حضور خداداد عزیزی به عنوان مشاور فنی کنار امیر قلعه نویی در راس کادرفنی تیم ملی منتقدان و مخالفان زیادی داشت. رفتار خداداد در طول مدت زمانی که کنار تیم بود، کلی بحث برانگیز شد اما اوج ماجرای کوتاه او در تیم ملی، نحوه جدا شدنش بود! پس از بازی ایران و ازبکستان در مسیر جام جهانی ۲۰۲۶ و در بازگشت تیم ملی به تهران، خداداد در فرودگاه مصاحبه ای کرد که اهل فن از همان به عنوان دلیل جدایی او یاد می‌کنند. ایران در نیمه اول آن بازی ۲-۰ پیش افتاد و در نیمه دوم با خروج سامان قدوس بازی مساوی شد. خداداد در آن مصاحبه گفت که قدوس بازیکن بدون جانشین تیم است و در نبودن او تیم ضربه بزرگی می‌خورد. گفته شد که بازیکنان دیگر تیم ملی از این جمله او دلخور شده‌اند که چرا نقش بقیه نادیده گرفته شده است.
در سیستم مورد علاقه امیر قلعه نویی و روشی که برای تیم ملی انتخاب کرده - یعنی ۴۴۲ لوزی - یک هافبک پلی میکر به سبک فوتبال قدیم جلوی یک هافبک دفاعی بازی می‌کند. این هافبک باید تمام ویژگی‌های بازیکنان بزرگ گذشته را داشته باشد. هم تکنیک، هم سرعت و هم قدرت شوت زنی و از همه مهمتر توانایی دادن پاس‌های طلایی برای گل! او باید درها را به خوبی ببیند و بشناسد و تصمیمش را قبل از رسیدن توپ بگیرد. اما همزمان این هافبک باید ویژگی‌های فوتبال مدرن را هم داشته باشد. یعنی دوندگی و پرس بالا و حضور موثر در کارهای دفاعی، جنگیدن بر سر تصاحب توپ و برتری در نبردهای یک به یک، جمع کردن توپ‌های سرگردان وسط زمین و تبدیل فشار دفاعی به ضد حمله! چون در سال‌های اخیر چنین فوتبالیست‌هایی در کل دنیا کم شده‌اند، خیلی از تیم‌ها این پست را حذف کرده‌اند. در فوتبال خودمان بعد از محرم نوید کیا و مجتبی جباری دیگر چنین هافبکی نداشتیم و سامان قدوس انتخاب قلعه نویی برای این پست بود.
یک نگاه به بازی‌های دوران امیر قلعه نویی و لیست فعلی تیم در جام ملتها نشان می‌دهد که سامان قدوس تنها بازیکن بدون جانشین تیم ماست. در پست او هیچ ذخیره‌ای نداریم و اگر به هر دلیلی سامان نباشد، تیم ملی باید به بازی با دو هافبک دفاعی برگردد. سامان در بازی برابر فلسطین در شروع جام ملتها به خوبی ارزش خود را نشان داد. تنها بازیکن ایرانی لیگ جزیره - به عنوان بالاترین سطح فوتبال - در شروع بازی یک تنه نتیجه را تغییر داد. به صحنه گل اول ایران نگاه کنید؛ گلی بسیار سریع که روحیه تیم فلسطین را در هم شکست، سامان از وسط زمین با یک تک ضرب، گوش چپ را راه انداخت و سپس خود را به محوطه جریمه رساند و پاس گل نهایی را به کریم انصاری فرد داد.
حالا به گل دوم نگاه کنید؛ خطا روی سامان قدوس باعث اعلام یک ضربه کاشته در سمت راست برای ایران شد، خود سامان آن را روی تیر ۲ فرستاد، جایی که شجاع خلیل‌زاده بدون هیچ مراقبی، بدون زحمت با یک بغل پا کار را تمام کرد. اوج هنر سامان در صحنه گل چهارم بود؛ با یک حرکت رونالدینیویی و در حالی که به سمتی دیگر نگاه می‌کرد، با هوش بالا «در» باز در خط دفاعی فلسطین را دید و با یک پاس تک ضرب، صادق محرمی را راه انداخت تا او هم پاس گل بدهد. فقط به همین پاس بارها و بارها می‌شود نگاه کرد. چیزی که در فوتبال امروز دنیا نایاب است. سامان قدوس یک تنه بیشترین نقش را در پیروزی تیم ملی داشت و ستاره بلامنازع زمین بود.
