیم که این روزها واقعا جای او در فوتبال و پرسپولیس خالی است. به نظر من باشگاه پرسپولیس روی صندلی مدیریت خود یک امیر عابدینی کم دارد. رضا درویش را سال‌هاست می‌شناسم چون یک زمانی با علی آقا پروین به رختکن پرسپولیس می‌آمد و ما هم او را می‌دیدیم. آدم خوبی هم بود ولی پرسپولیس و این باشگاه بزرگ مدیری می‌خواهد که بلد باشد درآمدزایی کند و در عین حال از دیسیپلین و قدرت زیادی هم برخوردار باشد. آن زمان کسی نمی‌توانست روی حرف مهندس عابدینی حرف بزند اما امروز چند بازیکن علیه مدیرعامل باشگاه نامه و طومار می‌نویسند.

جمشید شاه‌محمدی افزود: من واقعا از دیدن نامه بازیکنان پرسپولیس علیه مدیرعامل باشگاه شوکه شدم! هر چند کار رضا درویش در خصوص جریمه ۱۰ درصدی بازیکنان آن هم پس از یک باخت به سپاهان در اصفهان اشتباه بود منتهای مراتب در باشگاه پرسپولیس همیشه احترام و کسوت و حرمت داری حرف اول و آخر را می‌زد. من الان اعضای هیئت مدیره باشگاه پرسپولیس را نمی‌شناسم و نمی‌دانم چگونه این پُست را گرفته‌اند اما خوب می‌دانم کسی که نمی‌تواند برای باشگاه پول بیاورد و درآمدزایی کند اصلا نباشد بهتر است.

پیشکسوت پرسپولیس ضمن اشاره به حسین عبدی، یادآور شد: من و حسین عبدی از ۱۳ یا ۱۴ سالگی تا به الان با هم دوست هستیم. از نوجوانان پرسپولیس با هم بودیم و این رفاقت تا به امروز ادامه داشته است. چند سال پیش حسین عبدی را به هیئت مدیره باشگاه بردند و جالب است به صورت خصوصی به من می‌گفت که در جلسات اصلا به حرف‌هایش گوش نمی‌کنند و اهمیت نمی‌دهند! باورتان می‌شود کسی که از نوجوانان در پرسپولیس توپ زده و کاپیتان این تیم بوده را به هیئت مدیره می‌برند اما اصلا به حرف‌هایش توجه نمی‌کنند تا رها کند و برود. این درحالی است که حسین عبدی یکی از پیشکسوتان تحصیلکرده، با دانش و کاربلد پرسپولیس است و همه می‌بینیم با تیم ملی نوجوانان چه کرد؟ همین طور مهندس حسین کلانی که یک شخصیت بزرگ در تاریخ باشگاه پرسپولیس است اما راهی به هیئت مدیره این باشگاه پیدا نمی‌کند تا افرادی ناشناس و غیرفوتبالی آن هم بدون هیچ خروجی و درآمدزایی به این مجموعه راه پیدا کنند.

وی ضمن تعریف و تمجید از علی پروین خاطرنشان کرد: مدیریت علی پروین در پرسپولیس تک است! باور بفرمایید همین الان هم در تمرین پیشکسوتان پرسپولیس در طرشت شاگردان علی آقا که همگی ۵۰ سالگی را رد کرده و نزدیک و بالای ۶۰ سال سن دارند، جلوی ایشان سر خود را بالا نمی‌آورند. من گفتم جای یکی مثل مهندس امیر عابدینی روی نیمکت پرسپولیس خالی است و باید حرفم را تکمیل کنم و بگویم جای یک مربی همچون علی آقا پروین هم روی نیمکت پرسپولیس خالی است. کسی که هیچ کس جرأت نکند روی حرفش حرف بزند و شرایط را مدیریت کند. (قسم می‌خورد) به روح پدرم، علی آقا اگر می‌دید یک بازیکن سرتمرین حتی یک اخم کوچک به خاطر نیمکت نشینی یا هر موضوع دیگری کرده، می‌گفت بفرمایید خانه! طرف را اخراج می‌کرد چه رسد به اینکه بازیکن بخواهد نامه بنویسد و خواستار اخراج مدیرعامل شود. این بازیکن فردا پس فردا لابد می‌خواهد سرمربی تیم را هم انتخاب کند و این جوری سنگ روی سنگ بند نمی‌شود. آن دوره همه ما بازیکنان پرسپولیس تقریبا مستأجر بودیم اما صدایمان در نمی‌آمد. هر پولی می‌آمد، علی آقا بین بچه‌ها تقسیم می‌کرد و ما هم حرفی نمی‌زدیم چون احترام و کوچک‌تر و بزرگ‌تری حرف اول و آخر را در پرسپولیس می‌زد. منظور من خود علی آقا نیست چون ایشان دیگر قرار نیست مربیگری کند و من هم به یحیی گل‌محمدی ارادت دارم. منظورم جمع کردن حواشی و مدیریت مطلوب بازیکنان است تا تیم به این راحتی وارد اعتصاب، حاشیه و جنجال نشود.

وی در ادامه از جواد نکونام و مهدی تارتار نیز اسم برده و تصریح کرد: به نظر من تا پایان هفته دهم، جواد نکونام و مهدی تارتار بهترین مربیان لیگ بوده‌اند که نتایج بسیار خوبی هم گرفته‌اند. من یک حرفی می‌خواهم بزنم که شاید برخی‌ها ناراحت شوند اما حرف دلم است. باور کنید من حاضرم اگر پرسپولیس قهرمان نشد، استقلال قهرمان لیگ برتر شود اما سپاهان نشود! فوتبال پایتخت به هیچ عنوان نباید تضعیف شود چون پرسپولیس و استقلال قطب‌های این فوتبال هستند. با تمام احترامی‌که برای همه تیم‌های لیگ برتر قائلم باید بگویم این تیم‌ها نسبت به سایر تیم‌ها طرفداران بیشتری دارند و قهرمانی یکی از این دو تیم شور و نشاط بیشتری برای مردم به دنبال دارد. البته دوست دارم پرسپولیس قهرمان لیگ برتر شود اما اگر قرار باشد پرسپولیس نشود ترجیح می‌دهم استقلال قهرمان شود.

جمشید شاه‌محمدی در پایان در خصوص دیدار آسیایی پرسپولیس برابر النصر عربستان نیز گفت: این بازی یک بازی معمولی نیست. بارها شنیدم که می‌گویند فلان بازی، بازی مرگ و زندگی است. به این معنا که با پیروزی در این بازی زندگی دوباره پیدا می‌کنید و با شکست وارد یک بحران بزرگ می‌شوید. بازی با النصر هم همان حکم مرگ و زندگی است اما پرسپولیس می‌تواند حتی برنده از زمین خارج شود. النصر تیم پرمهره‌ای است ولی رونالدو در این سن و سال اصلا ترسناک نیست. در تهران هم دیدیم فقط یک ضربه به چارچوب دروازه پرسپولیس زد که علیرضا بیرانوند مهار  کرد. او پا به سن گذاشته و به رغم اینکه ضربات ایستگاهی‌های خوبی می‌زند یا اینکه هنوز شم گلزنی دارد اما دوندگی سابق را ندارد. او با دوران اوج خود فاصله زیادی دارد و نباید مثل بازی رفت از این فوق ستاره سابق غول بسازیم. پرسپولیس به شدت به برد یا حداقل مساوی و نباختن به النصر در عربستان نیاز دارد و انشالله به این هدف بزرگ هم برسد.