وحید هاشمیان و محرم نویدکیا دو چهره معتبر و بزرگ فوتبال ما هستند. دو ملی پوش دهه هشتاد شمسی که در بوندس لیگا بازی کرده و در زمان خود و پست خود، بهترین بودند. اما وجه تمایز آنها با هم نسلان خود نه در کیفیت فنی که در اخلاق و رفتار بود.
محرم و وحید از آدم های محترم فوتبال ما بودند. از آنها که آرزو داشتیم و داریم که روز به روز به تعدادشان اضافه شود. می خواستیم مربی شوند و خون تازه ای وارد فوتبال ما کنند. فوتبالی که خیلی بیشتر از علم روز و خون تازه در نیمکت ها، به ادبیات محترمانه و افکار و رفتار حرفه ای نیاز دارد.
حالا این دو روی نیمکت دو بزرگ فوتبال ایران هستند و امروز روبروی هم قرار می گیرند. الکلاسیکو فوتبال ایران که بسیار برای همه مهم است ولی ببینید که این دو مربی در کنفرانس قبل بازی چطور محترمانه از هم یاد می کنند.
وجه مشترک حرف های نویدکیا و هاشمیان همین احترام متقابل بود. وحید به عنوان مهمان می گفت: «با آقای نویدکیا در تیم ملی هم‌بازی بودیم. او در مربیگری هم کارنامه خوبی داشته و در این سالها نشان داده از نظر اخلاقی هم بسیار روی تیم تاثیر می‌گذارد و روی تیمش کار می‌کند. ما هم پرسپولیس هستیم و همیشه روی اخلاق و رفتار تاکید می‌کنیم. در تیم ما نظم و انضباط و اخلاق رعایت خواهد شد، مثل گذشته. امیدوارم این موضوعات در فوتبال ایران جا بیفتد و نتایج را توانایی فنی بازیکنان و مربیان و باشگاه روی نتایج تاثیر بگذارد.»
و دقیقا محرم هم همین نکات را با همین ادبیات مودبانه گفت. سالها با دیدن احترامی که مربیان بزرگ به رقبایشان می گذارند و مقایسه کنفرانس های قبل و بعد بازی با نمونه های جهانی، حسرت خوردیم که چرا مربیان ما از ابزار بی احترامی برای برد استفاده می کنند.
وقتی مربی و بازیکن به رقیب بی احترامی می کرد، معلوم است که روی سکوها چه اتفاقی می افتاد و حالا دو مربی باشخصیت داریم که روی نیمکت دو تیم بزرگ و تاثیرگزار فوتبال ایران، این گونه با احترام از هم یاد می کنند.
