خبرورزشی | در آستانه دیدار سرنوشت‌ساز اینتر مقابل بارسلونا در لیگ قهرمانان اروپا، تمام نگاه‌ها به وضعیت لائوتارو مارتینز دوخته شده است. کاپیتان آرژانتینی که اخیراً دچار کشیدگی عضله شده بود، با عزمی جزم و روند بهبودی امیدوارکننده، سرمربی خود، سیمونه اینزاگی را تحت تاثیر قرار داده و حالا در آستانه بازگشت به ترکیب اصلی برای این "فینال" زودهنگام قرار دارد. حضور "ال تورو" در کنار مارکوس تورام می‌تواند وزنه روانی و تاکتیکی مهمی برای اینتر در نبرد برای رسیدن به مراحل بالاتر باشد.
لائوتارو خواهد بود. چرا که این یک فینال است و به فینال‌ها نه نمی‌گویند. بی‌درنگ، با اشتیاقی تمام‌قد برای بازگشت به ترکیب اصلی، بدون آن‌که حتی یک دقیقه از بازی برگشت برابر بارسلونا را از دست بدهد. «ال تورو» به اینزاگی اعلام آمادگی کرده، و سرمربی هم پاسخ را شنیده است؛ برای امروز بعدازظهر منتظر حضور او در تمرین گروهی است، دست‌کم در بخش قابل توجهی از آن. خلاصه اینکه: اگر اتفاق پیش‌بینی‌نشده‌ای رخ ندهد، کاپیتان در کنار تورام در خط حمله، برای حمله به تاریخ، صف‌آرایی خواهد کرد. کشیدگی عضله پشت ران پای چپش، اگرچه جدی بود، اما نه آن‌قدر که مانع این ماموریت شود.
وضعیت در حال بهبود است
هر ساعتی که می‌گذرد، خوش‌بینی‌ها درباره وضعیت لائوتارو بیشتر می‌شود. خوش‌بینی‌ای که خود بازیکن نیز به آن دامن زده است. بی‌دلیل نبود که دیروز بعدازظهر با پستی در اینستاگرام، حالش را به زبان خودش بازتاب داد: تصویری از پشت، در حال آویزان شدن از میله، همراه با ایموجی ساعت شنی و باتری در حال شارژ. این تصویر حرف‌های زیادی برای گفتن داشت: لائوتارو آماده است و فشار می‌آورد. روند بازگشتش مطابق برنامه‌ای پیش می‌رود که از جمعه گذشته و پس از رد آسیب عضلانی در آزمایش‌ها، توسط اینتر طراحی شد. از همان زمان، کار بازسازی آغاز شد؛ دیروز او شدت تمرین‌های خود را در سالن بدنسازی افزایش داد. و امروز، مثل همان‌چه هفته گذشته برای تورام اتفاق افتاد، قرار است وارد زمین تمرین شود.
دو نکته مهم را نباید از یاد برد
نخست اینکه تمرین امروز، آخرین جلسه تمرینی پیش از بازی نیست. فردا صبح، جلسه‌ای دیگر در کمپ آپیانو برگزار خواهد شد که فرصتی دوباره برای ارزیابی وضعیت کاپیتان فراهم می‌کند. دوم اینکه، لائوتارو از نظر آمادگی بدنی، در شرایط مطلوبی است؛ از آن افت‌های بدنی رایج پس از مصدومیت‌های میان‌مدت یا طولانی‌مدت خبری نیست. در واقع، او فقط یک جلسه تمرین واقعی، یعنی همان تمرین جمعه را از دست داده است. سایر روزها را با تمرینات سبک یا ریکاوری گذرانده، مثل دیروز یا اول ماه مه. بنابراین، در صورت تأیید نهایی از نظر پزشکی، اینزاگی کاپیتانش را در همان شرایطی در اختیار خواهد داشت که در پایان نیمه نخست بازی مونت‌ژوئیچ او را ترک کرده بود.
انتقام، یک انگیزه شخصی
لائوتارو کنار تورام. زیرا تأثیر روانی این دوگانه، نه فقط بر هم‌تیمی‌ها بلکه بر حریف هم تعیین‌کننده است. برای بارسلونا، یک چیز است که بداند باید مقابل «تولا» صف‌آرایی کند و چیز دیگر اینکه با اینتری بدون این زوج هجومی روبه‌رو شود. اینزاگی خوب می‌داند. همان‌طور که پیش از بازی رفت هم می‌دانست و بی‌تردید تورام را در ترکیب اصلی گذاشت. حالا نوبت کاپیتانش است. به‌ویژه بعد از آن گفت‌وگوی شخصی، جایی که اراده بازگشت را در چشمان او دید. در این مقطع از فصل، دیگر زمانی برای احتیاط نمانده. شاید اگر اوضاع جدول لیگ نسبت به ناپولی متفاوت بود، انتخاب‌ها هم فرق می‌کرد. اما حالا وقت فشار دادن پدال گاز است؛ چراکه – به‌قول مشترک اینزاگی و فلیک پس از بازی رفت – بازی در سن‌سیرو، فینالی برای رسیدن به فینالی دیگر است. و برای لائوتارو، حتی فراتر از آن.
او از دو سال پیش، از شبی که در استانبول کابوس شد، منتظر فرصتی برای انتقام بوده؛ شبی که هنوز هم دیدنش در تلویزیون یا شبکه‌های اجتماعی برایش آسان نیست. حالا، کاپیتان فردا می‌تواند فرصت رفتن به مونیخ در ۳۱ می را به‌دست آورد. و خود را به تنها قطعه گمشده از کلکسیون افتخاراتش نزدیک کند: جام جهانی با آرژانتین، اسکودتو با اینتر، و حالا رویای چمپیونز لیگ، برای اینکه در جمع محدود پرافتخارترین بازیکنان تاریخ اینتر قرار بگیرد.
به همین دلیل است که لائوتارو هیچ تلاشی را در مسیر ریکاوری دریغ نمی‌کند: دو جلسه تمرینی در روز، رسیدگی وسواسی به همه جزئیات، و ذهنیتی آماده که تفاوت را رقم می‌زند. عملکردش در لیگ قهرمانان تا اینجای کار فوق‌العاده بوده: ۸ گل، یعنی به‌طور میانگین هر ۸۷ دقیقه یک گل. و این پایان ماجرا نیست. در بارسلونا از او می‌ترسند؛ در سن‌سیرو اما، هواداران چشم‌انتظارش هستند. و او را خواهند دید. بدون تردید.