علی دایی پس از این‌که محمد مایلی کهن او را در جدال مقابل سوریه (مرحله اول پیکارهای انتخابی جام جهانی ۱۹۹۸ نیمکت‌نشین کرد) به‌شدت نسبت به این نکته واکنش نشان داد و کار به جایی رسید که مایلی‌کهن به عنوان سرمربی وقت تیم ملی در هفته اول تیر ۱۳۷۶ با صراحت گفت تا وقتی دایی رفتارش را عوض نکند، او را به تیم ملی دعوت نخواهد کرد و راه نمی‌دهد.
مایلی‌کهن حتی به مدیران وقت ورزش کشور گفته بود اگر قرار بر بازگشت بی‌عذرخواهی دایی باشد، او از تیم ملی می‌رود!
در آن زمان هیچ‌کدام از کارشناسان فوتبال ایران فکر نمی‌کردند قضیه تا این حد جدی باشد ولی مایلی‌کهن تیم ملی ایران را بدون علی دایی به تورنتو برد تا در مرداد ۱۳۷۶ دیداری دوستانه با کانادا داشته باشد. حاجی‌مایلی طی مصاحبه‌ای پُرسروصدا که ۲۷ مرداد همان سال انجام داد، با صراحت گفت تا وقتی علی دایی بابت رفتار و انتقادش از کادر فنی تیم ملی عذرخواهی نکند، او را دعوت نخواهد کرد! کار حسابی بالا گرفت و سرانجام شهریور ماه ۷۶ و در آستانه آغاز مرحله نهایی پیکارهای انتخابی جام جهانی فرانسه اعلام شد دایی عذرخواهی کرده و به تیم ملی برمی‌گردد.
در واقع اختلافات این دو نفر از همان زمان شروع شد و تا نیمه اول دهه ۹۰ شمسی ادامه یافت.