در شروع کار نشریات ورزشی در دهه ۷۰ و زمانی که هفته نامه ها جای خود را ابتدا به «ابرار ورزشی» و سپس به «خبرورزشی» دادند، سنگ بنای ستونی برای پیام های خوانندگان –که آن زمان تلفنی یا با نمابر بود- گذاشته شد.
از یک ساعت خاصی تا یک ساعت خاص دیگر، گوشی را برمی داشتی و به دفتر روزنامه زنگ می زدی و پیامت را می دادی و فردا در همان ستون پیام و اسمت را چاپ شده می دیدی، وای که چقدر ذوق می کردی.
سالها گذشت و آن ستون همچنان پابرجا ماند، با این تفاوت که تماس ها و پیام های تلفنی تبدیل به پیامک های موبایلی شد. حال از آن نشریات دیگر تنها یکی دو نشریه بیشتر باقی نمانده اند که روزنامه خبرورزشی با بیست و هشت سال سن، قدیمی ترین و ماندگارترین آن ها است.
ستون حرف دل با گذشت نزدیک به سه دهه تنها در این نشریه همچنان جای ثابتی داشت (البته تا همین دو ماه پیش) ... اما از دو ماه پیش به این سمت همراه با روزنامه، ستون حرف دل هم ناپدید شد.
البته که روزنامه فعلا به فراخور شرایط به صورت الکترونیکی در سایت منتشر می شود اما جای ستون در آن خالی و جای خود روزنامه چاپی در زندگی ما که خبرورزشی را عضوی از خانواده خود می دانیم، بسیار خالی تر است.
ما خوانندگان همچنان با خبرورزشی همراه هستیم و امیدواریم که این غیبت دو ماهه هر چه سریع تر پایان یابد تا باز شاهد دیدن روزنامه روی کیوسک و خواندن پیام های خوانندگان و هواداران فوتبال باشیم.
محمود فخرالحاج| باشگاه خبرنگاران آزاد