به گزارش خبر ورزشی، مجید نامجو مطلق معتقد است مجتبی جباری به عنوان سرمربی تیم کاملاً حق دارد نظم را برقرار کند و برخوردش با اندونگ درست بوده است.
ابتدا از داستان دیدیه اندونگ و اخراجش از تمرین توسط مجتبی جباری شروع کنیم. به نظرتان حرکت جباری در آستانه جام حذفی حرکت درستی بود؟
کار مجتبی جباری کاملاً درست بود و باید از آن حمایت کنیم. اندونگ در این فصل یکی از موثرترین بازیکنان استقلال بوده ولی هر چقدر هم که خوب باشد، باید کاملاً در اختیار تیم بوده و به تدابیر تاکتیکی اتخاذ شده از سوی کادر فنی احترام به گذارد. اصلاً مهم نیست که این چهره ایرانی باشد یا خارجی بلکه تحت هر شرایطی باید به این قاعده احترام بگذارد که سرمربی تصمیم گیرنده نهایی است. یک بازیکن با تیم قرارداد می‌بندد ولی هیچ تضمینی نیست که فیکس بازی کند بلکه باید از تصمیماتی که سرمربی و دستیارانش می‌گیرند، تبعیت کند.
برویم سراغ جام حذفی و بازی با صنعت نفت. برخی تماشاگران معتقدند آبادانی‌ها به خاطر عدم موفقیت در رسیدن به لیگ برتر روحیه مطلوبی ندارند ولی عده‌ای از هواداران استقلال نیز تاکید دارند شرایط دفاعی این تیم با توجه به نمایشی که مقابل سپاهان دیدیم، اصلا خوب نیست
استقلال در این فصل فراز و نشیب فراوانی داشت. در یک مسابقه مثل آلومینیوم آنقدر خوب بازی می‌کند که همه تحسینش می‌کنند اما مسابقات دیگر ضعیف ظاهر می‌شود. از سوی دیگر، صنعت نفت تیم بسیار با تجربه‌ای است و استخوان بندی آن را همان نفراتی تشکیل می‌دهند که در لیگ برتر بیست و سوم حضور داشتند بنابراین اصلاً حریف آسانی تلقی نمی‌شود ولی به نظرم قهرمانی در جام حذفی تنها راهی است که می‌تواند هواداران عزیز استقلال را خوشحال کند به همین خاطر امیدوارم شنبه پیروز شویم و پس از آن فینال را هم ببریم تا شادی را بر روی صورت طرفداران عزیز استقلال ببینم.
می‌خواهیم یک مقدار از استقلال کنونی فاصله گرفته و سراغ یک اسطوره فقید برویم. مردی به نام ناصر حجازی که دوم خرداد چهاردهمین سالگرد درگذشت او تلقی می‌شود. حجازی از جمله بزرگان استقلال است که رابطه بسیار خوبی نیز با شما داشت
یادش بخیر. یکی از بزرگترین افتخارات زندگی ورزشی من این است که دو فصل طی سال‌های ۶۴ و ۶۵ با مرحوم حجازی همبازی بودم و به جرات می‌توانم بگویم یکی از الگوهای ورزشی ام بود. هیچ وقت یادم نمی‌رود ۱۲ ساله بودم و بازی‌های جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین را تماشا می‌کردم. دیدن ناصر خان با آن پرستیژ درون دروازه تیم ملی ایران واقعاً برایم جذاب بود و ایشان به همراه آقای حسن روشن جزو الگوهای زندگی ورزشی من بودند. اصلا یکی از دلایل استقلالی شدنم، ناصر حجازی بود. روحش شاد باشد.
می‌خواهیم از اولین برخورد خودتان به عنوان بازیکن جوان استقلال با مرحوم حجازی در سال ۱۳۶۴ برایمان بگویید
رقابت‌های جام باشگاه‌های تهران سال ۶۴ در حالی آغاز شد که ما ناصرخان را از ابتدای فصل در اختیار نداشتیم و ایشان خارج از کشور بودند. اتفاقا فصل را خوب آغاز نکردیم و به مسابقه چهارم که رسیدیم، ناصر خان به ایران بازگشت. قرار بود استقلال با شاهین بازی کند و مرحوم حجازی آمد و روی نیمکت ما نشست. بازی را با نتیجه ۳ بر یک باختیم و نادر فریاد شیران دروازه‌بان محترم استقلال در آن مسابقه دو گل بد خورد. البته هیچ تعمدی در کار نبود و بنده خدا مثل هر دروازه‌بان دیگری روز بد داشت ولی مسابقه را باختیم و مردم بسیار ناراحت بودند. یادم نمی‌رود که بعد از پایان بازی وقتی داشتیم به سمت رختکن می‌رفتیم، مردم به شدت از شکست استقلال ناراحت بودند و گروهی از آنها خطاب به حجازی گفتند: ناصر خان اینطوری نمی‌شود، شما خودت برگرد. حجازی هم در پاسخ به آنها گفت:
"من اگر بیایم استقلال دیگر از این گلها نمی‌خورد"
این صحنه دقیقاً مقابل چشمان من به وقوع پیوست و هرگز آن را فراموش نمی‌کنم. فردای همان روز حجازی تمریناتش با استقلال را شروع کرد و درون دروازه ایستاد.اتفاقا نتایج خوب ما هم آغاز شد. در نهایت به فینال جام باشگاه‌های تهران رسیدیم و در مسابقه نهایی توانستیم همین تیم شاهین را در ضربات پنالتی شکست بدهیم و قهرمان شویم. اتفاقا مرحوم حجازی در جدال نهایی دو ضربه پنالتی نیز برایمان مهار کرد.
روحش شاد باشد. واقعاً به عنوان یک کاپیتان در داخل زمین بازیکنان را به خوبی هدایت می‌کرد و به ویژه هوای ما بازیکنان جوان‌تر را داشت.
اوایل تابستان سال ۱۳۸۶ شما یکی از گزینه‌های دستیاری مرحوم حجازی در استقلال بودید ولی یک عده اجازه ندادند چنین اتفاقی رخ بدهد و هنوز برخی طرفداران استقلال معتقدند اگر مجید نامجو مطلق در آن فصل دستیار حجازی می‌شد، شرایط بهتری برای استقلال در لیگ هفتم ایجاد می شد.
این دیگر نظر لطف دوستان است! خیلی دوست داشتم دستیار ناصر خان شوم ولی به هر حال شرایطش مهیا نشد و حالا چون این اتفاق رخ نداده و خود حجازی هم دستش از دنیا کوتاه است، ترجیح می‌دهم قضیه بیشتر از این کالبدشکافی نشود.