به گزارش خبرورزشی، همان‌طور که برونو پیتسول، مفسر بزرگ فوتبال کلاسیک می‌گفت: «همه‌چیز بسیار زیباست.»
اینتر–بارسلونا یک نمایش تمام‌عیار بود؛ آرسنال–پی‌اس‌جی هم چیزی کم نداشت. رقابت برای اسکودتو در سری آ نفس‌گیرتر از همیشه ادامه دارد و چهار روز آینده، ترکیبی از هیجان، فشار و لرزش دل‌ها خواهد بود – در هر جای دنیا. رافا بنیتس هم اعتراف کرده: «زیباترین بخش، هنوز نرسیده است.»
رافا بنیتس درباره این روزها که فوتبال به اوج هیجان رسیده حرف های جذابی می زند...
هیجان، همچنان ادامه دارد...
«نیمه‌نهایی‌های رفت، سطح فوق‌العاده‌ای داشتند و بازی‌های برگشت هم همین مسیر را ادامه می‌دهند. قطعاً استراتژی مهم است، اما در نهایت این کیفیت فردی بازیکنان است که همه‌چیز را تعیین می‌کند. انتخاب بهترین‌ها آسان نیست؛ گزینه‌ها زیادند.»
سن‌سیرو، تماشایی خواهد بود؟
«احتمالاً به همان اندازه که مونتجویچ دیدنی بود. ماهیت این دو تیم، در یک هفته عوض نمی‌شود. آنچه آن‌ها را تا اینجا آورده، همچنان همراهشان خواهد بود. اگر لائوتارو نرسد – که محتمل است – اینزاگی بخش مهمی را از دست داده. اما فراموش نکنیم که در نیمه دوم بازی رفت هم بدون لائوتارو موقعیت داشتند. حضورش قدرت تهاجمی اینتر را مضاعف می‌کند، اما غیابش هم مانع از هجومی‌بودن تیم نمی‌شود.»
از نظر فنی، انتظار همان الگوهای تاکتیکی را دارید؟
«اینتر با گسترش عرض بازی توانست بارسا را به چالش بکشد. از سانترها و ضربات ایستگاهی تمرین‌شده به‌خوبی بهره برد، حضور فیزیکی بالایی در محوطه داشت و در ضدحملات هم بسیار خطرناک ظاهر شد – چه از کناره‌ها، چه از مرکز. انتقال سریع توپ، برگ برنده اینتر بود.»
تکیه به برتری خاصی ممکن است؟
«شاید زمین خانگی کمی کمک کند، اما بارسا عادت دارد در فضاهای متشنج بازی کند و تمرکزش را از دست نمی‌دهد. فلسفه‌شان مشخص است: پاس‌کاری مداوم، بازی عمقی و اعتماد به بازیکنانی باهوش و شجاع. در فرم خوبی هستند، همان‌طور که در کوپا دل‌ری برابر رئال نشان دادند – اگرچه در پایان بازی رفت برابر اینتر، کمی افت بدنی به چشم می‌آمد.»
لامین یامال، چشم‌ها را دوباره خیره کرد...
«او به‌روشنی در مسیر تاریخ‌سازی قرار دارد. هر چیزی که از عملکرد او در زمین و شخصیتش بیرون از زمین می‌بینیم، نشان می‌دهد که می‌تواند تبدیل به ستاره‌ای در سطح مسی یا رونالدو شود – بازیکنانی که تنها با استعدادشان موفق نشدند، بلکه آن را سال‌ها به اثبات رساندند. یامال هم همین مسیر را آغاز کرده: کیفیت بالا، ذهنیت برنده. مهم این است که محیط اطراف تغییرش ندهد. اگر متواضع و رقابتی بماند، با یک پدیده واقعی طرف خواهیم بود.»
جایی برای محاسبه نیست؟
«نه در فلسفه فلیک و نه اینزاگی، چنین احتیاطی جایی ندارد. نتیجه ۳–۳ رفت و مسیر هر دو تیم گویای همه‌چیز است. البته، حمله بی‌احتیاط هم می‌تواند خطرناک باشد – بارسا در این زمینه گاهی بی‌پرواتر عمل می‌کند. اما اینتر با قدرت بدنی و شخصیت جمعی‌اش ترس ایجاد می‌کند. دانفریز تأثیرگذار بود و تورام تفاوت بزرگی در میدان رقم زد. این بازی، صحنه نبرد تک‌ستاره‌هاست – یامال، پدری، رافینیا، بازیکنان اینتر – اما در اصل، نبردی بین دو تیم واقعی‌ست. یک نیمه‌نهایی درخور نامش.»
آیا بازی شب گذشته سری آ تأثیرگذار خواهد بود؟
«تیم‌های بزرگ دچار آشفتگی نمی‌شوند، اما ممکن است از نظر بدنی تاوان بدهند. ده روز پیش خود من فکر می‌کردم اینتر می‌تواند سه‌گانه ببرد، اما زمین چیز دیگری گفت. حالا ناپولی اسکودتو را در دست گرفته: همیشه باور داشت، هرگز از مسیر فاصله نگرفت و در بازی‌های کلیدی از اینتر عبور کرد. برنامه بازی‌ها هم به کمکش آمده و کونته به‌خوبی می‌داند چطور جایگاهش را تثبیت کند.»
ناپولی مهمان لچه بود و اینتر میزبان ورونا...
«فقط اینزاگی می‌داند تیمش چقدر انرژی از دست داده و تا چه حد می‌تواند از نفراتش استفاده کند. مشخص است که سه‌شنبه مقابل بارسلونا مهم‌ترین بازی است، اما من هیچ‌وقت ندیده‌ام کسی حتی ذره‌ای از جاه‌طلبی‌اش کوتاه بیاید. ناپولی باید این برتری اندک را حفظ کند – که همین مقدار هم کافی‌ست. خط دفاعی‌شان مستحکم است، مک‌تومینای در فرم، و لوکاکو به مهره‌ای تعیین‌کننده تبدیل شده.»
و بعد باز هم لیگ قهرمانان...؛ سه‌شنبه و چهارشنبه آینده، روزهایی سرنوشت‌ساز
«من برای یوفا بازی آرسنال–پی‌اس‌جی را تحلیل کردم. هنوز همه‌چیز باز است، هرچند برد ۱-۰ شانس لوییز انریکه را کمی بیشتر کرده. از نظر تاکتیکی، بازی بسیار غنی بود؛ فرانسوی‌ها عالی زمین را باز کردند و دمبله در گل نقش کلیدی داشت. اما آرتتا فلسفه خودش را دارد، که می‌تواند امیدوارش کند – درست است که مهاجم شماره ۹ تخصصی ندارد، اما پیش‌تر نشان داده که می‌تواند با ساختار تیمی این ضعف را جبران کند، مثل بازی با رئال.»