به گزارش خبر ورزشی، حنیف عمران‌زاده در سال ۸۸ با محرومیتی ۶ ماهه مواجه شد و ماجرا سر و صدای بسیار زیادی راه انداخت. اتفاقی که خود حنیف در گفتگو با ما به آن واکنش نشان داد.
عمران‌زاده هفدهم تیر سال ۱۳۸۹ طی گفتگویی مفصل با خبر ورزشی بسیاری از ناگفته‌ها را مطرح کرد که بد نیست دوباره به خلاصه آن نگاه بیندازیم:
- محرومیت ۶ ماهه‌ای که سپری کردم، سخت‌ترین روزهای عمرم بود و امیدوارم برای هیچکس تکرار نشود. من سال ۸۸ با هزاران امید و آرزو از پاس به استقلال آمده بودم و جزو اولین کسانی محسوب می‌شدم که با استقلال قرارداد بستم ولی به خاطر بحث محرومیت هم ۶ ماه بیرون گود نشستم.
- بسیاری از مسائل گفتنی نیست ولی همین قدر بدانید که آن روزها وقتی با عزیز محمدی صحبت می‌کردم، به من می‌گفت اگر در پاس می‌ماندی این مسائل به وجود نمی‌آمد. در واقع چون استقلال تیم پرطرفداری بود و من به آن پیوسته بودم، باید محروم می‌شدم!
- همه فکر می‌کنند حنیف چه خطای بزرگی کرده بود که شش ماه محروم شد اما اگر اصل ماجرا بازگو شود و مردم بفهمند به خاطر یک اختلاف و سوء تفاهم کوچک، چطور با آبروی یک جوان بازی کرده و شش ماه از بهترین روزهای عمرش را هدر داده‌اند، برای خیلی‌ها بد می‌شود.
- ۸۸ در واقع سال اولی بود که منشور اخلاقی اعمال می‌شد و حضورم در استقلال فرصت خوبی برای تسویه حساب‌ها بود بنابراین آوار منشور اخلاقی سر من خراب شد.
- در روزهای محرومیت و ناامیدی فقط به مهندس امیررضا واعظی آشتیانی و خانواده‌ام فکر می‌کردم. به اینکه باید زحمات آنها را جبران کنم و روزهای زجرآور را برایشان به شیرینی و خوشحالی تبدیل کنم.
-من از بچگی کشتی دوست داشتم و اصلاً اهل فوتبال نبودم.
-عدد ۵ شماره محبوبم است و به خاطر رحمان رضایی که عاشقش هستم و همشهری ما محسوب می‌شود، در پاس هم همین پیراهن را بر تن می‌کردم.
بیشتر بخوانید:عمران‌زاده: نباید مجتبی جباری را بسوزانیم!
