در فوتبال مدرن امروز یکی از بهترین مسیرها برای رسیدن به گل استفاده از ضربات ایستگاهی است. در تمام تیم‌های بزرگ و کوچک دنیا مدافعان میانی که معمولاً از قد و قامت خوبی برخوردارند، موقع ضربات ایستگاهی اعم از کاشته یا کرنر جلو می‌کشند تا با استفاده از این توانایی خود به تیمشان کمک کنند. ما در تیم ملی کشورمان مدافعان میانی سرزنی داریم که جملگی سابقه گلزنی در مسابقات داخلی و خارجی را دارند. شجاع خلیل‌زاده و حسین کنعانی زادگان چه در لیگ برتر خودمان یا لیگ قهرمانان آسیا و چه در لیگ ستارگان قطر یا برای تیم ملی، بارها و بارها روی ضربات ایستگاهی جلو کشیده گل زده‌اند.

در بازی اول ما در همین جام ملت‌های آسیا شجاع زننده یکی از گل‌های ما در نیمه اول به فلسطین بود. آن هم نه با ضربه سر که با یک بغل پا، همین گل یک دستورالعمل ساده داشت که تیم کشورمان با رعایت آن به این نتیجه رسید. در ضربات کاشته یا کرنر معمولا مهاجمان و هافبک‌ها طعمه‌هایی هستند که مدافعان تیم حریف آنها را یارگیری می‌کنند. وقتی حواس همه تیم مقابل به این بازیکنان است، بهترین فرصت برای مدافعان جلو کشیده مهیا می‌شود تا یا با ضربه سر از برتری هوایی و یا با جاگیری خوب از روی زمین دروازه حریف را باز کنند. اما در بازی برابر امارات یکی از معدود نقطه ضعف‌های تیم ما ناهماهنگی در ضربات ایستگاهی بود.

در بازی اول برابر هنگ کنگ دیدیم که بارها حسین کنعانی زادگان جلو آمد. او که چند ماه پیش مقابل قطر توانایی‌اش را در این گونه لحظات ثابت کرده بود، یک بار در موقعیت صددرصد گل قرار گرفت اما به دلیل ناهماهنگی مهدی طارمی کار او را خراب کرد. طارمی حدود یک متر جلوتر از حسین شرایط نامتعادلتری برای ضربه داشت اما چون نمی‌دانست کنعانی پشت سر او بدون مراقب منتظر توپ است، ضربه‌اش را زد و فرصت گل هدر رفت! افسوسی که در چهره کنعانی در آن لحظه موقع بازگشت به خط دفاعی دیده می‌شد در ذهن همه ماند. همین اتفاق عیناً در بازی برابر امارات تکرار شد. با این تفاوت که این بار سردار آزمون نقش مهدی طارمی را بازی کرد! حسین کنعانی کاملاً بدون مراقب پشت سر او منتظر رسیدن توپ بود که سردار به هوا بلند شد و ضربه‌اش به بیرون رفت.

به این ترتیب در این دو بازی دو گل از حسین کنعانی زادگان دریغ شد. باز هم تاکید می‌کنیم که او قبلاً بارها توانایی استفاده از این ضربات و لحظات را ثابت کرده و قطعاً می‌توانست این دو توپ را به گل تبدیل کند. فقط کافی بود مقداری هماهنگی بین بازیکنان تیم ملی در هنگام ضربات ایستگاهی بیشتر باشد. البته که تیم ما چندان فرصت تمرین کنار هم را نداشته و طبیعی است که بازیکنان برای رسیدن به این هماهنگی روی یک برنامه مشخص باید تمرینات زیادی داشته باشند.

ما برابر امارات کرنرهای زیادی زدیم که همه از دست رفت. کنعانی هم بعد از آن صحنه پنالتی ناخواسته انگیزه زیادی برای جبران اشتباه و گلزنی داشت و اگر اندکی زمان برای تمرین داشتیم، او قطعاً گلش را می‌زد. کنعانی زادگان آنقدر انگیزه داشت که در بیشتر دقایق بازی و بدون استثنا در تمام ضربات ایستگاهی و کرنر درون محوطه جریمه امارات بود.