کم نیستند کسانی که برای حفظ جایگاه همیشگی خود در فوتبال ایران، مدام بر طبل ضعف بازیکنان جوان امروزی میکوبند. این جمله را به کرات از مربیان و بازیکنان زیادی شنیدهایم که فوتبال ایران بازیکن جوان شایسته ندارد.
از آن طرف خود ما در خبر ورزشی بارها با نقد این جملات، از مثال کسرا طاهری استفاده کردهایم. بازیکنی که با شروع لیگ برتر ۴ گل برای پیکان زد و تنها گل باقیمانده تیمش را ساخت تا شاگردان جوان سعید دقیقی، در بازگشت دوباره به سطح اول حرفهای نتایج آبرومند گرفته و در نیمه بالایی جدول جا خوش کنند.
کسرا طاهری به تیم ملی امید دعوت شد و در رقابتهای مقدماتی جام ملتهای امید، در دو بازی نیمه دوم به زمین آمد و یک بار دبل کرد و یک بار هتریک! با این کارنامه و با آن درخشش داخلی، امیر قلعه نویی راهی جز دعوت او به تیم ملی نداشت.
کسرا در این فیفا دی به همراه ابرقویی نژاد دعوت شد تا اولین بازی ملی خود را در سطح بزرگسالان تجربه کند. او برابر روسیه و در حالی که بازیکن ۲۰ ساله حریف همه کاره میدان بود و گل برتری را هم زد، از دقیقه ۷۸ به میدان آمد و مدام در پی توپ میدوید!
اما مقابل تانزانیا بالاخره قلعه نویی به او فرصت داد و کسرا در ترکیب اصلی به میدان رفت. او در همان نیمه اول میخ خود را کوبید و ستاره تیم ما بود. در اولین بازی فیکس برای تیم ملی، اولین پاس گل را داد ولی شاید مهمترین نکته از حضور ۴۰ دقیقهای کسرا در زمین، آن پاس گل تماشایی او به محبی نباشد.
از آن مهمتر، پاسی بود که او به محبی داد و با خطای بازیکن تانزانیا، منجر به اعلام پنالتی برای ما شد. این پاس به مراتب اهمیت بیشتری داشت، چرا که آن پنالتی که حسینزاده به زیبایی «خلاف جهت» به تور دروازه حریف چسباند، نتیجه را «خلاف روال و روند» جریان بازی رقم زد.
تا آن لحظه کل بازی دست حریف آفریقایی بود اما با هوشیاری کسرا و هنر محبی، این ما بودیم که پیش افتادیم. واقعا چه کسی میگفت فوتبال ایران جوان شایسته ندارد؟ همه دیدیم که کسرا بدلیل همان جوانی و انگیزه بالا چطور روی توپ ها می رفت و مصدوم هم شد. او فقط ۴۰ دقیقه در زمین بود و دقایق آخر لنگ می زد تا بازیکن جانشین آماده ورود شود.
اما همان زمان اندک برایش کافی بود تا لیاقت خود را ثابت کند و البته حالا این نگرانی هست که مجبور می شود مدتها، دوباره برای فرصتی منتظر قلعه نویی بنشیند. در روزهایی که سردار هم برمیگردد، کار کسری سخت تر می شود اما خود سردار هم در همین سن بود که ستاره تیم ملی شد.
اینجا را بخوانید: هیچ جوره نمیشد آقای گل لیگ را ندید!