لیگ بیست و پنجم تنها با حضور دو مربی خارجی استارت خورد. دو مربی که هر دو سابقه قبلی حضور در ایران را داشتند و هر دو عنوان بهترین خط حمله لیگ را به تیم‌هایشان اختصاص دادند. استقلال ساپینتو در لیگ ۲۲ و تراکتور اسکوچیچ در فصل قبل، زیباترین فوتبال‌ها را به نمایش می‌گذاشتند و هرگز از گلزنی سیر نشدند.
فصل فوتبالی ما با تقابل همین دو مربی در سوپرجام آغاز شد. اسکوچیچ برد و درست یک هفته بعد در هفته نخست لیگ در خانه به ساپینتو باخت. هر دو مربی با ترکیب اولیه و تعویض‌های خود به دنبال گل زنی و بردن بودند، نه حفظ نتیجه اما انگار این شباهت‌ها کار را به یک رقابت شخصی بین این دو مربی رسانده است!
اسکوچیچ در تمام فصل قبل با وجود داشتن دو مهاجم سطح بالای خارجی به سیستم بازی با یک مهاجم نوک وفادار ماند. در این فصل نیز همان مسیر را ادامه می‌داد و دروژدک و اشترکال مدام با یکدیگر تعویض و در زمین جابجا می‌شدند.
آن طرف ساپینتو هم فصل را با یک مهاجم هدف آغاز کرد ولی او که در دفاع خیلی زود تغییر سیستم و عقیده داد، این هفته در برابر ذوب آهن در حمله نیز دست از روش همیشگی کشید و با به میدان فرستادن نازون و آزادی، بازی با دو مهاجم را امتحان کرد که نتیجه هم داد.
درست عین کاری که اسکوچیچ در رفسنجان انجام داد. او هم در نیمه دوم اشترکال را به زمین فرستاد تا در کنار دروژدک، برای باز کردن قفل دروازه میزبان تلاش کنند و البته این تلاش نتیجه نداد.
این موضوع نشان می‌دهد تنها مربیان خارجی شاغل در فوتبال ما علاوه بر رقابت بر سر کسب جام برای دو تیم پرطرفدار و محبوب فوتبال ایران، یک رقابت شخصی بین خودشان نیز دارند و هیچ رقمه حاضر به کم آوردن مقابل یکدیگر نیستند!