به گزارش خبرورزشی، ضربه‌ی ایستگاهی تماشایی لئو مسی که نخستین پیروزی اینتر میامی برابر پورتو را رقم زد، موجی از هیجان و بیداری را در میان فوتبال‌دوستان آمریکایی به‌راه انداخت. حالا، چالشی بزرگ‌تر در راه است: جدال بامداد فردا با پالمیراس، غول برزیلی.
گاتزتا دلواسپرت با این مقدمه نوشت؛
در میان نور و سایه‌ی بازی‌ها، کارت‌های زرد جنجالی، نتایج شگفت‌انگیز و اشتیاق متغیر تماشاگران آمریکایی، یک واقعیت به‌روشنی نمایان شده است؛ حتی پس از تنها چند بازی: ورود مسی به ایالات متحده، نعمتی برای این تورنمنت بوده. هیچ استعداد اروپایی نوظهوری نتوانسته به‌اندازه‌ی او دل تماشاگران محلی را ببرد.
ضربه‌ی ایستگاهی کلاسیک او مقابل پورتو، که سه امتیاز حیاتی را برای تیم بکام به ارمغان آورد، صدر اخبار ورزشی را تسخیر کرد. حالا همه از «لئو» حرف می‌زنند – یا به سبک آمریکایی‌اش، «لیو» – و انتظار برای تماشای هنرنمایی‌اش در مراحل حذفی، روزبه‌روز بیشتر می‌شود.
بازی سوم مرحله‌ی گروهی، بامداد دوشنبه ساعت ۳ به وقت ایتالیا، ساعت ۴:۳۰ به وقت تهران در میامی برابر پالمیراس برگزار می‌شود. تساوی هم برای صعود کافی‌ست؛ اینتر میامی با چهار امتیاز در آستانه‌ی صعود ایستاده، اما پیروزی می‌تواند پیام قدرتمندتری به مدعیان بفرستد.
در یک سو، پالمیراس آماده و پرقدرت ایستاده؛ و در سوی دیگر، روح فوتبال آرژانتینی در قلب فلوریدا جریان دارد: از خود مسی گرفته تا ماسچرانو روی نیمکت و دو پدیده‌ی خط میانی، کرماسکی و ردوندو جونیور، که برای ورود به ترکیب اصلی رقابت می‌کنند. این دیدار بوی یک سوپرکلاسیکوی آمریکای جنوبی را می‌دهد؛ جایی‌که هیچ‌کس حاضر نیست عقب‌نشینی کند – حتی اگر باخت یکی از آن‌ها، امیدهای پورتو و الاهلی را زنده کند؛ دو تیمی که تنها یک امتیاز دارند.
خوشبختانه نگرانی‌ها درباره‌ی وضعیت جسمی مسی خیلی زود برطرف شد. تنها سه روز پس از درد عضلانی در بازی با پورتو، او دوباره با هم‌تیمی‌هایش تمرین کرد. خودش گفت این ناراحتی تکراری‌ست اما نگران‌کننده نیست؛ او در این سالهای پایانی فوتبالش، یاد گرفته چگونه این دردها را مدیریت کند. مسی که جام جهانی ملی را لمس کرده، حالا رویای بوسه بر جام باشگاه‌ها را در سر دارد.
هم‌تیمی‌های سابقش اما دیگر در اوج نیستند: جوردی آلبا، بوسکتس و سوارز، ستارگان درخشان دیروز بارسلونا، حالا در سایه‌اند؛ اما هنوز در ترکیب جایگاه ثابتی دارند. در این میان، تنها «لئو»ست که در برابر گذر زمان سر تسلیم ندارد – حتی اگر تنها با یک ضربه‌ی ایستگاهی، دنیا را برای لحظه‌ای به وجد بیاورد.
و اما ویتور روکه…
در آمریکا – کشوری که این روزها بیشترین شگفتی‌ها را دیده – هنوز یک نام قدیمی می‌درخشد: برزیل. تیم ملی این کشور شاید نیازمند بازسازی باشد، اما در جام باشگاه‌ها چهار نماینده‌ی مقتدر دارد که آمده‌اند برابر تیم‌های خسته‌ی اروپایی بدرخشند.
پالمیراس، که برابر پورتو مساوی گرفت و الاهلی را شکست داد، حالا آماده‌ی بزرگ‌ترین نبردش است. ویتور روکه، جواهر ۲۰ ساله‌ی تیم، حالا در کانون توجه قرار دارد. سال ۲۰۲۳، بارسلونا برای جذب او ۶۰ میلیون یورو پرداخت کرد تا جانشینی احتمالی برای مسی باشد؛ اما او به‌سرعت به یکی از بزرگ‌ترین ناکامی‌های دوران لاپورتا بدل شد. پس از یک دوره‌ی قرضی در بتیس، به کشورش برگشت تا دوران حرفه‌ای‌اش را احیا کند. پالمیراس ۲۵ میلیون یورو برای جذب او پرداخت – گران‌ترین خرید تاریخ فوتبال برزیل.
این باشگاه سائوپائولویی امیدوار است با فروش استواو، پدیده‌ی ۱۸ سالهای که در همین تورنمنت درخشیده، بخشی از این هزینه را جبران کند. چلسی برای جذب او ۵۶ میلیون پوند (حدود ۷۱ میلیون یورو) پرداخته، اما پیش از آنکه به لندن برسد، باید از آزمونی کاملاً لاتین بگذرد: تقابل با مسی...