خبر جالب و برای برخی افراد عجیب اخراج یورگن کلینزمن از هدایت کره‌جنوبی بود. دلیل این اخراج ناکامی در جام ملت‌های آسیا و حواشی به وجود آمده بین سون هیونگ مین و لی کانگ این بوده است. فدراسیون فوتبال کره هم بدون هیچ لطف و تعارفی اعلام کرده که وی توانایی رهبری مورد انتظار ما را نداشته و بدین منظور برکنار شده است.
بیایید این اتفاق را کنار اتفاقات فوتبال ایران بگذاریم که در آن افراد بدون هیچ معیار و ملاکی بر نیمکت تیم‌ها جا خوش می‌کنند و پس از هر ناکامی مقابل تریبون‌های مختلف قرار می‌گیرند و آن (ناکامی‌ها) را توجیه می‌کنند. البته در مواردی هم پس از ناکامی رئیس آن فدراسیون یا باشگاه گزینه تمدید قرارداد را مقابل آن مربی قرار می‌دهد تا خیال آن مربی هم راحت شود.
یورگن کلینزمن نام کوچکی در فوتبال دنیا نیست و سرمربی آلمان در جام جهانی بوده است. اما این دلیل نمی‌شود که وی تنها به خاطر نتایج مناسبش در گذشته و تجربه‌اش، طعم برکناری را نچشد یا مثلا فلان شخص یا فلان نهاد وساطت کنند تا در جایگاهش بماند. بدون شک فدراسیون کره تصمیمی می‌گیرد که به نفع فوتبالش باشد و باعث پیشرفتش شود. اما قصه فوتبال ما با تمام دنیا متفاوت است. فوتبال ما سرشار از انتخابات اشتباه، تصمیمات نادرست و عجولانه است. زیرا هیچ برنامه بلندمدت و روشنی در آن وجود ندارد و افراد هم به خاطر روابط و پول در هر جایگاهی می‌نشینند.
البته این برای تمام تیم‌ها صدق نمی‌کند؛ اما کلیت فوتبال ما این است که در آن رابطه بر ضابطه مقدم است و افراد دارای صلاحیت و بادانش به انزوا رانده می‌شوند. و همین روابطی بودن امور، باعث می‌شود تا افراد متخصص و کاربلد تمایلی به حضور در این فوتبال مفلوک را نداشته باشند. کاش کمی از شهامت کسانی که در فدراسیون فوتبال کره جنوبی در سئول نشسته اند، در وجود فدراسیون‌نشینان ما در خیابان سئول هم بود!
فرهنگ دانش| باشگاه خبرنگاران آزاد
