حسن یزدانی به تنهایی با افتخارات و رکوردهایش برای عظمت و بزرگی یک کشور کافیست، حال چه رسد به یک استان یا یک شهر! یزدانی با مدال‌هایش کاری کرد که حالا می‌بینیم شهر کوچک جویبار ۴ نماینده در تیم ۱۰ نفره آزاد دارد.
اما شاید مهم‌ترین و بزرگترین کار حسن یزدانی هیچ کدام از مدال‌های با ارزش او نباشد. حسن یزدانی تبدیل به یک فرهنگ و یک باور در میان جوانان جویبار شد که آنها هم می‌توانند با سعی و تلاش به تمام آرزوهای خود رسیده و بر قله‌های دنیا بایستند.
اما یکی از رکوردهای بسیار با ارزش حسن یزدانی، اتفاقا همانیست که تا امروز کمتر از همه در موردش صحبت شده است. حسن یزدانی هرگز از هیچ میدانی دست خالی به کشور برنگشت. رکوردی که نه فقط در کشتی، بلکه در هیچ رشته ورزشی دیگر هیچ کدام از اسطوره‌های ما ندارند.
حسن یزدانی اولین بار با تیم ملی به مسابقات نوجوانان آسیا و جهان رفت و با مدال برگشت. در جوانان جهان ۲۰۱۴ طلا گرفت و از ۲۰۱۵ که به دوبنده تیم ملی بزرگسالان رسید، تا المپیک ۲۰۲۴ پاریس طی ۱۰ دوره حضور در مسابقات جهانی و المپیک ۱۰ مدال برای کشورمان گرفت.
و حالا هیچکس به اندازه خود یزدانی خوشحال نیست، وقتی که می‌بیند یک جوان همشهری او با الگوبرداری از این رکورد، تاکنون نیمی از مسیر او را طی کرده است. از محمد نخودی حرف می‌زنیم که در اوج جوانی و نرسیده به ۲۵ سالگی صاحب ۵ مدال متوالی جهان شده است.
محمد نخودی بعد از مسابقات نوجوانان جهان ۲۰۱۸ زاگرب -که مدال گرفت- در مسابقات جوانان آسیا و جهان نیز این افتخار را تکرار و از سال ۲۰۲۱ نروژ در رده بزرگسالان، به دوبنده تیم ملی در ۷۹ کیلوگرم رسید. او در دو سال ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ فینالیست وزن خود شد و با دو مداد نقره برگشت.
در سال ۲۰۲۳ بدشانسی آورد و برنز گرفت. وزن او المپیکی نیست و از المپیک پاریس جا ماند. اما دو ماه بعد در جهانی ۲۰۲۴ آلبانی در چهار وزن غیر المپیکی و در حالی که افسانه کشتی جهان آمریکا جردن باروز را برده بود، در نیمه نهایی مقابل کنچادزه با ۶ امتیاز پیش بود که زانویش مصدوم شد و نتوانست ادامه دهد.
مدال برنز ۲۰۲۴ را با رشادت و با زانوی بدون رباط گرفت. مدالی که امسال در جهانی ۲۰۲۵ نیز تکرار شد و این هم الگوبرداری از حسن یزدانی است که با وجود مصدومیت، روی تشک رفت و به اعتبار خودش فکر نکرد، به ایران فکر کرد و مردمی که منتظر مدال او هستند.
دیر یا زود نخودی به وزن المپیکی خواهد رفت و مدال المپیک هم خواهد گرفت و البته که امیدواریم مدال بعدی او خوشرنگ‌ترین مدال و طلا باشد. اما امیدواریم این عادت دست خالی برنگشتن روزی تبدیل به فرهنگ عمومی تمام ورزشکاران ما شود.
اینجا را بخوانید: سه دلاور ایران دوباره در زاگرب مدال گرفتند/ پایتخت کرواسی، جایی که حسن یزدانی استارت زد
