کالوم ویلسون کنار رونالدو نازاریو، جان اوبی میکل و شی گیون/ تربیت نسل آینده مفسران به بهانه جام باشگاه های جهان

به گزارش خبرورزشی، مرکز فرماندهی پخش DAZN آکنده از جنب‌وجوش و فعالیت است؛ اما این کندوی شلوغ برای حفظ انرژی خود، به یک ماده‌ی حیاتی وابسته است.
«تمام تولید با شکلات نیرو می‌گیرد،» راهنمای تور Mail Sport می‌گوید، همان لحظه‌ای که یکی از دستیاران مضطرب با گاری‌ای پر از خوراکی از کنارمان عبور می‌کند. متأسفانه خبری از شکلات‌های Twix برای ما نیست.

ما در مرکز جهانی تولید محتوای انگلیسی DAZN هستیم؛ مستقر در استودیوهای IMG در یکی از نقاط غربی لندن، تا با سازوکار عملیات ۲۴ ساعته‌ی آن‌ها برای جام باشگاه‌های جهان آشنا شویم — عملیاتی گسترده با صدها نفر نیروی انسانی و میلیون‌ها بیننده در سراسر جهان.

در بسیاری از جهات، اینجا تصویری از آینده‌ی رسانه‌ی ورزشی را به نمایش می‌گذارد. DAZN از سال ۲۰۱۵ وارد عرصه‌ی پخش شده، اما اکنون در بیش از ۲۰۰ کشور دیده می‌شود و شاخه‌های خود را در بوکس، گلف، فوتبال و سایر ورزش‌ها گسترانده است.

پول هنگفتی نیز در جریان است. در ماه دسامبر، DAZN مبلغ یک میلیارد دلار (معادل ۷۳۶ میلیون پوند) برای دریافت حق پخش جام باشگاه‌های جهان فیفا پرداخت کرد—در همان ماهی که شرکت سرمایه‌گذاری ورزشی سعودی، SURJ، سهمی به همان مبلغ از DAZN خرید و عربستان نیز به‌عنوان میزبان جام جهانی ۲۰۳۴ معرفی شد.

با تکیه بر این پشتوانه مالی، DAZN یک عملیات عظیم و دقیق را سازمان‌دهی کرده است. تیم آن‌ها، متشکل از متخصصان کهنه‌کار جام‌های جهانی و لیگ قهرمانان، در مدت زمانی کوتاه گرد هم آمده‌اند؛ ماشینی روان، هماهنگ و به‌خوبی تنظیم‌شده.

«اگر برای کسی در این صنعت شرح دهم که در این مدت چه کرده‌ایم، مرا دیوانه می‌پندارد،» سیمون کورنی، تهیه‌کننده ارشد DAZN در این تورنمنت می‌گوید. «هرگز روی پروژه‌ای در این ابعاد کار نکرده‌ام.»

DAZN و IMG معتقدند نسخه‌ی بازطراحی‌شده‌ی جام باشگاه‌ها، ارزش تماشا دارد—و بستری ناب برای تعامل با مخاطب است. برای هر یک از ۳۲ تیم، گزارشگر، فیلم‌بردار و تهیه‌کننده‌ی اختصاصی در نظر گرفته شده و تولید محتوای آن‌ها به مراتب فراتر از صرفاً پخش زنده است.

سری‌ای با عنوان The ۳۲ تولید کرده‌اند که به نکات خاص و جالب تمامی باشگاه‌های حاضر می‌پردازد؛ از جمله عروسک معروف باشگاه مونتری به نام «مونتی»، گروه موسیقی پرشور داخلی سیاتل ساندرز، و پروژه‌ی ساخت زمین‌های فوتبال توسط منچسترسیتی و نیویورک‌سیتی در سرتاسر نیویورک.

برنامه‌ی دیگر، با نام The Press، حال‌وهوایی شبیه به «Match of the Day» دارد؛ برنامه‌ای که تمام مسابقات روز را با پنلی از کارشناسان بررسی می‌کند. ساختار و گرافیک آن به نسخه‌ی بی‌بی‌سی شباهت دارد، اما عناصر متمایزی آن را خاص می‌سازند—از جمله استفاده از تخته‌ی تاکتیکی برای تحلیل و پاسخ‌گویی به سوالات بینندگان از شبکه‌های اجتماعی.

تقویت تعامل با مخاطب، ظاهراً یکی از ارزش‌های بنیادین DAZN در این پروژه است. اپلیکیشن آن‌ها بخشی به نام FanZone دارد که در آن، هواداران از سراسر جهان می‌توانند به‌صورت متنی و همزمان با تماشای بازی‌ها گفت‌وگو کنند—هرچند که همه‌ی پیام‌ها آموزنده نیستند.

پخش‌ها در ۱۵ زبان انجام می‌شود و تمام زمان‌بندی‌های جهانی با دقت ثانیه‌ای هماهنگ شده‌اند. فردی خاص مسئول شمارش دقیق این لحظات است—شغلی پرتنش و حساس.

اگرچه در سراسر جهان قابل دسترسی‌اند، DAZN بازارهای اصلی خود را بریتانیا، آمریکا، آلمان، ایتالیا، ژاپن، اسپانیا، کانادا، بلژیک، پرتغال و تایوان می‌داند و برای این کشورها محتوای خاص‌سازی‌شده تولید می‌کند.

در روز مسابقه، در هر ورزشگاه حدود ۳۵ دوربین فعال هستند. در ایالات متحده، هشت زوج گزارشگر به‌همراه گزارشگرهای جانبی، کنار هم زندگی می‌کنند، تا هماهنگی بین آن‌ها در پوشش تصویری افزایش یابد.

در حال حاضر، تحلیل‌گران و مفسران—از جمله رونالدو نازاریو، جان اوبی میکل و شی گیون—در پایگاه استاکلی پارک IMG مستقر هستند. اما از مرحله‌ی یک‌چهارم نهایی به بعد، تحلیل‌ها مستقیماً از محل بازی در آمریکا انجام می‌شود تا فضای استادیوم‌ها بهتر منتقل شود.

DAZN همچنین قصد دارد نسل آینده‌ی مفسران را تربیت کند. مهاجم نیوکاسل، کالوم ویلسون، به‌تازگی به‌عنوان مفسر به تیم پیوسته است. او چهارشنبه پیش از پیروزی ۲-۰ منچسترسیتی مقابل ویداد AC با Mail Sport دیدار داشت.

مدیران DAZN از مهارت‌های ارتباطی او، چه در مصاحبه‌ها و چه در شبکه‌های اجتماعی، شگفت‌زده شده‌اند.
«از همان اولین بار که او را دیدی، می‌فهمی درونش چیزی هست،» کورنی می‌گوید. «نظراتش را بی‌هراس بیان می‌کند؛ آرام، منظم، و در بالاترین سطح بازی کرده است.»

کورنی ادامه می‌دهد:
«هیجان واقعی آنجاست که تیم‌هایی را می‌بینی که هرگز پیش‌تر مقابل هم بازی نکرده‌اند. برای باشگاه‌های کوچک‌تر، پاداش مالی مهم است و این تورنمنت سکویی برای نمایش استعداد بازیکنان است—بسیاری از آن‌ها رؤیای حضور در اروپا را دارند.
تماشای این مسابقات از بیرون هم لذت دارد. بازی بوکا جونیورز و بنفیکا دیوانه‌وار بود؛ یا نتیجه‌ی ۱۰-۰ بایرن مونیخ مقابل اوکلند سیتی، که باعث شد نام آن‌ها در سراسر دنیا شنیده شود.
یاد بازی FIFA می‌افتم، وقتی تیم‌ها را تصادفی انتخاب می‌کنی و با مسابقاتی مواجه می‌شوی که در دنیای واقعی هرگز رخ نمی‌دهند—اما حالا این اتفاق در یک رقابت رسمی افتاده است.»

در تور Mail Sport از مرکز DAZN، تأکید زیادی بر نوآوری شد—DAZN می‌خواهد تجربه‌ای خلق کند که با هیچ پخش دیگری قابل مقایسه نباشد.
با این حال، هنوز قضاوت نهایی نشده است. DAZN هنگام پرسش Mail Sport درباره‌ی نوآوری‌هایی که به آن‌ها افتخار می‌کنند، پاسخ شفافی نمی‌دهد—شاید به‌دلیل وابستگی پخش‌کنندگان به نهادهای بالادستی.

یکی از نوآوری‌های تازه، دوربین داور است که روی گوش داور نصب می‌شود و زاویه‌ای منحصربه‌فرد برای بازپخش‌ها فراهم می‌سازد—هرچند برای اجرا نیاز به تأییدیه‌ی IFAB (هیات بین‌المللی فوتبال) دارد.

مصاحبه‌های بین دو نیمه نیز تجربه‌ی تماشاگر را به زمین نزدیک‌تر می‌کنند—گرچه در اروپا هنوز بحث‌برانگیز است که آیا بازیکنان باید در اوج تمرکز، تن به گفت‌وگو دهند یا نه.

DAZN در عمل نیز موفق ظاهر شده است. دقت و وسواس آنان در جزئیات مشهود است.
وقتی از کورنی درباره‌ی نقش هوش مصنوعی در این فرآیندها پرسیده شد، با شور و جدیت از اهمیت نیروی انسانی دفاع کرد:

«برای مثال، ویدئوهای هایلایت همچنان به دست انسان‌ها تدوین می‌شوند. من حاضر نیستم نام و اعتبارمان را پای یک بسته‌ی هایلایت بی‌ارزش بگذارم. اگر نرم‌افزار هوش مصنوعی آن را بسازد، باز هم باید انسانی آن را بررسی کند تا خرابکاری نکرده باشد؛ پس از همان ابتدا انسان انجامش دهد. هیچ جایگزینی نیست.»

با این حال، برای برخی کارها از هوش مصنوعی استفاده می‌شود. تمام مصاحبه‌ها با نرم‌افزاری به نام Limecraft ترجمه می‌شود—که از «تشخیص خودکار گفتار» (ASR) و «ترجمه ماشینی عصبی» (NMT) برای تولید زیرنویس به زبان‌های مختلف بهره می‌برد.

شاید مهم‌ترین چالش، تغییر ذهنیت عمومی نسبت به جام باشگاه‌ها باشد—تورنمنتی که در نگاه تیم‌های اروپایی همواره مسیری آسان تصور شده است. تنها ۳۴۱۲ نفر برای تماشای بازی ماملودی سان‌داونز و اولسان هیوندای به ورزشگاه آمدند، که فاصله‌ی زیادی با رؤیای «۶۳ سوپربول در یک ماه» جانی اینفانتینو دارد. حتی در بازی چلسی مقابل LAFC هم تنها ۲۲۱۳۷ نفر در ورزشگاه بودند—و حدود ۵۰ هزار صندلی خالی باقی ماند.

در نهایت، میزان اشتیاق برای جام باشگاه‌های جهان را تنها یک چیز تعیین می‌کند: تماشاگران. DAZN و IMG همه‌ی آنچه در توان داشته‌اند برای جذب مخاطب به‌کار گرفته‌اند—حتی تولید بسته‌های هایلایت اختصاصی از لیونل مسی برای هر بازی، از لحظه‌ی ورود تا خروج، برای هواداران وسواسی‌اش.