پرسپولیس نامی بزرگ و پرافتخار در فوتبال ماست. از آن نام‌ها که به خاطر هواداران میلیونی در هر مسابقه محکوم به پیروزی و در هر تورنمنت محکوم به قهرمانی هستند. هر اسم بزرگی در این باشگاه‌ها با هر نتیجه غیر از این ناکام شکست خورده تلقی می‌شود.
پرسپولیس فصل قبل هر سه جام فوتبال ایران را برد، آن هم درحالی که برخی بازی‌ها بدون مهاجم به زمین می‌رفت! در شروع فصل جدید هم که پرسپولیس در لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا از نداشتن مهاجم ضربه خورده و دیگر اختلافات یحیی گل محمدی با رضا درویش بر سر جذب مهاجم از کفر ابلیس مشهورتر است!
فرار مهاجمان محبوب
فصل قبل پرسپولیس لوکادیا را داشت که در ۹ بازی ۶ گل زد و مدعی اصلی آقای گلی بود اما او شب دربی ول کرد و رفت! عیسی آل کثیر مهاجم محبوب یحیی گل محمدی بعد از شهریار مغانلو هم ابتدا با مشکل محرومیت و سپس با مصدومیت روبرو شد و مهدی عبدی هم که هرگز مورد اعتماد قطعی یحیی نبود.
سایه وطنی بجای مهاجم خارجی
دو خرید خارجی فصل قبل یعنی شیخ دیاباته و لیاندرو پریرا هم اصولاً هیچ فایده‌ای برای پرسپولیس نداشتند و دیدیم که در بازی‌های بهار امسال بازگشت عیسی و کمک عالیشاه و وحید امیری به عنوان مهاجم سایه پرسپولیس را به سه جام رساند.
دو خرید و یک دنیا دعوا
در ابتدای این فصل فقط شهاب زاهدی خریداری شد. وقتی عیسی به سپاهان رفت و مهدی عبدی را هم یحیی آزاد کرد تا برود! باشگاه نبیل باهویی را آورد و در روزهایی که پرسپولیس وارد بحران و چپ و راست لطمه می‌خورد، همه جا صحبت از کمبود مهاجم بود.
اما حقیقت چیز دیگری است. تیمهای یحیی گل محمدی همیشه به داشتن دفاع قدرتمند مشهور بوده‌اند و حالا پرسپولیس از کمبود مدافع بیشتر ضربه می‌خورد تا نداشتن مهاجم!
ضربه دو قبضه!
یک تیم باید ابتدا خیالش از گل نخوردن راحت شود تا بعد به فکر گل زدن بیفتد و خیلی وقت‌ها مدافعان جور گل زنی را هم می‌کشند. پس تا وقتی مدافع نداشته باشید دو قبضه ضربه می‌خورید.
حال به فهرست ابتدای فصل پرسپولیس در نیمه دفاعی نگاه کنید؛ علیرضا بیرانوند که به تنهایی نیمی از تیم است طی یک سال ۳ مصدومیت جدی در تیم ملی را تجربه کرد که مجبور به ترک زمین شد.
بیرانوند هیچ ذخیره قابل اتکایی نداشت، احمد گوهری رفت، محمدرضا خالد آبادی سنگربان تیم امید که هدف پرسپولیس بود استقلال را ترجیح داد و گلر برزیلی هم که قرار بود بیاید وتو شد. نتیجه اینکه بیرانوند خیلی وقت‌ها به ضرب آمپول و با وجود مصدومیت به زمین رفته و جور تیم را کشیده اما هر لحظه ممکن است دیگر نتواند و آن وقت باز پرسپولیس دوقبضه ضرر می کند.
لیستی که برای شجاع جا نداشت!
ولی بیرانوند تنها مشکل بخش دفاعی پرسپولیس نیست. در فهرست ابتدای فصل وحدت حنانوف، گئورگی گبلسیانی، دانیال اسماعیلی فر، فرشاد فرجی، علی نعمتی، مرتضی پورعلی گنجی و محمد مهدی احمدی بازیکنان بخش دفاعی پرسپولیس بودند.
همان ابتدای فصل نقل و انتقالات شجاع خلیل‌زاده و حسین کنعانی زادگان از قطر برگشتند و بسیار مایل بودند که دوباره در پرسپولیس مثل تیم ملی همبازی هم شوند. شجاع تا لحظه آخر هم منتظر ماند اما وقتی خبری از پرسپولیس نشد، راهش را به سمت تبریز کج کرد.
سراب مدافعان میانی
حسین کنعانی که آمد، خیلی‌ها به اشتباه نگران این شدند که از سه مدافع برجسته کدام یک باید نیمکت نشین شود؟ یحیی در طول دوران مربیگری خود ثابت کرده که علاقه‌ای به بازی با سه مدافع میانی ندارد، پس بین گئورگ، مرتضی و حسین که هر سه ملی پوش بودند یک نفر باید روی نیمکت می‌نشست.
صحبت از رفتن حنانوف و فرجی هم شد، علی نعمتی به دفاع چپ نقل مکان کرد و دانیال اسماعیلی فر هم با وجود تمام ضعف‌ها همیشه فیکس بود اما ببینید با گذشت تنها سه ماه از این فصل چه بلایی بر سر عناصر دفاعی پرسپولیس آمده...
ضعیف مثل مدافعان کناری
دانیال کماکان ضعیف است و پشت او خالی می‌ماند و پرسپولیس به همین دلیل از آسیا حذف شد. او حالا مصدوم هم شده و ذخیره اش یعنی فرجی هم در این بازی با شمس آذر با مصدومیتی روبرو شد که شاید بازی بعدی را از دست بدهد.
علی نعمتی که نقطه اتکای تیم در دفاع چپ بود، در دربی پنالتی داد تا مورد هجوم هواداران قرار گیرد. در اهواز روی گل‌ها مقصر بود و این هفته هم در ورزشگاه آزادی دوباره هم پنالتی داد و هم در دقیقه ۶۲ اخراج شد تا تیمش ۱۰ نفره شود!
احمدی جوان هم که در این سال‌ها هرگز به جز دیدارهای دوستانه با اعتماد یحیی روبرو نشده و این بازی به اجبار به زمین آمد، اجباری که شاید در بازی بعد وجود نداشته باشد! مثل بازی در اهواز که یحیی مجبور شد با ۳ دفاع بازی کند!
خبر تکراری خروج وحدت و فرجی
فرشاد فرجی آنقدر روی نیمکت نشسته که دیگر اعتماد به نفس بازی کردن ندارد. همین حالا دوباره صحبت خروج او در نیم فصل از لیست پرسپولیس است، خبر تکراری در نقل و انتقالات تابستانی و نیم فصل زمستانی لیگ قبل! درست مثل وحدت حنانوف که همیشه نخستین کاندیدا برای خروج از لیست پرسپولیس است و خیلی طبیعی است که یک بازیکن در چنین شرایطی دیگر تمرکز لازم برای درخشش را ندارد.
نقطه قوتی که ضعف شد
و اما سرنوشت آن سه مدافع میانی ملی‌پوش و ستاره چه شد؟ مرتضی پورعلی گنجی در بازی تیم ملی برابر قطر ربات پاره کرد و تا آخر فصل دیگر نمی‌تواند به پرسپولیس کمک کند.
گبلسیانی که فصل قبل ستاره پرسپولیس بود و با آمدن کنعانی زادگان نیمکت نشین شد، آنقدر از نظر جسمی و روحی نزول کرد که وقتی بعد مصدومیت مرتضی به ترکیب اصلی رسید، کیلومترها با آن ستاره درخشان فاصله داشت. نتیجه این شد که اولین پنالتی سالهای حضور در ایران را در حساس‌ترین بازی پرسپولیس از دست داد و سرخ‌ها از آسیا در ورزشگاه آزادی مقابل الدحیل حذف شده حذف شدند.
به این ترتیب گبلسیانی هم سیبل اولتراها شد و البته یحیی خوش شانس بود که او بعد از غیبت در بازی برابر استقلال خوزستان به دلیل مصدومیت، این هفته دبل کرد تا زودتر به اوج برگردد. بماند که شایعه شده او نیم فصل به اصفهان برمی گردد!
لعنت به تو ای خودرو!
و اما حسین کنعانی زادگان که در تیم ملی هر ۶ ماه یک حاشیه بزرگ دارد که کل فوتبال را تحت شعاع قرار می‌دهد! بعد از عدم تمکین از رای اخراج داور در فینال جام کافا برابر ازبکستان، یک اردو تنبیه شد و در بازگشت دوباره به تیم ملی روی نیمکت نشست.
کنعانی در تیم ملی با مصدومیت پورعلی گنجی - زوجش در پرسپولیس - فیکس شد اما با آن مصاحبه در مورد پاداش جام جهانی ملی پوشان و حواله خودروها جنجالی بزرگ برای تیم ملی آفرید! حتی اگر تمام حاشیه‌ها و شایعات در مورد اختلاف او با بیرانوند دروغ باشد، باز کنعانی در این شرایط تمرکز کافی برای بازی ندارد و دیدیم که از لیست بازی با شمس آذر خط خورد!
یک لشکر مصیبت پشت مهاجم نداشته...
نتیجه چه شد؟ از کل لشکر ۵۰ متر تدافعی پرسپولیس یک بیرانوند مصدوم مانده، یک گبلسیانی تازه برگشته و یک دانیال اسماعیلی فر ناآماده! پس می‌بینید که برخلاف تصور عامه مشکل پرسپولیس در حال حاضر اصلاً نداشتن مهاجم نیست!
