همه چیز از فصل قبل شروع شد. تراکتور که از لیگ نهم به سطح اول فوتبال حرفه‌ای ما آمده بود، همیشه در بازی‌های خانگی با یک دیگ جوشان پر از هواداران پرشور -حتی در بازی‌های وسط هفته- همه رقبا را از دم تیغ می‌گذراند و حریفی سخت در تبریز برای تمام بزرگان بود.
اما فصل قبل که اسکوچیچ آمد و تیمی ساخت که با شایستگی و اقتدار قهرمان ایران شد، نقطه قوت همیشگی تراکتور تبدیل به نقطه ضعف این تیم و پاشنه آشیل شد. تراکتور دور رفت ۷ بازی در تبریز میزبان بود که سه تای آن را واگذار کرد و اولین برد این تیم در ثلث دوم لیگ در تبریز رقم خورد!
تیمی که بیرون خانه رقبای ریز و درشت را با گل‌های فراوان و با اقتدار، بی‌حرف و حدیث بدون پنالتی و داوری، شکست می‌داد، در تبریز انگار استرسی روحی روانی داشت که نمی‌توانست ببرد. جالب اینکه خیلی مواقع تعداد تماشاگران نسبت به هر سال کمتر و حتی بدون حضور تماشاگر هم تراکتور در خانه مشکل داشت.
دیدیم که خلاف لیگ برتر، این مشکل در لیگ قهرمانان آسیا کار دست تراکتور داد. در دور مقدماتی تراکتور همه را برد اما در یک هشتم نهایی و یک چهارم نهایی، که مقابل رقبای قوی‌تر باید در خانه پیروز می‌شد، از همین نقطه ضربه خورد.
در یک هشتم به لطف پیروزی ۲-۱ در خانه الخالدیه صعود کرد چرا که در تبریز برتری ۳-۱ را بسیار مفت با تساوی ۳-۳ عوض کرد. ولی در یک چهارم مقابل التعاون عربستان، مساوی بدون گل در تبریز با تساوی ۲-۲ در عربستان کار را به ضیافت پنالتی ها کشاند و در نهایت حکم به حذف نماینده شایسته کشورمان داد.
انتظار می‌رفت با توجه به حضور تراکتور در لیگ نخبگان این فصل، که تیم‌های سطح اول و بهترین‌های قاره حضور دارند، مسئولان این تیم برای حل این مشکل چاره‌ای اندیشیده باشند. اما سندروم ضعف در بازی‌های خانگی، بار دیگر کار دست تراکتور داد و دیدیم که مقابل الوحده با وجود یک چمن زیبا و مخملی و با حضور تماشاگرانی که ۹۰ دقیقه تیمشان را تشویق کردند، تراکتور نتوانست از پس الوحده امارات برآید.
البته که تراکتور به طور قطع به مرحله بعد صعود خواهد کرد اما بسیار لازم است برای مراحل حذفی، از همین حالا تبریزی‌ها به فکر حل این مشکل باشند که در برابر قدرت‌های عربستانی در خانه بتوانیم سه امتیازهای حساس را نگه داریم.
اینجا را بخوانید: اسکوچیچ و مشکل باقیمانده از فصل قبل/ نقطه قوت تراکتور چطور به نقطه ضعف تبدیل شد؟