استقلالی‌ها می‌خواستند با فتح دربی طلسم شکست ناپذیری رقیب خود را در چند فصل اخیر بشکنند و با یک تیر دو نشان بزنند، هم صدر را نگه دارند و هم تابو را بشکنند. وقتی در دقیقه ۷۷ حریف به گل رسید استقلال یک ۱۳ دقیقه کابوس وار و عذاب آوری را سپری کرد. آبی پوشان که در نیمه دوم توپ و میدان را در اکثر دقایق بازی مال خود کرده بودند و در چند صحنه می‌توانستند گل برتری خود را به ثمر برسانند، روی یک غافلگیری خود متحمل شکست شدند و دقایق پایانی سخت و عجیب و دلهره آوری را سپری کردند.
از سویی دیگر تیم پرسپولیس هم که از دقیقه ۷۷ خود را فاتح دربی می‌دانست در خواب سومین برد متوالی خود بازی را ادامه داد و توجه‌اش از حملات آبی پوشان و محوطه جریمه‌ای که هر لحظه بوی پنالتی می‌داد، خارج شد. تا اینکه بالاخره روی یک صحنه از چندین صحنه به زمین افتادن آبی پوشان سوت داور به صدا درآمد و با گل تساوی یامگا آب سردی بر پیکر گل محمدی و یارانش ریخته شد. دقایق پس از گل تساوی این پرسپولیسی‌ها بودند که دل و دماغی برای ادامه بازی نداشتند و حسرت یک برد دیگر در دربی برایشان اتفاق افتاد. در اینجا نمی‌خواهیم نتیجه تساوی را عادلانه و رضایت بخش برای هر دو تیم عنوان کنیم که بالطبع چه نکونام و چه گل محمدی از نتیجه بدست آمده راضی و خشنود نیستند.
شاید تنها این تیم استقلال باشد که روی کاغذ توانست صدر جدول را در روز برد سپاهان همچنان با یک امتیاز بیشتر حفظ و از این بابت احساس رضایت کند اما در مجموع نتیجه تساوی هیچ یک از دو تیم و همچنین هوادارانشان را راضی نکرد.
محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد
