پژمان درستکار حالا تبدیل به یکی از پرافتخارترین مربیان تاریخ کشتی ما شده که در ۵ دوره حضور در مسابقات جهانی، همواره روی سکو بوده است. او در جهانی ۲۰۲۵ ماموریتش را کامل و ایران را برای ششمین بار قهرمان دنیا کرد.
مسلماً این عناوین و رکوردهایی که پژمان در این سال‌ها با مدال‌های رنگارنگ در اوزان مختلف آورده، نشانه لیاقت و شایستگی اوست. اما درستکار هنوز جوان است و مثل هر مربی جوان دیگر، نیاز به کسب تجربه دارد. اتفاقاتی که در جهانی زاگرب افتاد، می‌تواند بهترین درس و معلم برای او باشد.
درستکار در این مسابقات دوبار جشن گرفت و هر دو بار، کشتی گیر ما کشتی بعدی را باخت تا مشخص شود این جشن گرفتن به موقع نبوده و ضمن جری کردن حریف بعدی، کشتی‌گیر ما هم فکر کرده کار تمام شده و مدال را گرفته است!
بار اول وقتی کامران قاسم‌پور در یک چهارم نهایی ۸۶ کیلو گادیف روس را برد، او چنان شادی کرد که کامران کار را تمام شده دید و رفت و به والنسیا در نیمه نهایی، با آن اختلاف وحشتناک باخت.
بار دوم هم وقتی امیرعلی آذرپیرا در نیمه نهایی ۹۷ کیلو احمد تاج الدینوف را برد و به فینال رفت، پژمان از خوشحالی گریست و البته که بردن این نابغه شادی هم داشت اما او به عنوان سرمربی باید خود را کنترل می کرد. نتیجه اینکه جوان شایسته ما فینال را به اسنایدر باخت.
عجیب آنکه ما در المپیک ۲۰۲۴ پاریس، از گرفتن جشن زود هنگام لطمه خورده بودیم اما درس عبرت نشد. اما امیدواریم اتفاقات زاگرب برای همیشه درس عبرت درستکار و سایر مربیان ما شده باشد که بعد از پایان همه کشتی ها در هر وزن و گرفتن مدال طلا، جشن شادی بگیرند.
عامیانه اش می شود؛ «به خاطر شاگردانت هم که شده لطفاً دیگر شادی نکن آقا پژمان!»
اینجا را بخوانید: رحمان اشتباه المپیک را تکرار نکرد/ اینجا جای رقص مازندرانی بود!
