شروع نمایندگان ایران در رقابت‌های آسیایی فاجعه‌بار بوده و آمارها به خوبی این حقیقت تلخ را نشان می‌دهد. در ۵ بازی نخست هیچ بردی برای تیمهای ایرانی ثبت نشد؛ ۲ تساوی و ۳ شکست، خروجی حضور باشگاه‌هایی است که هر سال میلیاردها تومان هزینه روی دوششان گذاشته می‌شود. اوج این ناکامی هم شکست سنگین استقلال مقابل الوصل با نتیجه ۷–۱ بود؛ شکستی که به عنوان ضعیف‌ترین نتیجه تاریخ فوتبال باشگاهی ایران در آسیا ثبت شد.
این نتایج ثابت می‌کند که مشکل فقط در مربی یا بازیکن خلاصه نمی‌شود، بلکه سیستم باشگاهی ما گرفتار ناکارآمدی مدیریتی، خریدهای بی‌کیفیت خارجی و پرداخت‌های بی‌رویه‌ای است که هیچ خروجی فنی برای فوتبال ما ندارد. پول‌های کلانی که بی حساب و کتاب خرج می‌شود ولی هیچ چیزی به فوتبال ما اضافه نمی‌کند و نتایج افتضاحی را رقم می‌رند. وقتی ساختار فوتبال باشگاهی بر پایه اصول حرفه‌ای بنا نشده باشد، طبیعی است که هر سال پسرفت کنیم و فاصله‌مان با آسیا بیشتر شود.
زمانی رقبای ما تیمهای مطرح قاره بودند و نگرانی ما این بود چطور از پس تیمهای ثروتمند قطری و عربستانی بربیاییم و یا با غول‌های شرق آسیا چه کنیم. حالا اما تیمهای ما حتی از پس تیمهای درجه چندم آسیا مثل تیمهای باشگاهی اردنی و بحرینی هم برنمی‌آیند و فاصله مان با یک تیم معمولی اماراتی هم به عدد تحقیر آمیز ۷ گل رسیده است.
چند سال پیش برانکو ایوانکوویچ سرمربی سابق پرسپولیس و تیم ملی که شناخت بسیار خوبی از فوتبال ایران داشت،جمله‌ای گفت و ادعای بزرگی را مطرح کرد که آن زمان برای خیلی‌ها اغراق‌آمیز به نظر می‌رسید: «فوتبال ایران به زودی آماتور می‌شود.» امروز وقتی به این آمارها و نتایج نگاه می‌کنیم، می‌بینیم هشدار او نه تنها درست بود، بلکه حالا قدم به قدم در حال تبدیل شدن به واقعیت است. واقعیتی تلخ که اگر فکری به حالش نشود، وضعیت سال به سال بدتر خواهد شد.
