خبرورزشی | در دیدار حساس نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا، بارسلونا با ترکیبی از بازیکنان باتجربه و جوان به مصاف اینتر می‌رود. رابرت لواندوفسکی پس از مصدومیت عضلانی به ترکیب بازگشته، اما بنا به تصمیم هانسی فلیک، بازی را از روی نیمکت آغاز خواهد کرد.
در غیاب لواندوفسکی، فران تورس، لامین یامال و رافینیا مسئولیت خط حمله را بر عهده دارند. یامال، پدیده ۱۷ ساله بارسا، با عملکرد درخشان خود در این فصل، توجه‌ها را به خود جلب کرده است. رافینیا نیز با تجربه و خلاقیت خود، نقش کلیدی در موفقیت‌های اخیر تیم ایفا کرده است. ترکیب این دو بازیکن جوان با فرن تورس، خط حمله‌ای پویا و خطرناک را برای بارسا رقم زده است.
مهاجم لهستانی از روی نیمکت آغاز می‌کند و در صورت نیاز وارد زمین خواهد شد؛ فِران تورس باز هم در ترکیب اصلی خواهد بود
همه‌چیز طبق برنامه پیش می‌رود: یکشنبه در زمین تمرین سنت‌خوان دسپی، دیروز در پرواز به میلان، و امشب روی نیمکت—آماده‌ی ورود به زمین در صورت نیاز.
روبرت لواندوفسکی، پس از مصدومیت عضلانی‌اش در ۱۹ آوریل برابر سلتا، حالا با پشت‌سر گذاشتن چهار بازی غیبت، برگشته—و با خود ۴۰ گل این فصل را آورده.
۱۱ تای آن‌ها در لیگ قهرمانان، فقط یکی کمتر از رافینیا و دو گل کمتر از گیراسی حذف‌شده از دورتموند.
در لالیگا هم لوا باید مراقب تعقیب ام‌باپه باشد، کسی که با دبل برابر سلتا به عدد ۲۴ رسید و حالا فقط یک گل با مهاجم لهستانی فاصله دارد.
پیش‌درآمدی مهیج برای ال‌کلاسیکوی یکشنبه در مونتجویک.
لواندوفسکی در دو فصل اولش در بارسا هرگز این‌قدر گل نزده بود: در فصل ۲۳–۲۰۲۲ به عدد ۳۳ رسید و فصل قبل تنها ۲۶ گل زد.
حالا به اعداد دوران بایرنش برگشته و در تعقیب گل صدم با پیراهن بارساست—از آنجا که با دبل مقابل دورتموند در ۹ آوریل به عدد ۹۹ رسید.
ابر ذخیره
هانسی فلیک تأیید کرده که لوا برای نیمکت آماده است.
پس فرن تورس دوباره در ترکیب اصلی خواهد بود—ملی‌پوش اسپانیایی و نیمکت‌نشین لاکچری بارسا.
فرن حالا ۱۹ گل زده، ۳ تا در لیگ قهرمانان؛ آخرین‌شان چهارشنبه گذشته مقابل اینتر.
از زمانی که لوا را برابر سلتا جایگزین کرد، ۳ گل در ۴ بازی زده—از جمله گلی حیاتی در فینال کوپا دل‌ری مقابل رئال.
او در فرم است و نقشش به‌عنوان «ابر ذخیره» را با آرامش پذیرفته.
نیمه‌ایتالیایی
در کنار او، دو ستاره‌ی دیگر از مثلث هجومی فلیک:
لامین یامالِ توقف‌ناپذیر، پدیده‌ی ۱۷ ساله‌ای که امشب به بیست‌وسومین بازی خود در لیگ قهرمانان می‌رسد؛
و رافینیا، مهاجم برزیلی که در کشورش فاش کرده فدراسیون فوتبال ایتالیا—با تکیه بر پدربزرگ ایتالیایی‌اش—برای بازی در تیم ملی مانچینی از او دعوت کرده بوده.
رافینیا امسال به همان تعداد گلی رسیده که در سه فصل گذشته‌اش در لیدز و بارسا زده بود: ۳۱ گل.
معجزه‌ای در کارایی و حتی رهبری—چراکه گاهی بازوبند کاپیتانی را هم بر بازو دارد.
این در حالی‌ست که تابستان گذشته، خوان لاپورتا مصمم بود او را بفروشد تا نیکو ویلیامز را جذب کند.
صاعقه
دیگر صفتی برای توصیف لامین یامال باقی نمانده، در حالی‌که هنوز حتی گواهینامه رانندگی ندارد.
۱۳ ژوئیه ۱۸ ساله می‌شود—دقیقاً یک سال پس از تولد ۱۷ سالگی‌اش، یک روز پیش از فینال یورویی که با پیروزی برابر انگلیس به پایان رسید.
امسال تأثیرگذارتر از همیشه ظاهر شده.
تعداد گل‌هایش شاید خیلی بالا نباشد—۱۵ گل در این فصل—اما ۲۴ پاس گل داده، با ثباتی خیره‌کننده.
در بازی رفت برابر اینتر، یک گل خارق‌العاده زد، دوبار به تیرک کوبید و با یک دریبل چشم‌گیر، پایه‌گذار گل رافینیا شد.
سیمونه اینزاگی در بارسلونا گفت: «چنین بازیکنی هر ۵۰ سال یک‌بار متولد می‌شود.»
و فلیک با لبخند پاسخ داد: «خوشحالم که این یکی این‌جا به دنیا آمده.»
فلیک همیشه او را «نابغه» می‌نامد—و بی‌راه هم نمی‌گوید.
در بارسا، وقتی به مسی فکر می‌کنند، همان حسی را دارند که هواداران سانتوس نسبت به نیمار داشتند:
بعد از پله، دوباره صاعقه‌ی استعداد آسمانی در خانه‌شان فرود آمده.
خلاق در میانه
در میان این سه مهاجم، دنی اولمو قرار می‌گیرد؛ تنها خرید تابستانی بارسای بحران‌زده‌ی مالی.
دیروز گفت: «بله، وقتی قراردادم را امضا کردم تا به خانه‌ام، بارسا، برگردم، باور داشتم که می‌توانیم برای همه‌چیز بجنگیم—و درست فکر می‌کردم.»
هافبکی که در لاماسیا رشد کرد و پیش از رفتن به آلمان، خودش را تبعید کرده بود به کرواسی.
اولمو، که حتی در تیم ملی نقش «نه کاذب» دارد، بازیکنی ایده‌آل برای ترکیب با هم‌تیمی‌های خلاقش است.
و این‌گونه است که ماشین گلزنی بارسا شکل گرفته: ۱۶۰ گل در ۵۵ بازی.