به گزارش خبرورزشی، اینکه همچنان از موفقیت‌های تاریخی تیم ملی و بازیکنانش یاد کنیم، این سوال را به ذهن متبادر می‌کند که آیا در مسیر پیشرفت واقعا رو به جلو حرکت کرده‌ایم یا فقط در حال مرور خاطرات هستیم؟ این سوالی است که وقتی به عملکرد و رفتارهای علیرضا بیرانوند طی سال‌های گذشته نگاه می‌کنیم، بیشتر به ذهن خطور می‌کند.
هفت سال پیش، بیرانوند نه تنها بهترین دروازه‌بان ایران بود، بلکه به خاطر ساده‌دلی و صداقتش، حتی طرفداران رقیب هم به او احترام می‌گذاشتند. نمونه آن را در واکنش بی‌ریای او به ویدیوی طنزی که در آستانه جام جهانی ۲۰۱۸ درباره‌اش ساخته شده بود، می‌شد دید که در نهایت منتج به مهار دیدنی پنالتی کریستیانو رونالدو در روسیه شد که هنوز هم در ذهن فوتبال‌دوستان ماندگار است. این‌ها همه نشان از قلبی پاک و روحیه‌ای مقاوم داشت که او را محبوب ساخته بود و بسیار آن موفقیت را که امروز سالگرد آن است را به «بی شیله، پیله» بودن بیرو ربط می‌دادند.
اما امروز وضعیت کاملا متفاوت است. علیرضا بیرانوند دیگر همان چهره محبوب گذشته نیست و رفتارهای اخیرش باعث شده نه فقط هواداران تیم سابقش یعنی پرسپولیس، بلکه بخش زیادی از دنبال کنندگان فوتبال نسبت به او نظر مثبتی نداشته باشند. او نمونه بارزی است از بازیکنی که به اوج می‌رسد ولی گویا جایگاه و مسوولیت‌هایش را فراموش می‌کند و تصور می‌کند همیشه حق با اوست؛ در حالی که فوتبال، بیش از هر چیزی، نیازمند تعهد، احترام و فروتنی است.
کاش بیرانوند می‌توانست همان دروازه‌بانی باشد که هفت سال پیش بود؛ هم از نظر فنی و هم از نظر اخلاقی. نه کسی که فقط به خاطر مصاحبه‌هایش خبرساز می‌شود و رونالدو که هیچ، حتی مقابل مهاجمان کم‌نام و نشان آسیایی هم ناکام است...
بیشتر بخوانید: روزی که بیرانوند به شهرت جهانی رسید