نیمکت نشینی در تیم های باشگاهی، گریبان سه تن از مدافعان کناری سالهای اخیر تیم ملی را گرفت و بازیکنان جدید جایگزین آنها شدند. صالح حردانی و میلاد محمدی در استقلال و پرسپولیس نیمکت نشین رامین رضاییان و فرشاد احمدزاده شدند، صادق محرمی نیز هنوز پشت سر دانیال اسماعیلی فر است.
در استقلال، با آمدن یاسر آسانی و عقب نشینی رامین رضائیان به خط دفاع، صالح حردانی نیمکت نشین شد. او در بازی های دوستانه پیش فصل در سمت چپ دفاعی هم نتوانست رضایت ساپینتو را کسب کند و مربی پرتغالی برای پست دفاع چپ، حسین گودرزی را جذب کرد.
برای میلاد محمدی نیز در تیم قرمز پایتخت، اوضاع بر وفق مراد نیست؛ در حالی که هنوز مدافع چپ جدیدی استخدام نشده وحید هاشمیان با تغییر پست فرشاد احمد زاده و انتقال او به خط دفاع، میلاد را به نیمکت ذخیره ها تبعید کرده که با آمدن مدافع چپ خارجی، بدون شک وضعیت مدافع سابق تیم ملی بدتر از این خواهد شد.
با این اوضاع در این فصل، ملی پوشان سابق آبی و قرمز شاید به فکر تغییر باشگاه بیفتند تا برای جام جهانی شانس داشته باشند. در غیاب آنها در بازی با افغانستان، هر چهار مدافع کناری دعوت شده به تیم ملی فرصت بازی پیدا کردند؛ آریا یوسفی، امید نورافکن، رامین رضاییان و محمد نادری؛ بازیکنانی بودند که نوبتی به بازی آمدند تا میزان آمادگی آنها توسط کادر فنی تیم ملی سنجیده شود.
همه بازیکنان دعوت شده در این پست، ویژگی‌هایی دارند که نسبت به بازیکنان قبلی، آنها را متمایز کرده است؛ برتری قد و قامت مزیتی است که به طور قطع در جام جهانی در مقابل تیم های قدرتمند می تواند در دفاع، نقاط ضعف ما را پوشش دهد. مدافعان بلند قامت کناری در هنگام حمله حریف از سمت مخالف، با اضافه شدن به مرکز دفاع می توانند در دفع توپ های هوایی به تیم خود کمک کنند.
شاید ذخیره نشین شدن مدافعان سابق تیم ملی در تیم های باشگاهی خود، توفیق اجباری بوده که شامل حال قلعه نویی شده تا او بتواند در بازیهای آینده خط دفاع مستحکم تری را برای تیم ملی ما بسازد.
عبدالقادر پوزیده | باشگاه خبرنگاران آزاد