مدل اقتصادی و روش مدیریت نقل‌وانتقالات در باشگاه استقلال، نه‌تنها در فوتبال ایران بلکه در سطح جهانی، نمونه‌ای عجیب و غیرقابل توجیه است. این مدل نه‌تنها به موفقیت تیم کمکی نکرده، بلکه به نظر می‌رسد به ورطه‌ای از تصمیمات اشتباه و هزینه‌های غیرضروری منجر شده است.
در هفته‌های اخیر، عملکرد ضعیف بازیکن خارجی تیم، «جنپو»، انتقادات زیادی را برانگیخته است. در این میان، برخی شایعات مطرح شده‌اند که ظاهراً برای توجیه انتخاب اشتباه مدیران و سرپوش گذاشتن بر ضعف‌های فنی او طراحی شده‌اند. یکی از این شایعات، احتمال انتقال قرضی جنبو به تیمی در ازبکستان در نیم‌فصل است.
حتی اگر این خبر در دو ماه آینده تأیید شود، نمی‌توان از ناکارآمدی سیاست‌های اقتصادی استقلال چشم‌پوشی کرد. باید به مدیران این باشگاه «خسته نباشید» گفت که روشی کاملاً ورشکسته و غیرمنطقی را در پیش گرفته‌اند و تلاش می‌کنند با استناد به نظریه‌های اقتصادی مارکس یا دیگر متفکران، این ناکارآمدی را توجیه کنند.
بیایید نگاهی دقیق‌تر به این چرخه معیوب بیندازیم. استقلال فصل قبل کوجو را با پرداخت ۳۰۰ هزار دلار به‌عنوان مبلغ انتقال به تیم ازبکستانی جذب کرد. طبق اخبار، حقوق یک فصل کامل این بازیکن حدود ۴۰۰ هزار دلار است. اما برای لاپوشانی ضعف فنی او، ایده انتقال قرضی کوجو به تیمی در ازبکستان مطرح شد تا به این ترتیب، یک جای خالی برای بازیکن جدید ایجاد شود. در این انتقال قرضی، نه‌تنها کوجو به‌صورت رایگان به تیم دیگر واگذار می‌شود، بلکه استقلال همچنان موظف به پرداخت ۷۵ درصد از حقوق او خواهد بود.
در ادامه این چرخه، جای خالی کوجو با جذب «جنپو» پر شد که قراردادش برای این فصل ۱.۵ میلیون دلار هزینه در بر داشته است. حالا شایعاتی مطرح شده که جنپو نیز قرار است به‌صورت قرضی از تیم جدا شود تا بار دیگر فضا برای جذب مهاجم جدید باز شود. این مهاجم جدید نیز، با توجه به شرایط بحرانی تیم، احتمالاً با هزینه‌ای گزاف‌تر از دو بازیکن قبلی جذب خواهد شد.
به بیان ساده، استقلال برای یافتن یک بازیکن ایده‌آل، هم حقوق هنگفت کوجو را پرداخت می‌کند، هم هزینه سنگین امضای قرارداد جنپو (۱.۵ میلیون دلار) را متحمل شده، و هم باید هزینه‌های گزاف بازیکن بعدی را تقبل کند. این در حالی است که بازیکنان قبلی به‌صورت قرضی و رایگان به تیم‌های دیگر واگذار می‌شوند و حتی بخشی از حقوقشان همچنان توسط استقلال پرداخت می‌شود.
هیچ باشگاهی در دنیا با چنین روشی عمل نمی‌کند: خرید بازیکنان با هزینه‌های بالا، واگذاری رایگان آن‌ها به‌صورت قرضی، و در عین حال پرداخت بخش عمده حقوقشان. این مدل نه‌تنها از نظر اقتصادی غیرمنطقی است، بلکه نشان‌دهنده ضعف عمیق در برنامه‌ریزی و مدیریت نقل‌وانتقالات است.
از آنجاییکه مدیران استقلال از جمله عضو فعال هیئت مدیره در فضای مجازی که البته نقش پررنگی در نقل و انتقالات این فصل داشته و به نوعی مسئول نقل و انتقالات باشگاه به حساب می آید، علاقه زیادی به مباحث اقتصادی دارند، بهتر است توضیح دهند چطور این هزینه ها بدون حساب و کتاب انجام می شود.
هرطور نگاه کنیم، سیاست‌های نقل‌وانتقالاتی استقلال ناکارآمد، غیرمنطقی و فاقد توجیه اقتصادی است.برای بهبود استقلال نیازمند بازنگری اساسی در سیاست‌های نقل‌وانتقالات خود است. تمرکز بر جذب بازیکنان باکیفیت و مقرون‌به‌صرفه، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و پرورش استعدادهای بومی، و ایجاد شفافیت مالی می‌تواند این چرخه معیوب را اصلاح کند.