ادعاهای آرتتا درد آرسنال را دوا نمی کند؛ قاتل انگلیسی ها در فینال به دنبال اعتبار

به گزارش خبرورزشی، با یک دفع توپ با پای چپ و مشت گره‌کرده‌ به‌سوی سکوها، مارکینیوش، کاپیتان پاری‌سن‌ژرمن، می‌دانست: کار تمام شده.

یک چالش دیگر از انگلیس پشت سر گذاشته شد، فینال دیگری از لیگ قهرمانان اروپا فتح شد، و PSG یک قدم دیگر به آن‌چه سال‌ها در پی‌اش بود، نزدیک‌تر شد: اعتبار واقعی در سطح قاره.

برای باشگاهی که با پول قطر ساخته شد، این جام بیش از هر افتخار داخلی، اهمیت دارد. نه فهرست ستاره‌هایش و نه سلطه‌اش بر لیگ فرانسه، هیچ‌کدام به اندازه بردن لیگ قهرمانان، پاری‌سن‌ژرمن را جدی و معتبر نمی‌کند.

فقط این جام است که می‌تواند آن‌ها را از سایهٔ تردید و بی‌اعتمادی خارج کند؛ آن لباسی که سال‌هاست تن‌شان است، اما هرگز اندازه‌شان نبوده. و حالا، فقط دومین فرصت تاریخ باشگاه برای رسیدن به آن فراهم شده.

رسیدن به فینال مونیخ، نتیجهٔ تغییری کامل در ساختار، ذهنیت و سبک بازی تیم بوده است.

سال‌ها تیم‌های انگلیسی به پارک دو پرنس می‌آمدند و با PSGی روبه‌رو می‌شدند که به‌خاطر امباپه، نیمار، مسی و دی‌ماریا خطرناک بود — اما نه ترسناک. اما حالا اعتبار پاریسی‌ها واقعی‌تر از همیشه است. آرسنال، مثل استون‌ویلا و لیورپول پیش‌تر، نتوانست دوام بیاورد.

حذف سه نمایندهٔ لیگ برتر معنای زیادی برای لوئیس انریکه دارد. مربی اسپانیایی، پیش از بازی رفت در امارات، با تمسخر از برتری لیگ برتر گفت و حالا تیمش آن را ثابت کرد. این نسخه از PSG، نسخهٔ واقعی است؛ تیمی که یاد گرفته کار را تمام کند.

آرسنال، که مقابل رئال مادرید درخشیده بود، این‌بار لغزید. حتی با نمایشی بهتر از بازی رفت، به سطح کافی نرسیدند.

فینال مونیخ برای PSG فرصتی‌ست برای بهتر شدن از سال ۲۰۲۰؛ و برای آرسنال، آینه‌ای است برای دیدن فاصله. آرتتا از بازیکنانش خواست تاریخ بسازند، اما آنچه آرسنال نیاز دارد، تکرار است، نه استثنا.

آرسنال پیش‌تر فینال را تجربه کرده — مثل شکست مقابل بارسا در ۲۰۰۶ — اما هیچ‌وقت عضوی دائم از جمع بزرگان اروپا نبوده. اگر می‌خواهند باشند، باید ساختار، ترکیب و عادت برنده‌شدن را بسازند.

کار آرتتا در پنج سال اخیر تحسین‌برانگیز بوده، اما پنج سال بدون جام، سنگین است. ادعای اخیرش مبنی بر بهتر بودن از لیورپول قهرمان، یا اینکه PSG فقط با درخشش دروازه‌بانش جان سالم به در برد، دردی را دوا نمی‌کند.

آرسنال به تقویت در پست‌های کلیدی نیاز دارد. تابستان باید مهم، حساب‌شده و پربار باشد. آن‌ها تیم خوبی‌اند، اما هنوز کامل نیستند.

در سوی دیگر، PSG دومین شانسش برای نوشتن تاریخ را دارد. آرسنال؟ هنوز خیلی عقب است.