جمله معروفی هست که گفتی باور کردم، تاکید کردی شک کردم، قسم خوردی فهمیدم دروغ می‌گویی! حالا حکایت بعضی از اعضای خانواده فوتبال ماست که یک قصه را آنقدر در رسانه‌ها تکرار می‌کنند که هر بیننده و شنونده‌ای نسبت به حقانیت آنها شک می‌کند.
شجاع خلیل‌زاده از زمان مس کرمان یک مدافع با استعداد بود. در سپاهان به سطح ملی و ستاره بودن رسید و به خاطر یک اشتباه خود با دست خود، جام جهانی ۲۰۱۴ را از دست داد!
فوتبالی‌ها به یاد دارند که در آستانه جام جهانی ۲۰۱۴ کیروش تیمش را به یک اردوی خارجی برد و سپاهان در آن تیم چندین نماینده داشت. زلاتکو کرانچار سرمربی وقت سپاهان بازیکنانش را برای بازی‌های حساس بعدی لازم داشت، همان اختلاف همیشگی بین مربیان ملی و باشگاهی که هر دو به منافع خود فکر می‌کنند و ایرادی هم ندارد.
آنجا کیروش بازیکنان سپاهان را از تیم ملی خط زد. ستاره‌هایی از هادی عقیلی و امید ابراهیمی تا شجاع خلیل‌زاده که همه می‌دانستند بزودی برمی گردند و همین اتفاق هم بعداً افتاد. بازیکن که در این ماجرا مقصر نبود و در اردوی بعدی دعوت شد اما شجاع خلیل‌زاده مرتکب اشتباهی شد که تاوانش را هم داد!
شجاع به خصلت ذاتی خود که دوست دارد در نقش وکیل مدافع همه ظاهر شود، علیه کیروش مصاحبه کرد و طرف کرانچار را گرفت. اگر یک بازیکن ذخیره چنین کند، همه فکر می‌کنند قصد خود شیرینی داشته تا فیکس شود ولی شجاع هم فیکس بود، هم ملی‌پوش و هم ستاره تیم! نیازی نداشت اما خصلتی که هنوز هم کار دستش می دهد، جام جهانی را از او گرفت و متاسفانه عبرت هم نشد.
حوادث بعدی ثابت کرد که این کار در ذات شجاع است او ناخودآگاه خودش را وسط هر جریانی می‌اندازد و هنوز هم با عبور از ۳۵ سالگی این عادت را ترک نکرده و می‌بینیم حتی در مسئله بازی‌های دوستانه تیم ملی که هیچ ربطی به او ندارد، وارد و طرف قلعه نویی و فدراسیون را می‌گیرد!
دیگر داستان تراکتور و تبریز و شخص زنوزی یا علیرضا بیرانوند که شجاع با داشتن بازوبند کاپیتانی، اصلاً حیطه تخصصی خود می‌داند! غافل از آنکه باشگاه سخنگو و مدیر روابط عمومی دارد و هیچ نیازی نیست او خود را وکیل مدافع دیگران کند.
شجاع باید تا الان متوجه می‌شد که وقتی علیه رسانه‌ها حرف می‌زند، حتی اگر رسانه مخاطب را استثنا کند، ناخودآگاه دشمنی بقیه را به جان خریده! وقتی به خاطر خوشایند تراکتور در اتفاقات مرسوم و رایج فوتبالی به دیگر تیم‌ها حمله می‌کند، ناراحتی هوادارانشان را به جان می‌خرد.
شجاع در پرسپولیس هم که بود همین کار را می‌کرد و چوبش را هم خورد. هر بازیکن دیگری لوگوی الریان را می‌بوسید، به اندازه شجاع برای پرسپولیسی‌ها تلخ نبود اما او با رفتارهای بی دلیل این توقع را برای همه ایجاد کرده بود!
عجیب است که او از هیچ کدام این اتفاقات درس نگرفته و از همه بدتر اینکه هنوز هم اشتباهات خود را گردن این و آن می‌اندازد. شجاع مدعی است هر کاری او می‌کند بیش از حد بزرگنمایی می‌شود و دیگر بازیکنان همان کار را می‌کنند و هیچکس کاری ندارد. کاش فقط یک مورد نشان دهد که کشاله‌شان را به هواداران یک ورزشگاه و دوربین‌های تلویزیونی نشان داده باشند!
اگر در شروع هر مسابقه بازیکنان تراکتور و شجاع مورد حمله کلامی کل ورزشگاه قرار می‌گیرند، صرفاً به خاطر همین رفتارها مصاحبه‌ها و حرف‌هایی است که جمع می‌شود و روز مسابقه با شما تسویه می‌کنند آقا شجاع!
بیشتر بخوانید: شجاع خلیل‌زاده: از السد پیشنهاد داشتم، به‌خاطر پنجره بسته پرسپولیس نرفتم!