می‌گویند سنگ بنای شخصیتی افراد تا ۲۵ سالگی گذاشته و پس از آن دیگر امکان تغییر بسیار کم و در موارد معدود، پس از حوادث بسیار سنگین وجود دارد. پس ما نمی‌خواهیم و توقع نداریم که امیر قلعه نویی در ۶۲ سالگی تغییر کند.
بیش از چهار دهه از حضور قلعه نویی در فوتبال ایران می‌گذرد و او از همان زمان که بازی می‌کرد، تا همین حالا که سرمربی مقتدر تیم ملی است، همینی بوده که می‌بینیم و هیچ تغییری در ادبیات و رفتار او دیده نمی‌شود. دنیا از نظر امیر قلعه نویی به دو دسته خودی و دشمن تقسیم شده و افراد از نظر او یا دوست و رفیق هستند -که باید در هر شرایطی از آنها حمایت کرد- و یا غیر خودی که در آن صورت مغرض هستند و دشمن!
پس حرف‌های ژنرال در مورد بازی با روسیه یا تانزانیا هیچ چیز تازه‌ای نداشت. به جز آن قسمت که اسم حشمت خان مهاجرانی را آورد و این اسم و افتخاراتی که برای ایران آورده، آنقدر احترام و اعتبار دارد که گوش هر فوتبال دوست و فوتبال شناسی را تیز می‌کند.
قلعه‌نویی گفت: «کمک کنید. این تیم ملی ایران است و متعلق به کسی نیست. پیشکسوتان فوتبال روسیه از تیم ایران خوب گفتند. آقای مهاجرانی هم تعریف و تمجید کردند. از ایشان که بالاتر نداریم. به این تیم امیدوار هستم و از بازیکنان تشکر می‌کنم. یک تیم واحد هستیم و همه با قلب خود بازی می‌کنند.»
در همین پاراگراف از حرف‌های قلعه نویی یک پارادوکس و تناقض عجیب به چشم می‌خورد. او از یک طرف دست نیاز به سوی همه دراز کرده و می‌گوید همه باید کمک کنید، چون تیم ملی متعلق به یک شخص نیست و این یک حقیقت است که در فوتبال، آن هم در سطح ملی کل ارکان یک مملکت یکپارچه باید پشت تیم کشورشان باشند تا آن تیم موفق شود.
اما بلافاصله امیر قلعه نویی حقیقت ذهنی خود را عیان و با اسم بردن از حشمت مهاجرانی، این بزرگمرد تاریخ فوتبال ایران را به نفع خود مصادره و به استناد دفاعیات ایشان از عملکرد خودش -چون حشمت خان با اسم بردن از قلعه نویی به طور ویژه از او حمایت و شرط دوستی را به جا آورد- به تمام فوتبال دوستان دیگر دستور سکوت می دهد!
قلعه نویی از یک طرف می‌گوید تیم ملی متعلق به همه است و این جمله در ذات، یعنی همه حق دارند در مورد آن حرف بزنند و نظر بدهند! اما بلافاصله می‌گوید حشمت خان مهاجرانی از من تعریف کرده و از او دیگر بالاتر نداریم! یعنی بقیه همه سکوت کنند یا بروند برای خودشان حرف بزنند!
یعنی در این فوتبال، فقط حشمت مهاجرانی یا هر کسی که امیر قلعه نویی بگوید، حق دارند در مورد تیم ملی صحبت کنند و بقیه باید دهانشان را ببندند! بسیار خوب امیر خان، قبول! اما دیگر از چنین افرادی چطور توقع کمک داری؟!
هیچکس منکر جایگاه، عظمت و اعتبار حشمت مهاجرانی نیست اما هیچکس هم هیچ کجای دنیا نمی‌گوید چون مثلاً گواردیولا چنین نظری دارد، دیگر هیچکس حق اظهار نظر ندارد! حشمت خان نظرش را گفته و دیگران هم حق دارند در مورد تیم ملی نظرشان را بگویند جناب قلعه نویی!
اینجا را بخوانید: باخت نوبرانه در چهارمین جدال؛ ژنرال به آرزوی دومش هم رسید!