در لیست جدید تیم ملی برای فیفادی مهر ماه یا همان اکتبر که قرار است تیم کشورمان دو بازی با روسیه و تانزانیا در روسیه و دبی برگزار کند، چهرههای جدیدی به چشم میخورند که برای اولین بار به تیم ملی دعوت و شاید شانس پوشیدن پیراهن تیم ملی را هم پیدا کنند.
البته که در فیفادی باید مدام از چهرههای تازه و جدید استفاده کرد. بازیکنان باید در همین فرصتها محک خورده و خود را به مربیان اثبات کنند. اما هر چقدر دعوت از کسرا طاهری مهاجم جوان و گلزن پیکان که در یک ماه اخیر در لیگ برتر و تیم ملی امید بسیار خوش درخشیده بود، کاملا قابل پیش بینی و حتی مطالبه کارشناسان و رسانهها بود، دعوت از مدافع جدید پرسپولیس باعث تعجب شد.
تعجب نه از این بابت که حسین ابرقویی نژاد بازیکن شایستهای برای این دعوت نبوده است. در تیمی که بازیکن بدون باشگاه یا مصدوم یا نیمکت نشین هم همیشه دعوت میشود، انتخاب بازیکنی که در یک تیم بزرگ فیکس بازی کرده و رو به پیشرفت است، اصلاً عجیب نیست.
عجیب از بابت بازی سرنوشت که برای این مدافع در آستانه ۳۰ سالگی، چه خوابها که ندیده است! فصل قبل خیبر برای اولین بار در تاریخ خود به سطح اول فوتبال حرفهای آمد و حسین ابرقویی نژاد برای اولین بار طعم بازی ثابت در بالاترین سطح فوتبال ایران را چشید.
وقتی در نقل و انتقالات تابستانی پرسپولیس به دنبال مدافع میانی بود، وقتی از علی نعمتی بازیکن ثابت تیم ملی و سابق پرسپولیس تا اسمهای بزرگ و کوچک خارجی برای پوشیدن لباس پرسپولیس و رقابت با مرتضی پورعلی گنجی و حسین کنعانی -دو مدافع ثابت تیم ملی- در رسانهها ردیف میشدند، ناگهان قرارداد بستن حسین ابرقویی نژاد مثل یک بمب در فضای فوتبال ایران ترکید!
او نه جوان بود که خریدش سرمایهگذاری برای آینده محسوب شود و نه اسم و رسم و سابقه ملی داشت. حتی در لیگ برتر هم تمام تجربه او به همان خیبر فصل قبل محدود میشد! اما سوای این کارنامه، چیزی که بیش از همه باعث حمله عمومی در فضای مجازی به مدیریت پرسپولیس بابت خرید ابرقویی نژاد شد، عکس چند ایجنت با سابقه در باشگاه پرسپولیس و در کنار این خرید تازه بود!
کاملا عامیانه و رک بگوییم؛ خیلیها این بازیکن را شایسته حضور در پرسپولیس ندانسته و از این بابت به مدیریت درویش حمله کردند که چرا باید چنین بازیکنی را که به زعم آنها در حد پرسپولیس نیست، بخرد؟ فصل که شروع شد، ابرقویی خیلی زود به ترکیب اصلی قرمزها رسید.
مصدومیت پورعلی گنجی در چهاربازی اول و سپس مصدومیت کنعانی در هفتههای پنجم و ششم، فرصت را در اختیار ابرقویی گذاشت و او فقط با ۵ بازی کامل در ترکیب پرسپولیس -از هفته دوم تا ششم به ترتیب برابر سپاهان، فولاد، چادرملو، ملوان و گل گهر- به تیم ملی ایران رسید.
حالا ابرقویی ضمن دفاع از خرید خود و انتخاب مدیریت پرسپولیس، یک حقیقت دیگر را هم به اثبات رسانده است. چیزی که در گذشته دور همه قبول داشتند اما در این سالها برخی میگفتند دیگر وجود ندارد. حقیقتی به نام راه آسان رسیدن به تیم ملی از لباس استقلال و پرسپولیس! همانی که امثال علی پروین و منصور پورحیدری همیشه می گفتند بخاطر ارزش این پیراهن، بازیکن باید نصف همه جا در این دو تیم پول بخواهد و بگیرد.
ابرقویی فقط با ۵ بازی در پرسپولیس به تیم ملی رسید، در حالی که اگر ۵۰ بازی در تیمهای دیگر لیگ برتری داشت، این فرصت قطعاً به او داده نمیشد. کما اینکه الان هم پستی های او با ۵۰۰ بازی تاکنون چنین فرصتی نداشته اند!
اینجا را بخوانید: رویای بزرگ ۴ ملیپوش محقق میشود؟