این روزها بحث‌های زیادی پیرامون محرومیت ۶ ماهه افشین پیروانی مطرح شده و شایعه آن دهان به دهان می‌چرخد. بحثی که محمد مایلی کهن سرمربی اسبق تیم ملی که پیروانی آنجا شاگردش بود را هم به واکنش واداشت.
با مایلی کهن در مورد این ماجرا و البته سوژه‌های دیگر ورزش ایران گپ زدیم:
قبل از بحث فوتبال می‌خواهیم با درگذشت امامعلی حبیبی و رضا سوخته سرایی شروع کنیم چون همه می‌دانند که شما چقدر به کشتی علاقه دارید.
بله بله. واقعاً کشتی را دوست دارم و از صمیم قلب به خانواده این دو بزرگوار تسلیت می‌گویم چون دو چهره ارزشمند را از دست دادیم. البته آقای حبیبی از من خیلی بزرگتر بود ولی با آقای سوخته سرایی به نوعی همدوره بودیم و چون من دفتر من در امور مشترک فدراسیون‌ها دقیقاً کنار سالن تمرین تیم ملی کشتی بود، ایشان را آنجا می‌دیدم و گاهی اوقات سر تمرین هم می‌رفتم. برخی مواقع کارهای اعزام مربوط به آقای سوخته سرایی هم در همان دفتر ما صورت می‌گرفت و با این بزرگوار برخورد داشتم. روحشان شاد باشد.
مرحوم امامعلی حبیبی در یکی از مصاحبه‌های خود مدعی شد هیچ وقت کسی از او نخواست تا تجربیاتش را به کشتی ایران و جوانان کشورمان منتقل کند. واقعا چرا نباید از چنین منابع غنی تجربه و استعداد استفاده کرد؟
چرا استفاده نشد؟ مگر در بخش‌های دیگر از چنین منابعی استفاده می‌کنیم؟ مگر در فوتبال استفاده می‌کنیم؟ پارسال آقای موسیمانه را برای استقلال آوردند و همه دیدند که چه کارنامه‌ای داشت. آیا واقعاً در میان مربیان ایرانی و استقلالی ما افراد بهتر از او را نداشتیم؟ همان حکایت معروف است آقا. همان حکایت مرغ همسایه که برای برخی آقایان غاز محسوب می‌شود.
برویم سراغ پرسپولیس. این تیم یک پیروزی فوق العاده مهم در اصفهان به دست آورد ولی هنوز هم هواداران و کارشناسان معتقدند به شرایط مطلوب نرسیده است.
من قبلاً هم گفتم و دوباره تکرار می‌کنم پرسپولیس خوب یار نگرفته است. برای مثال خط هافبک این تیم را ببینید، این خط نه دونده است و نه خوب پاس میدهد. مردان خط هافبک پرسپولیس تقریبا همه فانتزی باز هستند اما در آن منطقه حساس زمین افراد متفاوتی باید حضور داشته باشند. مثلاً یکی باید جنگنده باشد و بتواند همه را درو کند، یکی دیگر باید پاسور خوبی باشد و به ویژه بتواند پاس توی در بدهد و... ما در این خط مشکل داریم. باید حقایق گفته شود تا زمینه برای مرتفع شدن این دغدغه‌ها فراهم آید.
وحید امیری از پرسپولیس جدا شد. یک عده می‌گویند فوتبال بی‌رحم است و سرانجام باید از تیمی که دوست داری بروی ولی برخی هم معتقدند که میشد برخورد بهتری با امیری صورت داد. نظر شما در این مورد چیست؟
من با هر دو نظر موافقم است و بالاخره یک روز بازنشست می‌شوی. البته صرفاً فوتبال نیست بلکه در تمام حوزه‌ها همین است اما نوع برخورد خیلی اهمیت دارد. وحید امیری واقعاً برای پرسپولیس زحمت کشید ولی الان شرایط به گونه‌ای است که یا باید خداحافظی می‌کرد و یا به تیمی می‌رفت که فشار کمتری متحمل شود. قبول دارم که در کوران مسابقات نمی‌شود بازی خداحافظی گذاشت اما ای کاش شرایط برای انجام چنین کاری مهیا میشد. البته با او در قیاس با جلال حسینی به مراتب بهتر برخورد شد چون صادقانه می‌گویم مدیران پرسپولیس سال گذشته در حق سید جلال واقعا بی‌معرفتی کردند.
این روزها شایعه محرومیت ۶ ماهه افشین پیروانی به طور جدی شنیده می‌شود.
من بعید می‌دانم چنین اتفاقی رخ بدهد. افشین پیروانی سال‌هاست روی نیمکت پرسپولیس می‌نشیند و به نظرم مدیر خوبی است. محروم کردن او به معنای واقعی کلمه کم لطفی است. مگر می‌شود مشکلات را نگفت؟ مگر می‌توان از ضعف امکانات حرف نزد؟ قبول کنیم که امکانات ما سال به سال در حال پسرفت است. کل مجموعه آزادی ظرف ۴ سال ساخته شد ولی الان چند سال است که می‌بینیم آقایان درگیر بازسازی صرفاً بخشی از آن هستند.
حضور تیم ملی در تورنمنت کافا هم از جمله سوژه‌هایی است که سر و صدای مربیان لیگ برتری را بلند کرده و قاطعانه می‌گویند این بازیها هیچ کمکی به فوتبال ملی ما نمی‌کند. نگاه شما در این مورد چیست؟
این سوال را باید از افرادی بپرسید که چنین تصمیمی اتخاذ کرده‌اند. البته برخی افراد هم معتقدند به خاطر شرایط تحریم، تیمها با ما بازی نمی‌کنند و مجبوریم به برخی مسابقات تن بدهیم. این پرسش‌هایی است که خود اشخاص مرتبط با این حوزه باید جواب بدهند.
و به عنوان بحث آخر، اهالی فوتبال همچنان به شدت نگران محمد پنجعلی هستند.
بله. واقعاً نگرانیم و از خداوند متعال می‌خواهم به این عزیز ما شفای عاجل عنایت کند. پنجعلی شیر پرسپولیس و تیم ملی بود. دلم می‌خواهد این شیر دوباره بلند شود و غرش کند تاهمه ما از دیدنش به وجد بیاییم. از مدیران ورزش ایران هم تقاضا می‌کنم او را فراموش نکنند. یادمان نرود محمد آقا چقدر برای این مملکت زحمت کشیده است.
