یادش بخیر، قدیمی‌ها می‌گفتند کت‌وشلوار بعد از عید به درد گل دیوار می‌خورد. منظور این بود که عیدی و هر چیز و هر کاری را باید در زمان مناسبش انجام داد و بعد از آن دیگر نوش‌دارو بعد از مرگ سهراب است! ما ایرانی‌ها عید را جشن می‌گیریم و کلی رسومات و سنت‌های حسنه داریم. همیشه بزرگترها به کوچکترها در این ایام عیدی می‌دهند که ارزش مادی و معنوی بسیاری دارد.

وقتی به استناد حرف‌های زارعی -رئیس کمیته صدور مجوز حرفه‌ای باشگاه‌ها در فدراسیون فوتبال- در مورد خطر حذف استقلال و پرسپولیس از آسیا هشدار دادیم، به رسالت رسانه‌ای خود عمل کردیم. همه می‌دانیم که مسئولان فوق متخصص ما خیلی کاری به رسانه‌ها و نظر مردم ندارند و کار خود را می‌کنند، ما هم کار خودمان را کردیم. وقتی دوشنبه‌شب مهمترین برنامه ورزشی تلویزیون -به عنوان مهمترین رسانه دیداری در کشور- به سراغ همین سوژه رفت، مشخص شد که آن‌ها هم به رسالت خود عمل و کارشان را می‌کنند و البته یعنی خطر بسیار نزدیک است.

مدیرعامل پرسپولیس روی خط آمد و از حرف‌های او مشخص شد که باز هم دوستان مدیر و متخصص که برای ورزش ایران در سطح کلان تصمیم می‌گیرند، کماکان مشغول انجام کار خود هستند! ما نوشتیم و دوشنبه شب گفته شد و همه ایرانی‌ها می‌دانند که در کشور ما از نیمه اسفند تا نیمه فروردین، تقریبا همه‌جا تعطیل است. حتی ادارات و کارمندانی که سر کار هم می‌روند تمرکزی روی کار ندارند و بیشتر به فکر برنامه‌ریزی برای عید و تعطیلات و خرید هستند! به شکل رسمی بودجه بسیاری ادارات بسته و جلسات به سال بعد موکول می‌شود. ما ایرانی‌ها می‌دانیم وقتی قرار باشد کاری در این بازه زمانی انجام شود، یعنی انجام نخواهد شد! حتی یک کار معمولی یا یک نامه اداری چه رسد به تصمیم‌گیری در مورد مشکلی که چند دهه روی دوش ورزش ایران سنگینی کرده است.

سال‌هاست استقلال و پرسپولیس به تناوب از حضور در لیگ قهرمانان آسیا جا می‌مانند. در دهه‌های قبل این موضوع به خاطر ناکارآمدی مدیران رده پایین و نابابلدی آن‌ها بود که حتی نمی‌توانستند یک مدرک را بارگذاری کنند! اما در سال‌های اخیر کار به ریشه رسید تا خود مدیران ارشد و سطح بالا آستین بالا بزنند. یعنی در گذشته ما به خاطر شاخ و برگ محروم می‌شدیم و حالا به خاطر ریشه! در تمام این سال‌ها مواردی که تیم‌های بزرگ فوتبال ما در آسیا شرکت داشتند، تنها به خاطر دورنمایی بود که مدیران به فیفا و ای‌اف‌سی نشان می‌دادند؛ این‌که مشغول انجام کار برای حل مشکل هستند!

این‌جا نمی‌شود از نهادهای بین‌المللی ایراد گرفت چرا که طی این سال‌ها حسن نیت خود را نشان داده‌اند. وقتی ما گفتیم مشکل حضور بانوان در ورزشگاه‌ها را حل می‌کنیم، به ما زمان دادند. در این سال‌ها گفتیم مشکل مالکیت استقلال و پرسپولیس و خروج از دولتی بودن را حل می‌کنیم، برای آن‌ها ورزشگاه جداگانه می‌گیریم و چه و چه و چه... آن‌ها لااقل سال قبل با حضور پرسپولیس که مدارک را بارگذاری کرده بود موافقت کردند! استقلال حتی مراحل اولیه را هم انجام نداده بود. یعنی مدیریت به سبک دهه ۷۰ و ۸۰ و هیچ ربطی به شرکت آلمانی بررسی‌کننده مدارک یا دشمنی و عناد AFC با ما نداشت! چطور فولاد و سپاهان یا حتی نساجی به این راحتی مجوز می‌گیرند؟

خودمان را گول نزنیم؛ ریشه مشکل همانی است که رضا درویش روی خط برنامه فوتبال برتر گفت. او به کنایه گفت که در جلسه با مدیران ارشد وزارت ورزش -آن‌ها که باید در مورد سرنوشت این دو باشگاه تصمیم بگیرند- برای اولین بار یک آدم متخصص دیده و تعجب کرده او در فوتبال چه می‌کند و اصلا چطور وارد این حلقه بسته شده! درویش راست می‌گفت. همه ما از دیدن یک آدم متخصص در ورزش متعجب می‌شویم. اصلا عادت به این ناپرهیزی‌ها نداریم! اما خب خوشبختانه از یک نفر خیلی کاری برنمی‌آید، حتی اگر آن یک نفر، نفر اول یک وزارتخانه باشد! مگر وزیر قبلی ورزشی نبود؟ همیشه اکثریت با دوستانی است که در حفظ سنت‌ها اصرار دارند و ورزش ایران کماکان عقب باقی خواهد ماند! دیدیم که از سجادی هم برابر این دوستان کاری برنیامد...

لب کلام این‌که این بار خیلی زودتر عیدی مسئولان به فوتبال ایران مشخص شد. مسئولانی که تمام این روزهای آینده را به دنبال کار خود می‌روند و تنها به برگزاری جلسه دلخوش می‌کنند. از نظر آن‌ها کار روزمره یعنی جلسه و خروجی این جلسات دیگر اصلا مهم نیست. نتیجه همین می‌شود که استقلال و پرسپولیس ۱۱ فروردین از آسیا حذف می‌شوند. بعدش را هم همه از حفظ هستیم؛ از وزیر ورزش تا مقامات پایین‌تر مصاحبه می‌کنند و وعده لابی می‌دهند، لابی که نتیجه‌اش را همه می‌دانیم! چند سفر برون‌مرزی و بعد هم انداختن گناه گردن این و آن!

و دوباره روز از نو، روزی از نو! آش همان و کاسه همان! همه مدیران فوق دکترا بر سر کار خود می‌مانند و دوباره یک سال را صرف جلسه می‌کنند تا دوباره در فروردین بعدی تیم‌های ما از لیگ قهرمانان بیرون بمانند! اینجا مشکل در درک مفهوم کلمه لابی است. در تمام دنیا کار می‌کنند و جایی که نیاز شد، لابی می‌کنند اما ما به جای کار، لابی را انتخاب می‌کنیم! آن هم نه در زمان درستش، بعد از این‌که مشکل تبدیل به یک زخم بزرگ شد و دیگر از لابی یا عمل جراحی همکاری برنیامد!

دقیقا مثل کسی که چاقو یا گلوله خورده و بخواهیم با چسب زخم -که همان لابی باشد- او را از مرگ نجات دهیم. پس پیشاپیش تبریک ما را بابت این عیدی مسئولان به فوتبال پذیرا باشید!

بیش‌تر بخوانید: شرط مهم AFC برای استقلال و پرسپولیس؛ این تهدید را جدی بگیرید!