تیم ملی کشورمان در سومین دیدار خود در جام کافا، بازی برده را مقابل میزبان، در نیمه مربیان واگذار کرد. اگرچه نتیجه این مسابقه در پایان مساوی بود، اما جایگاه فوتبال تاجیکستان در دنیا کجا و جایگاه تیم ملی کشور ما کجا، حالا دیگر کاری به سوابق و پیشینه فوتبال دو کشور هم نداریم!
اما حتی اگر کسی هیچ کدام از این دو کشور را نمی‌شناخت و از این پیشینه هم خبر نداشت، تنها با دیدن این مسابقه باز حکم به شکست تیم قرمز پوش یعنی ایران می‌داد. ما هم نتیجه را دادیم و هم نمایش بازیکنان درون زمین مطلوب نبود.
در فوتبال گاهی تماشاگران از نتیجه و نمایش یک تیم راضی نیستند، اما کارشناسان با توجه به المان‌های فنی و تخصصی، به آن تیم و بازیکنان نمره قبولی می‌دهند. خیلی وقت‌ها این اتفاق می‌افتد که نظر کارشناسان و هواداران یکی نیست، اما تیم ملی ما پنجشنبه شب کاری کرد که نظر این دو گروه یکسان بود!
همه این‌ها را گفتیم تا تاکید کنیم هیچکس از نتیجه و نمایش تیم ملی راضی نیست و با هیچ توجیهی، نمی‌توان روی این همه ضعف را پوشاند. دیدیم که خود ملی‌پوشان، هم اعتراف کردند و هم عذرخواهی اما حالا بد نیست نگاهی به تیم رقیب بیندازیم.
تاجیکستان در جام ملتهای ۲۰۲۳ آسیا نقش گرجستان در یورو را بازی کرد، یعنی پدیده جام بود! حالا آنها با میزبانی کافا یک قدم در مسیر پیشرفت جلوتر رفته اند و با سرمایه گزاری –البته نه به اندازه ما- و مدیریت صحیح منابع مالی و انسانی، فوتبالی دارند که علاوه بر داشتن لژیونر، نماینده در رقابت‌های آسیایی باشگاهی، چنین تیم ملی هم دارد.
استقلال تاجیکستان که قرمز می‌پوشد! بهترین و مهمترین تیم دوشنبه است که این سالها نماینده ثابت تاجیکستان در لیگ قهرمانان آسیا بوده و با تیم های ما هم بازی کرده است.
تاجیکستان لژیونر دارد. رستم یتیموف -دروازه‌بان تاجیک- همباشگاهی محمد محبی در روستوف است و در لیگ روسیه بازی می کند. وحدت حنانوف هم که با همبازیان سابق خود در پرسپولیس و هم باشگاهی‌های فعلی در سپاهان روبرو شد. جالب اینکه از ۱۱ نفر اصلی ما، ۶ نفر سابقه بازی با حنانوف در یک باشگاه را داشتند!
علی نعمتی زمانی با او در پرسپولیس همبازی بود. شهریار مغانلو هم در تابستان ۱۴۰۰ که وحدت به پرسپولیس آمد، تلاش می کرد در این تیم بماند که البته در نهایت نشد و به سپاهان رفت. پیام نیازمند و محمد مهدی محبی فصل قبل در سپاهان، همبازی وحدت بودند، درست مثل آریا یوسفی، امین حزباوی و امید نورافکن که این فصل همبازی او در سپاهان هستند.
یعنی از ترکیب ۱۱ نفره ایران عارف آغاسی، محمد قربانی، محمد محبی، شهریار مغانلو و سامان قدوس با این بازیکن هم باشگاهی نبودند.
اما او تنها بازیکن تاجیک نبود که تجربه حضور در لیگ برتر ما را داشته باشد. احسان پنجشنبه هم در ترکیب اصلی تاجیک‌ها بود که زمانی به ذوب آهن اصفهان پیوست، اما تعداد بازی‌های او به انگشتان یک دست نرسید و برگشت.
منوچهر صفراف هم تابستان ۱۴۰۰ همراه وحدت به پرسپولیس آمد اما به او بازی نرسید و خلاف وحدت که جوان بود و ارزان –البته با پرداخت های ما- به کشورش برگشت و حالا عضو استقلال دوشنبه است.
تاجیکستان با این نیروی انسانی یقه ما را گرفت!
اینجا را بخوانید: قبولی‌ها و مردودی‌های کافا؛ در ذهن ژنرال چه گذشت؟